ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τι πολιτικούς πρέπει να θέλουμε

Του Τάσου Τρύφωνος

Του Τάσου Τρύφωνος

trifonost@sppmedia.com

«Οι πολιτικοί και οι πάνες πρέπει να αλλάζονται συχνά και για τον ίδιο λόγο» - Μαρκ Τουέιν

Τα ψέματα τελείωσαν. Η εύπλαστη ευμάρεια έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σε λίγους μήνες οδηγούμαστε στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά από τον Μάρτιο του 2013. Το άρθρο αυτό όμως και γενικότερα αυτή η περισυλλογή που πρέπει να κάνουμε ως λαός δεν αφορά μόνο στους βουλευτές μας, που δυστυχώς μία μεγάλη μερίδα τους αποδείχτηκε και αποδεικνύεται συνεχώς κατώτερη των περιστάσεων. Μας αφορά γενικά όλους. Το «κρύψε να περάσουμε» δεν μπορεί πλέον να είναι το εθνικό μας modus vivendi. Τι πολιτικούς θέλουμε; Ποιοι δικαιούνται να διαχειρίζονται τις τύχες μας και να βγαίνουν μπροστά; Ο κάθε ανεπάγγελτος, λαϊκιστής, τυχοδιώκτης που την έχει δει «ηγέτης» με τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα; Ή αυτός που πραγματικά θέλει να είναι ωφέλιμος και όχι αρεστός;

Καταθέτω την προσωπική μου άποψη. Θέλω ο πολιτικός να είναι ηγέτης. Να μην άγεται από τον λαό, τους ψηφοφόρους, τα «πελατάκια» αλλά να παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις που ξέρει, αφού είναι σε θέση να έχει πολύ καλύτερη πληροφόρηση από τον απλό κόσμο, ότι θα πάει τη χώρα και τον τόπο μπροστά.

Σιχαίνομαι τους λαϊκιστές, τους ημιμαθείς, τους ρατσιστές, τους ξενοφοβικούς, τους εθνικιστές, τους ψεύτες, τους διεφθαρμένους, τους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς που θεωρούν ότι η πολιτική είναι ο τρόπος να βγάλουν λεφτά για να ζήσουν αυτοί και τα εγγόνια τους και φυσικά όλους αυτούς που χωρίζουν τον ίδιο τον λαό τους σε κατηγορίες «πρώτης» και «δεύτερης» κατηγορίας. Αυτούς απομονώστε τους. Μόνο εμείς μπορούμε.

Στα δύσκολα τον θέλω πρώτο. Να δείξει τον δρόμο και όχι να κρυφτεί πίσω από δημοσκοπήσεις και μικροπολιτικά τεχνάσματα. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται στον λαό ακόμα και αν είναι σκληρή και ειδικά προεκλογικά. Να μη λειτουργεί με πρώτο το κομματικό συμφέρον, αλλά της χώρας. Παραδέχομαι τον πολιτικό που δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος μπροστά στο γενικό καλό. Που βλέπει μπροστά και όχι κοντόφθαλμα. Που δεν φοβάται τις αλλαγές επειδή είναι κι αυτός μέρος του παλιού και του κατεστημένου άρα οποιαδήποτε αλλαγή τον απειλεί. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πόσοι πολιτικοί μας δεν θέλουν και τους βολεύει να μην αλλάξει κάτι;

Ας βάλουμε στο περιθώριο αυτούς που βλέπουν την εξουσία ως τρόπο για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά και οικογενειακά τους συμφέροντα. Που ηδονίζονται επειδή μέσω αυτής νιώθουν σημαντικοί, ενώ χωρίς αυτήν δεν είναι τίποτα. Κάποτε ο Αβραμόπουλος είπε «δεν μπορείς να θέλεις να κυβερνήσεις αν δεν έχεις πρώτα διοικήσει έστω κι ένα περίπτερο»… Ένας άλλος πολύ γνωστός επιχειρηματίας στην Ελλάδα μού είπε κάποτε «τους μισούς υπουργούς δεν θα τους προσλάμβανα για διευθυντές μου». Η πολιτική δεν πρέπει να είναι το playground, λοιπόν, των αποτυχημένων που τη βλέπουν ως μοναδική διέξοδο. Δεν θέλουμε «παλιά υλικά», θέλουμε καινούρια και μάλιστα τα καλύτερα από τα καινούρια. Εμείς πρέπει να αναδείξουμε την καινούρια φουρνιά που να πληροί τα πιο πάνω κριτήρια.

Αυτοί που θυμίζουν παλιό, που μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, αλλά και αυτοί (και είναι πολλοί, πρόσφατα) που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο γραφικότητας, παρανομίας και διαφθοράς πρέπει να πάνε σπίτι τους.

Διαφορετικά, μην παραπονιόμαστε. Όλοι θέλουμε υποθέτω πάνω κάτω αυτούς τους πολιτικούς που περιγράφω εδώ. Γιατί, όμως, δεν τους ψηφίζουμε; Γιατί είναι η μειονότητα σήμερα στην Κύπρο; Η απάντηση είναι γνωστή: διότι οι περισσότεροι αρεσκόμαστε να μας χαϊδεύουν τα αφτιά και να μας τάζουν λαγούς και πετραχήλια. «Αγοράζουμε» εύκολα τον «τζάμπα μάγκα» που το παίζει «Κολοκοτρώνης» , «ραλίστας» ή «υπεράνω του νόμου», γιατί εν «άδρωπος» ή γιατί έχει πλάκα.
Μετά, όμως, μην αναρωτιέστε πώς έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Η γκρίνια από τον καναπέ και η τζάμπα επανάσταση στο πληκτρολόγιό μας δεν αλλάζουν τα πράγματα.

«Η πολιτική γλώσσα είναι σχεδιασμένη να κάνει τα ψέματα να ακούγονται αληθινά» - George Orwell

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Αρθρογραφία: Τελευταία Ενημέρωση

X