Της Μαρίνας Οικονομίδου
Αν παρακολουθήσει κανείς τις τελευταίες κινήσεις του Νίκου Αναστασιάδη θα αντιληφθεί πως ο Πρόεδρος έχει ξεκινήσει από τώρα την προεκλογική του για τις προεδρικές του 2018.
Πρώτιστος στόχος είναι το Κυπριακό. Και αναμφίβολα εκεί επικεντρώνεται, καθώς η επίτευξη ενός σχεδίου που θα γίνει αποδεκτό από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων και δη της κοινής γνώμης θα του εξασφαλίσει εν πολλοίς το εισιτήριο για μια δεύτερη πενταετία.
Και ενώ το Κυπριακό αποτελεί το κύριο στοίχημά του, καταγράφεται παράλληλα και μία σημαντική κινητοποίηση σε μία σειρά ζητημάτων της εσωτερικής διακυβέρνησης αυτό τον μήνα. Σε αυτό το πλαίσιο έχει αναλάβει προσωπικά τις καυτές πατάτες της διακυβέρνησής του. Τη μεταρρύθμιση της δημόσιας υπηρεσίας, το Γενικό Σύστημα Υγείας αλλά και τη διαφθορά στην αστυνομία, παρακάμπτοντας εν πολλοίς τον ρόλο των υπουργών του.
Οι συναντήσεις τις οποίες προγραμμάτισε πριν από την κρίσιμη αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, καταδεικνύουν πως ο Νίκος Αναστασιάδης προσπαθεί να αποβάλει εγκαίρως βαρίδια της διακυβέρνησης που ενδεχομένως να τον τραβούν πίσω κατά την προεκλογική μάχη και να καταγραφεί στις συνειδήσεις όλων ως ο ηγέτης που μπορεί να διαχειριστεί τις κρίσεις, τη στιγμή που άλλοι αδυνατούν.
Μπορούν όμως αυτά τα καυτά ζητήματα να ανοίξουν τον δρόμο για τη δεύτερη θητεία Αναστασιάδη ή θα σκάσουν ως ωρολογιακές βόμβες στα χέρια του Προέδρου, επιφέροντας μάλλον τα αντίθετα από τα επιθυμητά για τον Νίκο Αναστασιάδη αποτελέσματα;
Το Γενικό Σύστημα Υγείας αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα, που όσο κι αν ο Νίκος Αναστασιάδης πιστώνεται με διαπραγματευτική δεινότητα φαντάζει έως και αδύνατο να εφαρμοστεί. Δεν είναι τυχαίο που ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ο μόνος που παραδέχτηκε πως η εφαρμογή του ήταν εν πολλοίς αδύνατη, καθώς το κόστος, οι δύσκολες πρόνοιες αλλά και τα πολλά συμφέροντα που κρύβονται πίσω του φράσσουν τον δρόμο του ΓεΣΥ. Τη σχολή Τάσσου ακολουθούν, όπως όλα δείχνουν, μέλη του υπουργικού του αλλά και εν μέρει η Πινδάρου.
Συνεπώς είτε ο Πρόεδρος έχει τη δική του μαγική φόρμουλα για να διαχειρίζεται τις κρίσεις, είτε δεν γνωρίζει τα πραγματικά δεδομένα.
Θα θέλαμε να ελπίζουμε πως ισχύει το πρώτο. Ο τρόπος όμως με τον οποίο χειρίστηκε τελευταίως το κεφάλαιο της διαφθοράς, που το δεκαπενταύγουστο προειδοποιούσε πως φτάνει το τέλος του υποκόσμου και τις προάλλες σε συνέντευξή του στον ΆΛΦΑ παραδέχθηκε πως το έγκλημα πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο Πρόεδρος πόρρω απέχει από τα πραγματικά δεδομένα των προβλημάτων της εσωτερικής του διακυβέρνησης. Και κυρίως, δίνει τη δυνατότητα στους αντιπάλους του να τον κατηγορούν όχι αδίκως για επιπολαιότητα και προχειρότητα.
«Ίσως να ήμουν λίγο υπερβολικός», είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε στο ζήτημα της διαφθοράς, αντιλαμβανόμενος εκ των υστέρων την γκάφα του. Πολύ φοβόμαστε πως το επεισόδιο της διαφθοράς, θα επαναληφθεί, με αντικείμενο αυτή τη φορά το ΓεΣΥ. Και ο Νίκος Αναστασιάδης, από ηγέτης της επίλυσης των κρίσεων, θα καταστεί εκείνος ο αρχηγός που με δική του πρωτοβουλία φόρτωσε στην πλάτη του βαριά φορτία που θα τον κυνηγούν κατά την προεκλογική των προεδρικών.
