ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ψύχραιμη δημοσιογραφία

Του Αλέξη Παπαχελά

Του Αλέξη Παπαχελά

kathimerini@kathimerini.gr

Η δημοσιογραφία αλλάζει και περνάει διεθνώς μεγάλη κρίση. Ζούμε σε μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες ιστορικές περιόδους, από εκείνες που κάθε δημοσιογράφος ονειρεύεται να ζήσει. Η δουλειά έχει, όμως, γίνει πολύ πιο σύνθετη και σε βάζει συνεχώς σε διλήμματα.

Η ταχύτητα της ενημέρωσης είναι κάτι το εντυπωσιακό, αλλά και μία κατάρα ταυτόχρονα. Ο κάθε πολίτης μπορεί να κάνει τον «δημοσιογράφο» μέσα από το iPhone του ή αναρτώντας ένα tweet με μία είδηση, με ή χωρίς εισαγωγικά. Το ένστικτο των παραδοσιακών μέσων είναι να μη μείνουν πίσω. Οι εφημερίδες, ακόμη και η τηλεόραση πριν από τα εικοσιτετράωρης λειτουργίας κανάλια, σου έδιναν την πολυτέλεια να τσεκάρεις και να ξανατσεκάρεις μία είδηση. Στην εποχή μας αυτή η πολυτέλεια τείνει να εξαφανισθεί υπό την πίεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι. Δεκάδες sites και blogs λειτουργούν ασταμάτητα με το copy paste. Κάποιος γράφει κάτι και το αναπαράγουν αστραπιαία, χωρίς καμία εξακρίβωση. Η κρίση έχει κόψει τους προϋπολογισμούς δραστικά, ενίοτε και το επίπεδο... Οπότε «όποιον πάρει ο Χάρος».

Οι ανακρίβειες, τα ψέματα και οι μύθοι που καταπίνει κάθε μέρα ένα τεράστιο κομμάτι της κοινής γνώμης είναι αναρίθμητα και αδιανόητα. Οσοι ζουν στη «γυάλα» δεν το συνειδητοποιούν, γιατί δεν έχουν επαφή με σημαντικό τμήμα της κοινωνίας και βέβαια αντλούν από αλλού την πληροφόρησή τους. Είναι όμως φοβιστικό το τι συμβαίνει... εκεί έξω. Στην εποχή μας έχει αλλάξει όμως και κάτι άλλο θεαματικά. Η αγγλοσαξονική κουλτούρα επέβαλε την ύπαρξη ενός αδιαπέρα στου τοίχου ανάμεσα στο σχόλιο και την είδηση. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μάθαινε κανείς σε οιαδήποτε σχολή δημοσιογραφίας. Τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Η «γκρίζα κυρία» της αμερικανικής δημοσιογραφίας, οι New York Times, έχει γίνει πολύ πιο επιθετική, δεν κρύβει το πάθος και την άποψή της. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες εφημερίδες που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον Τραμπ ή έχουν απαντήσει, έτσι, στον πόλεμο που τους κάνει εκείνος. Και τα ειδησεογραφικά κανάλια, όμως, είναι απίστευτα ταυτισμένα με κόμματα και ιδεολογίες, όπως, π.χ., το CNN και το FOX.

Η πίεση είναι μεγάλη, λοιπόν, να κάνουμε όλοι το ίδιο. Σε μία χώρα μάλιστα που δεν είχε ποτέ ιδιαίτερα ισχυρή παράδοση αντικειμενικής δημοσιογραφίας, το εύκολο είναι να ενδώσει κανείς στο νεύμα των καιρών. Το απαιτούν άλλωστε και αναγνώστες ή τηλεθεατές οι οποίοι «ξενερώνουν» όταν βλέπουν έναν τίτλο που εκείνοι τον διαβάζουν ως χλιαρό, όχι απλώς ψύχραιμο ή αντικειμενικό. Για αυτούς το πιο απλό είναι να μπουν στο Facebook ή κάπου αλλού και να βρουν απόψεις που ταιριάζουν με αυτό που νιώθουν και σκέπτονται.

Η παγκόσμια «αγορά» έχει γίνει πολύ τοξική και βίαιη. Οι πολιτικοί-ταλιμπάν του λαϊκισμού, και εδώ και έξω, ακολουθούν την επιτυχημένη συνταγή Τραμπ: ασύλληπτες επιθέσεις μίσους στα μέσα, επικοινωνία μέσω social media και αδιαφορία για την αλήθεια. Το ζήτημα είναι πώς ανταποκρίνεται ένα μέσο ενημέρωσης στο φαινόμενο αυτό. Οταν όλοι στο Κολοσσαίο συμπεριφέρονται σαν πρωτόγονοι χούλιγκαν, θέλει μεγάλη προσπάθεια για να είσαι κάπως ψύχραιμος χωρίς να γίνεσαι αδιάφορος...

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Αλέξη Παπαχελά

Αλέξης Παπαχελάς: Τελευταία Ενημέρωση