Του Ανδρέα Ανδρέου
Πρόσφατα παραδόθηκαν στην κυκλοφορία οι ανακατασκευασμένες λεωφόροι Αγλαντζιάς και Λάρνακος στο Δήμο Αγλαντζιάς. Ένα έργο συνολικής όδευσης επί εδάφους σχεδόν τεσσάρων χιλιομέτρων, το οποίο αποτελείται από τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας, τμηματική πλάγια στάθμευση εκατέρωθεν και λωρίδες πρόσβασης στις εφαπτόμενες και παραπλήσιες γειτονιές.
Κύρια χαρακτηριστικά του δρόμου είναι η πλάγια στάθμευση, η κεντρική νησίδα, οι τέσσερις κυκλικοί κόμβοι, οι λωρίδες λεωφορείων, η πλήρης πεζοδρόμηση, ο φωτισμός, η αυξημένη σηματοδότηση και το πολύ καλό επίπεδο κατασκευαστικής εκτέλεσης του έργου. Παραμένουν κάποιες λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με την ολοκλήρωση προσβάσεων εντός κάποιων ιδιοκτησιών ή/ και ανακατασκευή κάποιων περιτοιχισμάτων και γενικής καθαριότητας μπαζών, για να θεωρείται το έργο πλήρως αποπερατωμένο.
Πέραν τούτου, αναμένεται ο Δήμος να προχωρήσει σε δενδροφυτεύσεις εντός των νησίδων και κατά μήκος των πλευρών του δρόμου που θα περιλαμβάνουν συνολικά πέραν των 400 δέντρων και των 6.000 περίπου θάμνων. Έχω αυξημένες προσδοκίες πως το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό – όντας λάτρης του πρασίνου. Ο Δήμος επίσης στοχεύει στο να δημιουργήσει μιαν ομοιομορφία με παγκάκια σε δημόσιους κύριους δρόμους εντός των ορίων του και να αναβαθμίσει το δημόσιο φωτισμό με λαμπτήρες LED.
Όπως πολλά άλλα έργα τέτοιας εμβέλειας, έτρεξε και γι’ αυτό πολλή μουρμούρα. Και παρόλο που η μουρμούρα έχει κυρίως αρνητική χροιά, εντούτοις πέτυχε και κάποιες βελτιώσεις στα σημεία. Ας μην ξεχνάμε πως το συγκεκριμένο οδικό δίκτυο πρακτικά διαιρεί το Δήμο στη μέση, μιας και ξεκινά από δυτικά που είναι το Πάρκο της Ακαδημίας και κατευθύνεται νοτιοανατολικά που βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Άρα η ανακατασκευή του με διαπλάτυνση, αύξηση των λωρίδων οχημάτων και κεντρική νησίδα, έδωσε εξαρχής την εντύπωση του «διχοτομικού» στοιχείου σε «βορρά και νότο». Αυτό κάποιοι δημότες – ιδιαίτερα οι παλιοί – δεν το είδαν με καθόλου καλό μάτι επειδή ένιωθαν πως για εξυπηρέτηση των οδηγών της υπόλοιπης Λευκωσίας ο Δήμος τους διαιρείται από άκρη σε άκρη με έναν επικίνδυνο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Μετά, τα όσα ακούονται σε ολόκληρη την Κύπρο για τις κεντρικές νησίδες, ακούστηκαν και γι’ αυτή την περίπτωση. Τόσο για το γεγονός ότι βοηθούν στην αύξηση της ταχύτητας των διερχόμενων οχημάτων (και άρα της επικινδυνότητας), όσο και για τη μείωση της εμπορικότητας των παρακείμενων καταστημάτων. Παρόλο που πράγματι οι νησίδες μπορεί να ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα πιο πάνω, εντούτοις αν τηρούνται και ελέγχονται τα όρια ταχύτητας ο βαθμό επικινδυνότητας μειώνεται. Επιπλέον, ο τρόπος κατασκευής του συγκεκριμένου έργου με θέσεις στάθμευσης στα πλάγια βοηθά στην ανάκτηση της εμπορικότητας σε κάποιο βαθμό – κάτι που δεν έγινε στο κακό παράδειγμα της λεωφόρου Στροβόλου. Επιπλέον παράπονα έχουν εκφραστεί και για τους κυκλικούς κόμβους. Προσωπική μου άποψη είναι πως θα εξυπηρετήσουν πολύ καλύτερα από ό,τι ίσχυε με τα πρώην φώτα τροχαίας. Η επικείμενη τοπιοτέχνησή τους με πράσινο θα τα αναδείξει σε στολίδι του Δήμου πολύ σύντομα. Τέλος σε ό,τι αφορά στην εμπορικότητα και στην επικινδυνότητα, η όποια συζήτηση θα πρέπει να βασίζεται σε μια δίκαιη σύγκριση του πριν και του μετά. Ο δρόμος που υπήρχε πριν ήταν επικίνδυνος με μηδαμινές υποδομές και ναι εξυπηρετούσε καλύτερα τα καταστήματα επειδή όποιος ήθελε έκανε μια στραβοτιμονιά και πάρκαρε έξω από ένα κατάστημα. Σήμερα υπάρχει ένας δρόμος ψηλών προδιαγραφών που δυσκολεύει τη στραβοτιμονιά και άρα «μειώνει την εμπορικότητα» υπέρ όμως της ασφάλειας πεζών και οδηγών. Προτιμώ την ασφάλεια του ανθρώπου. Η εμπορικότητα θα επιστρέψει εκεί που πρέπει τώρα που ολοκληρώθηκε το κατασκευαστικό.
Είμαι παράλληλα μαζί και στο 100% με όσους φώναζαν εναντίον της αποκοπής των κυπαρισσιών στη λεωφόρο Λάρνακος. Τότε έγραψα και σχετικό άρθρο καταδικάζοντας την πράξη και για πάντοτε θα υποστηρίζω πως μπορούσαμε να τα μετακινήσουμε χωρίς πρόβλημα και να τα σώσουμε, μιας και υπάρχει ήδη η δυνατότητα με ειδικά μηχανήματα που θα μπορούσαμε να φέρουμε στη χώρα μας από το εξωτερικό ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις. Απορώ γιατί ακόμα κάποιοι κοιμούνται στεκάμενοι τη στιγμή που μόνο στη Λευκωσία έχουμε οδούς που παρουσιάζουν τις ίδιες ιδιομορφίες – όπως η Καλλιπόλεως και η Κυριάκου Μάτση. Το όλο έργο ήταν αναγκαίο και θεωρώ πως θα λειτουργήσει στον υπερθετικό βαθμό για τον Δήμο Αγλαντζιάς. Δεν μπορούσε ένας Δήμος που φιλοξενεί το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τόσες χιλιάδες φοιτητές και τόσα εκατομμύρια συνεχών ιδιωτικών επενδύσεων να έμενε με το προϋπάρχον άθλιο κύριο οδικό δίκτυο. Τώρα έχει τα πάντα μέχρι και λεωφορειολωρίδες. Παρά τις όποιες καθυστερήσεις πιστεύω πως εκτελέστηκε σχεδόν άψογα.
Δύο παρατηρήσεις που θεωρώ σημαντικές. Είναι απίστευτη η γραφειοκρατία και η έλλειψη εκλογικευμένου προγραμματισμού που επικρατεί στις αρμόδιες κρατικές σχεδιασμού τέτοιων έργων υποδομής. Για παράδειγμα, η νέα λεωφόρος Λάρνακος τερμάτισε 200 μ. πριν από την είσοδο της νέας Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου! Είναι σοβαροί; Το άλλο δε; Η λεωφόρος Αμμοχώστου που οδηγεί στο ΣΟΠΑΖ εμπίπτει εντός δύο Δήμων, Αγλαντζιάς και Λευκωσίας. Για 1,5 χλμ. περίπου άφησαν τον δρόμο ατέλειωτο για να γίνει με άλλες μελέτες και άλλο προϋπολογισμό, στο πρόγραμμα άλλου Δήμου, ενώ θα μπορούσε να εντασσόταν με αυτό το έργο και να τελειώνει μια και έξω και πιο φθηνά… Και έμεινε ολόκληρη Βιοτεχνική Περιοχή και οι γύρω οικιστικές αναπτύξεις στη μέση να εξυπηρετούνται από ένα τριτοκοσμικό δρόμο.
Τελειώνοντας, θα πω αυτό που μου είπε ένας ξένος επενδυτής όταν προ ημερών του έκανα μια περιήγηση στην περιοχή και είδε το έργο όπως είναι σήμερα τελειωμένο. «Ανδρέα, χαίρομαι που φαίνεται πως τα λεφτά των φορολογουμένων πάνε σε τέτοια έργα που μόνο καλό αποτέλεσμα έχουν για τους πολίτες… ». Είπα να μην του το χαλάσω και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά… με το σωστό χαμόγελο.
