ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το στρατηγικό αβαθές

«Είναι φανερό ότι οι βομβιστικές επιθέσεις της Τετάρτης στην Άγκυρα και της Πέμπτης σε δρόμο σε κοντά στο Ντιγιαρμπακίρ (του τουρκικού Κουρδιστάν), στις οποίες σκοτώθηκαν κατά βάση στρατιωτικοί, είναι έργο του ίδιου αυτουργού. Και είναι αφελές να προσποιούνται κάποιοι ότι δεν τον γνωρίζουν», μου είπε την Πέμπτη, εμπειρότατος Τούρκος συνάδελφος, μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας. Δείτε, συνέχισε, τη δήλωση Ερντογάν, μετά τις βομβιστικές επιθέσεις. Μελετά, λέει, την άμεση λήψη μιας σειράς ενεργειών για αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» εντός και εκτός των συνόρων της Τουρκίας.


Επειδή δεν δινόταν στην Άγκυρα η αφορμή που αναζητούσε για να μπει στη Συρία πριν οι στρατιωτικές δυνάμεις του PYD (Κουρδικού Αυτονομιστικού Κινήματος) απελευθερώσουν τις πόλεις Άζεζ και Τζαράμπλους από το «Ισλαμικό Κράτος και ολοκληρώσουν επί του εδάφους την “οροθέτηση” κουρδικού κράτους, οι υπηρεσίες ασφαλείας τη δημιούργησαν ανατινάζοντας και θυσιάζοντας Τούρκους στρατιώτες. Έκανε αυτό που λένε «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Στο ερώτημά μας αν αυτό φανερώνει σύγχυση και αμηχανία, η απάντηση του συναδέλφου ήταν κάθετη. «Πανικός! Αυτό είναι. Όσο κι αν ο κ. Ερντογάν προσπαθεί να περάσει στη διεθνή κοινότητα την αντίληψη ότι οι Κούρδοι, που πολεμούν το «Ισλαμικό Κράτος», που ο ίδιος πριμοδοτεί, είναι τρομοκράτες, γίνεται περισσότερο αναξιόπιστος. Όσο δεν αντιλαμβάνεται ότι οι ΗΠΑ χρωστάνε πολλά στους Κούρδους, γι’ αυτό και τους βοηθούν και ποτέ δεν θα τους χαρακτηρίσουν «τρομοκράτες», γίνεται αφελής. Όσο δεν μπορεί να δει ότι η πολιτική του εναντίον της Ρωσίας έχει επιφέρει τεράστιο οικονομικό πλήγμα στη χώρα και η ρωσική πολεμική μηχανή τον έχει εγκλωβίσει, δεν πετάει ούτε χαρταετός τουρκικός πάνω από τα σύνορα με τη Συρία μετά τη ρίψη του ρωσικού Σουχόι, τότε αποκαλύπτεται ότι η ποιότητα της σκέψης του (Ερντογάν) βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την ποσότητα των λόγων του.

Γι’ αυτό είναι επικίνδυνος! Το υπερφίαλο «εγώ» του, το σύνδρομο του σουλτάνου, τον εμποδίζουν να δει καθαρά, με αποτέλεσμα να θέτει τη χώρα σε κίνδυνο». Το επόμενο ερώτημά μου ήταν το εξής: «Πρωθυπουργός είναι ένας καθηγητής διπλωματίας, ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος έγραψε και το βιβλίο “Στρατηγικό βάθος”. Κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, θα έπρεπε να υπάρχει μία συγκροτημένη στρατηγική και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και η απάντηση του συναδέλφου, «Ξέρετε, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε κάποτε πει ότι, “Όσο ωραία κι αν είναι η στρατηγική, θα πρέπει κάπου-κάπου να βλέπουμε και τα αποτελέσματα”. Πού είδατε τα αποτελέσματα της πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονές μας; Ο κ. πρωθυπουργός έμεινε κολλημένος στην πεποίθησή του πως ό,τι γίνεται στην περιοχή μας, μη σας πω και στον πλανήτη ολόκληρο, πρέπει να τυγχάνει της έγκρισης της Τουρκίας. Δεν υπάρχει, φίλτατε, στρατηγικό βάθος εδώ.

Αντίθετα, η μεγαλομανία του ηγέτη είναι μία τεράστια νάρκη από την οποία κινδυνεύει η χώρα και ίσως και η περιοχή ολόκληρη, αν η Άγκυρα προχωρήσει στο παράτολμο βήμα να εισβάλει στη Συρία». Ζήτησα, τέλος, την εκτίμηση του Τούρκου συνάδελφου, αν η ρευστή κατάσταση στη χώρα του θα επηρεάσει τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Η απάντησή του είναι χαρακτηριστική, «Ρωτήστε τον κ. Ερντογάν. Πάντως, θεωρώ πως είναι σοφό όταν υπάρχει τρικυμία, οι μικρές βάρκες να δένουν στα λιμάνια».

X