Σας γνωρίζω σχεδόν 25 χρόνια. Θεωρώντας όμως το πρόβλημα των αγνοουμένων την κορυφαία ανθρωπιστική τραγωδία της Κύπρου, είμαι έτοιμος να διαγράψω όλους τους φίλους μου, Ε/κ και Τ/κ, που μπορούν να συμβάλουν στην επίλυσή του και δεν το πράττουν.
Ήταν γι’ αυτό τον λόγο που απευθύνθηκα σε σας, στις 28/2/2016, από αυτήν εδώ τη στήλη με αφορμή πληροφορίες ότι απέναντι από την πύλη στρατοπέδου στην Άσσια, σύμφωνα με Τ/κ αυτόπτη μάρτυρα, μεταφέρθηκαν από άλλο χώρο ταφής και ετάφησαν περί τα 100 λείψανα Ε/κ αγνοουμένων. Απαντήσατε αυθημερόν με δήλωση ότι επικοινωνήσατε με την Τ/κ εκπρόσωπο στη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ) κ. Κιουτσιούκ, δεσμευόμενος να κάνετε το παν για να πραγματοποιηθεί η εκταφή, αλλά και η ανεύρεση όλων των αγνοουμένων το συντομότερο.
Πέρασαν πέντε βδομάδες και δεν έγινε οτιδήποτε. Ρωτώντας προχθές τον εκπρόσωπο του γ.γ. του ΟΗΕ στη ΔΕΑ κ. Αρνί μού απάντησε ότι συζητούν για υλοποίηση εκταφής εντός των προσεχών εβδομάδων (!) ως εάν να πρόκειται για άρση ναρκοπεδίου. Ο λαός μας εν τη σοφία του λέει, «Απόν θέλει να πα στον μύλο πέντε γρόνους κοσσινίζει». Αγαπητέ κ. Ακιντζί, πιστεύω πλέον ακράδαντα ότι η κ. Κιουτσιούκ όχι μόνο δεν θέλει, αλλά παρεμποδίζει τις όποιες έρευνες συμπράττοντας, όχι με τους συγγενείς ως όφειλε αλλά με τον τουρκικό στρατό.
Η περίπτωση της Άσσιας είναι χαρακτηριστική και ταλανίζει ογδόντα οικογένειες για πολλά χρόνια εξαιτίας της άρνησης του τουρκικού στρατού να υποδείξει τον χώρο ταφής, αφού είναι αποδεδειγμένο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι Ασσιώτες αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν και ετάφησαν στο Ορνίθι το 1974. Μετά από είκοσι και πλέον χρόνια, στο πλαίσιο επιχείρησης του στρατού, στην οποία μετείχαν αρκετά άτομα που χρησιμοποίησαν εκσκαφείς και φορτηγά, τα οστά μεταφέρθηκαν και ετάφησαν αλλού. Το 2009 έγιναν ανασκαφές στο Ορνίθι και βρέθηκαν μόνο επτά σκελετοί και εκατοντάδες μικρά οστά από άλλους σκελετούς, σε λαγούμι όπου δεν μπορούσε να φτάσει η χούφτα του εκσκαφέα.
Η κ. Κιουτσιούκ παρά τα διαβήματα και τις παρακλήσεις των συγγενών για υπόδειξη του χώρου όπου μεταφέρθηκαν τα υπόλοιπα λείψανα, απάντησε ψυχρά ότι δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες και η υπόθεση πρέπει να κλείσει. Ωστόσο, στο επίπεδο του κόσμου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι (όπως ο τελευταίος Τ/κ αυτόπτης μάρτυρας) που δίνουν πληροφορίες και από αυτές κυρίως ταυτοποιήθηκαν οι 638 Ε/κ και Τ/κ που αποδόθηκαν στις οικογένειές τους.
Απομένουν όμως 1.363 αγνοούμενοι μετά από δέκα χρόνια που τρέχει το πρόγραμμα αυτό της ΔΕΑ, με δαπάνες πέραν των είκοσι εκατ. ευρώ, το οποίο στο τέλος του 2016 δεν θα έχει λόγο ύπαρξης γιατί θα εξαντληθούν τα οστά προς ταυτοποίηση. Κι αυτό συνεπεία της ανήκουστης γραφειοκρατίας που το βραχυκυκλώνει, αλλά κυρίως της άρνησης της Τουρκίας να αποκαλύψει πού υπάρχουν μαζικοί τάφοι από την περισυλλογή νεκρών συνεπεία μαχών και πού μετακινήθηκαν οστά.
Η περίπτωση της Άσσιας αποτελεί κλειδί διότι όσο δεν λύνεται, βγάζει στην επιφάνεια το ίδιο το κυπριακό πρόβλημα που προσκρούει στην αδιαλλαξία, αφήνοντας να διαφανεί ότι δεν πάμε για λύση, αλλά για διαχείριση της επόμενης μέρας. Αν λοιπόν, αγαπητέ κ. Ακιντζί, διαφωνείτε με αυτή την εκτίμηση, σας καλώ να ενεργοποιηθείτε άμεσα και να φωνάξετε μαζί μου «Je suis Assia»!
