ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Προσώρας η λύση μας τελείωσε!

«Με τον Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν απίθανη η επίλυση του Κυπριακού» δήλωσε στην «Κ» την περασμένη Κυριακή υψηλά ιστάμενος Ευρωπαίος αξιωματούχος. Δήλωση που αν και πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας, εντούτοις φανερώνει στη λακωνικότητά της όλο το δράμα που διέπει το Κυπριακό ως πρόβλημα μιας μικρή χώρας, που νομίζει ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσποιείται ότι είναι παίκτρια και όχι παρελκόμενο στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι. Κι ενώ οι σοφοί ηγέτες αυτής της μακαρίας νήσου γνωρίζουν πολύ καλά και συχνά αναφέρονται στη σημασία του μομέντουμ, δηλαδή της κατάλληλη στιγμής, συχνά το θυσιάζουν στον βωμό της μικροπολιτικής.

Μετά από την τουρκική εισβολή, οι μεγάλοι παίκτες ασχολήθηκαν μαζί μας ουχί λίγες φορές: αμερικανο-βρετανο-καναδικό σχέδιο, δείκτες Κουεγιάρ, ιδέες Γκάλι και σχέδιο Ανάν, τέσσερις φορές μέσα σε τριάντα χρόνια. Από το 2008 και μετέπειτα μας άφησαν να τα βρούμε μόνοι μας, με Χριστόφια, Ταλάτ, Έρογλου, Αναστασιάδη και Ακιντζί. Τώρα θεωρήσαμε ότι είναι περίοδος για να αφήσουμε τα θέρη μας και να «ξηκανναουρίζουμε». Εμείς με τις βουλευτικές κι εκείνοι με τη νέα «κυβέρνηση» και την κρίση που δημιουργήθηκε δικαιολογημένα. Κι αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που οι Τ/κ βρίσκονται ουσιαστικά ενώπιον του φάσματος αφομοίωσής τους με το έποικο στοιχείο. Διότι αν οι Οζγκιουργκιούν και Ντενκτάς υλοποιήσουν την υπόδειξη της Άγκυρας για να δοθούν «υπηκοότητες» σε άλλες 26.000 εποίκους, τότε ανατινάζονται πλέον οι συμφωνημένες 4 προς 1 πληθυσμιακές ισορροπίες και μαζί και οι συνομιλίες ενώ οι Τ/κ καθίστανται μειονότητα και στα Κατεχόμενα. Αν δε η νέα «κυβέρνηση» υιοθετήσει και το τουρκικό οικονομικό πρωτόκολλο, τότε σε μερικά μόνο χρόνια τα Κατεχόμενα θα καταστούν μία μικρή Τουρκία, δηλαδή μία επαρχία της Τουρκίας.

Στην παρούσα συγκυρία, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες είναι έως και οργισμένες με τον Τούρκο Πρόεδρο, στον οποίον χρεώνουν προσωπικά έναν αρνητικό ρόλο στη συριακή κρίση, την εξαγωγή στην Ευρώπη της προσφυγικής - μεταναστευτικής ροής, το διπλό παιχνίδι με το Ισλαμικό Κράτος, τις συγκρούσεις με τους Κούρδους στη νοτιοανατολική Τουρκία και την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων Κούρδων. Επίσης, του χρεώνουν κι ένα απολυταρχικό αυταρχισμό που τραυματίζει βαθιά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εκδημοκρατικοποίηση της χώρας.

Οι ΗΠΑ μέσω της έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Τουρκία και η Ε.Ε. διά της έκθεσης προόδου του Ευρωκοινοβουλίου έστειλαν σαφή μηνύματα δυσαρέσκειας στην Άγκυρα, ενώ κι ο Γιούνκερ δεν μπορούσε να είναι πιο σαφής όταν απέρριπτε τις τουρκικές απαιτήσεις για τις βίζες. Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες για να προωθήσουν λύσεις στην ταλανιζόμενη από πολεμικές συρράξεις αλλά πολύ σημαντική γεωπολιτικά περιοχή της Μέσης Ανατολής, χρειάζονται ηγέτες που να συμπράττουν και όχι αυταρχικούς και μεγαλομανείς τύπου Ερντογάν, «σουλτάνους». Για τους δυτικούς συμμάχους, η Κύπρος είναι χρήσιμη ως προκεχωρημένο φυλάκιο, καθώς και ως νησί με ενεργειακές πηγές. Συνεπώς, ο έλεγχός της δεν μπορεί να αφεθεί στον όποιο Ερντογάν, ο οποίος στην παρούσα συγκυρία ενώ λεκτικά υποστηρίζει τη διαδικασία των συνομιλιών, πρακτικά δημιουργεί κρίσεις και ανατροπές στα Κατεχόμενα, δυναμιτίζοντας την όποια προοπτική λύσης. Τουτέστιν, όσο και αν θέλουν οι Αναστασιάδης και Ακιντζί, λύση με τον Ερντογάν στην εξουσία, όπως είπε και ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, θα πρέπει να θεωρείται απίθανη. 

X