ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Λιάζουν ακόμα τα αχαμνά τους

«Πολλοί είναι αυτοί που κατά καιρούς έπαιξαν ένα απαράδεκτο παιχνίδι κατακράτησης στοιχείων και ασύγγνωστης κωλυσιεργίας σχετικά με το ακανθώδες (για τους συγγενείς) ζήτημα των αγνοουμένων. Πολλές φορές η στήλη ασχολήθηκε με τις ευθύνες αρμοδίων και της δικής μας πλευράς που εκούσια (και κάποτε ακούσια) μετέτρεψαν το παιχνίδι σε άκρως πολιτικό και το εκμεταλλεύτηκαν για ίδιον όφελος.

Ως φαίνεται, ήγγικεν η ώρα για να μιλήσουμε και για κάποιους που για πάρα πολλά χρόνια φιλοξενούνται στην Κύπρο ως εκπρόσωποι των Η.Ε. και αποζούν... από παχυλές μισθοδοσίες και διπλωματικά προνόμια για καθήκοντα που θα έπρεπε να κάνουν με ευαισθησία και αντικειμενικότητα. Αντί αυτού, κάθονται κυριολεκτικά πάνω σε σημαντικά στοιχεία, στα οποία μόνο αυτοί έχουν πρόσβαση και καθηκόντως θα έπρεπε να θέσουν στη διάθεση των δύο πλευρών, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ή μήπως υπάρχει λόγος; Ας δούμε όμως ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι. Ένας λόγος μπορεί να είναι ότι δεν επιθυμούν τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων, Ε/κ και Τ/κ. Αυτό, ωστόσο, δεν μπορώ να το ισχυριστώ, διότι απλώς θα επρόκειτο περί εγκλήματος. Ένας άλλος λόγος είναι πιθανόν η ανικανότητα που μπορεί να τους χαρακτηρίζει στη διαχείριση τόσο λεπτών ζητημάτων. Κι αυτό, ωστόσο, δεν μπορώ να το ισχυριστώ, γιατί και προηγούμενη πείρα έχουν και γνώση του αντικειμένου.

Ένας τρίτος λόγος είναι να βρήκαν την Κύπρο καλό τουριστικό προορισμό για πολύχρονη τουριστική περιδιάβαση και μακρόχρονες διακοπές σε όλη την επικράτεια του νησιού και αποφάσισαν, από τη στιγμή μάλιστα που απολαμβάνουν ενδεχομένως δύο μισθούς, έναν στην πατρίδα τους κι έναν εδώ, να συνταξιοδοτηθούν στην πατρίδα της Αφροδίτης, λιάζοντας τα αχαμνά τους. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η κατακράτηση των οποιωνδήποτε στοιχείων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων, ώστε το πρόβλημα να συνεχίσει να υφίσταται επ’ άπειρον. (…) Οι καταγγελίες μας ότι επί χρόνια κατακρατούνται στα αρχεία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ πληροφορίες για τους αγνοούμενους και η επιβεβαίωσή τους από τον εκπρόσωπο Τύπου της Δύναμης διά της δήλωσής του ότι “η ΟΥΝΦΙΚΥΠ πάντοτε έθετε στη διάθεση της ΔΕΑ τα αρχεία και τα μητρώα της για να διευκολύνει το έργο της”, “πυροβολούν” το Τρίτο Μέλος της ΔΕΑ, γεγονός που υπονοεί ότι τα στοιχεία ήταν εκεί, αλλά ουδείς ενδιαφέρθηκε να τα αξιοποιήσει».

Όλα τα πιο πάνω γράφτηκαν στις 28 Ιουλίου του 2003 στην καθημερινή στήλη «Παρτέρι», που διατηρούσα τότε στον «Πολίτη». Τότε αναφερόμουν στον Ελβετό Πιέρ Κουμπεράν, ο οποίος αντιπροσώπευε στη ΔΕΑ το Τρίτο Μέλος. Γράφαμε τότε επίσης ότι όλα αυτά, έργα «ενός ή περισσότερων καλοπληρωμένων κυρίων με διπλωματικά διαβατήρια που απολαμβάνουν τις διακοπές τους στην Κύπρο, κάνοντας οτιδήποτε άλλο εκτός από τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων, τους οποίους (και τους συγγενείς τους) με θλίψη διαπιστώνουμε ότι έχουν γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Και αυτό το γράφουμε και το υπογράφουμε με πλήρη συναίσθηση και της βαρύτητας και της τελευταίας λέξης στη σημερινή στήλη». Τότε είχαν περάσει 29 χρόνια από την εισβολή. Σήμερα 42 και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Και το υπογράφω με πλήρη συναίσθηση και της βαρύτητας και της τελευταίας λέξης και στη σημερινή στήλη…

X