Η ατζέντα Ερντογάν και το Κυπριακό

Το «φοβερό» ερώτημα, ποιος έκανε το πραξικόπημα στην Τουρκία, δεν αντέχει στη βάσανο των γεγονότων που ακολούθησαν. Έστω κι αν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου το επιχείρησαν οποιοιδήποτε είχαν γνήσια πρόθεση να ανατρέψουν τον Ερντογάν ή το έστησε τεχνηέντως ο ίδιος, το γεγονός είναι ένα: αυτό που γίνεται τώρα στην Τουρκία είναι το πραξικόπημα του Ερντογάν. Μόνο ένα πραξικοπηματικό καθεστώς κάνει τέτοιας έκτασης εκκαθαρίσεις, όχι μόνο στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά παντού. Στην, ανεξάρτητη υποτίθεται, δικαστική εξουσία με την απόλυση χιλιάδων δικαστών. Στην ανώτατη εκπαίδευση με την εκδίωξη χιλιάδων ακαδημαϊκών. Στη δημόσια υπηρεσία με τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Στην καρδιά της δημοκρατικής διαδικασίας, στα ΜΜΕ, με τη φυλάκιση εκατοντάδων δημοσιογράφων και το κλείσιμο δεκάδων εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοσταθμών, καναλιών, πρακτορείων, εκδοτικών και ιστοσελίδων. Εδώ έγκειται το πραγματικό φοβερό ερώτημα: Γιατί όλα αυτά δεν εξεγείρουν τους ηγέτες του ελεύθερου κόσμου; Γιατί περιορίζονται μόνο στις προειδοποιήσεις προς τον Ερντογάν ότι αν επαναφέρει τη θανατική ποινή, η Τουρκία δεν θα έχει θέση στο ΝΑΤΟ ή στην Ε.Ε.; Το τραγικό είναι ότι ο Ερντογάν δεν χάνει ευκαιρία να τους κοροϊδεύει, μάλιστα χρησιμοποιώντας μεγάλα διεθνή κανάλια. Ξεκινώντας από το CNN, περνώντας στο Αλ Τζαζίρα και εσχάτως στο γερμανικό ARD, διακηρύττει πως «οι Τούρκοι θέλουν την επαναφορά της θανατικής ποινής και εμείς ως κυβέρνηση πρέπει να τους ακούσουμε». Γιατί όμως, οι Ευρωπαίοι ιδιαίτερα, ακούνε να τους κοροϊδεύει ο Ερντογάν και δεν υψώνουν φωνή αντίδρασης για το αδιανόητο πογκρόμ στην Τουρκία; Διότι απλώς είναι αιχμάλωτοι της Τουρκίας, διά της οποίας περνούν οι τζιχαντιστές στις ευρωπαϊκές χώρες και απειλούν τις μέχρι πρότινος ήσυχες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και το κλειδί της διόδου, των φίλτατών του τζιχαντιστών, το κρατεί ο Ερντογάν. Όταν όμως, με τους Αμερικανούς προεξάρχοντες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσιζαν ότι θα επιβάλουν «δημοκρατία» στη Συρία, όπως τραγικά την επέβαλαν σε Ιράκ, Λιβύη και αλλαχού, διά μισθοφόρων που εξελίχθηκαν στο ανεξέλεγκτο ISIS, δεν υπολόγιζαν ότι εκτός των 600.000 νεκρών, θα είχαν κι ένα κύμα 4-5 εκατομμυρίων προσφύγων. Δεν υπολόγιζαν ότι θα αναγκάζονταν να πληρώνουν ακριβά την Τουρκία για να μην τους αφήνει να περνούν στην Ευρώπη, αν δεν πνίγονταν στη Μεσόγειο. Τώρα κρύβονται πίσω από το παίγνιο της «θανατικής ποινής», εθελοτυφλώντας στο προφανές, ότι δηλαδή στο ισλαμικό ικρίωμα ανεβαίνει ήδη η δημοκρατία στην Τουρκία. Από την άλλη, οι ΗΠΑ θα παίζουν για καιρό με το τουρκικό αίτημα της έκδοσης του Γκιουλέν, μέχρι να ικανοποιήσουν όλα τα άλλα αιτήματα Ερντογάν, ώστε να «επιτρέψει» επαναλειτουργία της μεγάλης ΝΑΤΟϊκής βάσης του Ιντζιρλίκ. Και με το Κυπριακό τι γίνεται; «Είναι πολλά τα ζητήματα, που πρέπει άμεσα να διαχειριστεί σήμερα ο Ερντογάν» μου είπε προχθές γνωστός Τούρκος συνάδελφος (ονόματα δεν λέμε), που γνωρίζει καλά το πρόβλημα, «μέχρι να επιβάλει την ατζέντα του και να γίνει εκτελεστικός πρόεδρος. Η έκρυθμη εσωτερική κατάσταση, τα σοβαρά προβλήματα της οικονομίας, τα ανοικτά μέτωπα με τους Κούρδους και τα εκτός συνόρων ζητήματα. Εκτός από ότι το Κυπριακό είναι πολύ χαμηλά στη σχετική ατζέντα, δεν πρόκειται τώρα να κινδυνεύσει να κατηγορηθεί ότι «πούλησε την Κύπρο». Εξάλλου, από μία λύση προηγούνται οι εκκαθαρίσεις στο Βορρά!». Εγώ απλώς του ευχήθηκα καλή τύχη…