Σε μία εβδομάδα από σήμερα οι δύο ηγέτες, Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί, επιστρέφουν στην Ελβετία για να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση επί των ανοικτών πτυχών του Εδαφικού αλλά και για να συμφωνήσουν οριστικά για την έσχατη πράξη αυτής τουλάχιστον της διαδικασίας των συνομιλιών στο Κυπριακό, της πολυμερούς διάσκεψης.
Εκεί που θα είναι παρούσες και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, με την προσδοκία ότι θα βάλουν την υπογραφή τους στην οριστική ανεξαρτησία της Κύπρου. Θα εθελοτυφλούσε κάποιος αν δεν λάμβανε υπόψη τις διεθνείς εξελίξεις και ιδιαίτερα τον περιφερειακό μας περίγυρο, στον οποίο η μία εκ των εγγυητριών δυνάμεων, η Τουρκία, είναι άμεσα αναμεμειγμένη και έχει διεκδικήσεις και συμφέροντα.
Ενόσω στην Ελβετία λάμβαναν χώρα οι συνομιλίες, στην Άγκυρα, απόγευμα Παρασκευής, η προσοχή ήταν στραμμένη στα διαδραματιζόμενα στο Ιράκ, με αρμόδια πηγή να δηλώνει στην «Κ» ότι «οι εξελίξεις στην περιοχή μας αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και τη στιγμή που η περιοχή μας φλέγεται δεν πρόκειται να μπούμε στον κόπο να συζητήσουμε το τέλος της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Κύπρο με τις δύο κοινότητες».
Στη βάση αυτών των τοποθετήσεων της Άγκυρας το ερώτημα που θέσαμε ήταν για ποιο λόγο η τουρκική πλευρά επείγεται για σύγκληση οσονούπω πενταμερούς διάσκεψης επιμένοντας σε γρήγορη λύση;
Η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι ο κ. Ταγίπ Ερντογάν «επιθυμεί να συναντήσει μια ώρα αρχύτερα στο τραπέζι της πολυμερούς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, καθότι οι σημαντικές αποφάσεις θα ληφθούν με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων, διότι το Κυπριακό είναι ζήτημα ελληνοτουρκικής ισορροπίας στον ιστορικό χώρο Αιγαίου-Μεσογείου».
Υποδείξαμε ότι το σκεπτικό αυτό δεν οδηγεί σε ένα λογικό συμπέρασμα. Την απάντηση τη λάβαμε σε δεύτερη τηλεφωνική επικοινωνία: «Σε περίπτωση που η Αθήνα επιλέξει επιτέλους να εστιάσει στις ευαισθησίες της Άγκυρας ενδέχεται να έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα για την δικοινοτική, διζωνική λύση.
Διαφορετικά θα τεθεί ζήτημα βελούδινου διαζυγίου. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να ζητήσει από την Ελλάδα να εστιάσει την προσοχή της σε μια εναλλακτική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος».
Εξετάζοντας τα λεχθέντα από πλευράς της τουρκικής πηγής αντιλαμβάνεται κανείς ότι: πρώτον, οι Τουρκοκύπριοι δεν βρίσκονται στο πλάνο της Τουρκίας και δεύτερον, η διχοτόμηση επικρέμαται ήδη επί των κεφαλών ημών.
Και αν είναι συμφωνημένη έχει καλώς, αν όμως αφεθούν τα πράγματα στη βορά του χρόνου η ισλαμοποίηση των Κατεχομένων θα είναι το χείριστο σενάριο.
Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που τις στιγμές τούτες θα πρέπει όλες οι δυνάμεις εντός Κύπρου να καταθέσουν σοφία και ομοψυχία στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η κριτική, που πρέπει πάντοτε να ασκείται, να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο συμβολής στη διαπραγμάτευση για όσο αυτή θα διαρκέσει ακόμα και όχι ως όπλο εναντίον του Προέδρου.
Στο κάτω-κάτω κανένα δεν συμφέρει, ακόμα κι αν αποτύχουν οι συνομιλίες, να αποδοθούν ευθύνες στην πλευρά μας, διότι όποιος και να αναλάβει μετά, θα τις βρει μπροστά του και ίσως ασήκωτες, αν μιλάμε για ντε φάκτο διχοτόμηση.
Κρίνουμε, επίσης, ότι ενόψει προφανών εξελίξεων σε εγρήγορση θα πρέπει να βρίσκεται και η Αθήνα καθότι έτσι ή αλλιώς θα βρεθεί στο τραπέζι μιας διάσκεψης. Είναι ώρες κρίσιμες και όλοι χρειάζονται.
