ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η μόνη σοφή επιλογή

Οι τραγικές συνθήκες της εποχής ήταν οι ιδανικότερες προς εμβολιασμό του DNA μιας λανθάνουσας νοοτροπίας

Με γνώμονα την αλάθητη λαϊκή θυμοσοφία, που στην προκειμένη περίπτωση λέει ότι, στη βράση κολλάει το σίδερο, «Η Καθημερινή» από τον Μάρτιο του 2013, επέμενε φορτικά, ότι όλοι οι εταίροι της βαθιά λαβωμένης κοινωνίας μας, θα έπρεπε να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία.

Οι τραγικές συνθήκες της εποχής ήταν οι ιδανικότερες προς εμβολιασμό του DNA μιας λανθάνουσας νοοτροπίας που υπαγόρευε ότι θα επιστρέφαμε πάλι «στα καλά και συμφέροντα τας ψυχάς ημών», αγνοώντας ότι τα νέα δεδομένα θα ισοπέδωναν τα παλιά στερεότυπα. Αν κοιτάζαμε εκτός Κύπρου θα αντιλαμβανόμασταν ότι όλα τριγύρω αλλάζανε ραγδαία.

Οι εργασιακές απαιτήσεις στρέφονταν σε περισσότερη αποδοτικότητα και εξειδίκευση, ενώ η ψηφιοποίηση έγινε ο βασικός στόχος όλων των επιχειρήσεων, των τραπεζών μη εξαιρουμένων. Κι αναφέρομαι στις τράπεζες με αφορμή το μέτωπο που άνοιξε η ΕΤΥΚ με την Τράπεζα Κύπρου (ΤΚ) -και όχι μόνο, ως εάν να ήταν δύσκολο η Συντεχνία να προβλέψει ότι μια μέρα ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι και να το διαχειριστεί στην πορεία του χρόνου. Τώρα με όπλο την απεργία, βάλλει κατά της ΤΚ για μη παραχώρηση προσαύξησης και ΑΤΑ στους μισθούς Ιανουαρίου και για τα κουρεμένα Ταμεία Προνοίας.

Η ΤΚ, από την άλλη, βρίσκει παράλογη, την άνευ διαλόγου απαίτηση για προσαυξήσεις και τις όποιες αξιώσεις της ΕΤΥΚ για να παρακαθίσει στο τραπέζι, μετά το Ταμείο Αλληλεγγύης και το Ταμείο Προνοίας που ήδη έλαβε. Είμαστε οι πρώτοι που προειδοποιήσαμε πριν το 2013, για εσφαλμένες κινήσεις - πρακτικές των τραπεζών και υποδείξαμε μετά την κρίση την αναγκαιότητα εξυγίανσης και αλλαγής του modus operandi.

Ωστόσο, σε μια χρονιά κατά την οποία το τραπεζικό σύστημα αναμένεται να δεχτεί αυξημένες εποπτικές και άλλες πιέσεις, και ενώ η μεγαλύτερη τράπεζα του τόπου (και όχι μόνο αυτή) καταγράφει υψηλά ΜΕΔ και ζημιές μισού δισεκατομμυρίου ευρώ, το να επιμένει η ΕΤΥΚ στη διατήρηση προνομιών ή έστω κεκτημένων χωρίς να προηγηθεί ο αναγκαίος διάλογος είναι υπό τας περιστάσεις άτοπο.

Πρόχειρα μπορούμε να υποδείξουμε ότι το σημερινό σύστημα πραγμάτων είναι ισοπεδωτικό διότι βλάπτει τους καλούς υπαλλήλους και ευνοεί τους μετρίως μέτριους που «αναπαύονται» στα κεκτημένα. Αύριο δε, που λόγω ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας οι τράπεζες θα περάσουν στην ηλεκτρονική εξυπηρέτηση, τι θα γίνει; Συνεπώς ο διάλογος χωρίς εφ΄ όπλου λόγχη, είναι η μόνη σοφή επιλογή.

Δεν λησμονούμε ότι και οι τραπεζικοί, που πριν την κρίση ήταν οι πιο ευνοημένοι υπάλληλοι στον τόπο, πλήρωσαν κόστος, όχι όσο οι δημόσιοι και ημικρατικοί για να μην αναφερθούμε στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα διότι θα ήταν αμαρτία… Γι’ αυτό λοιπόν η προσαρμογή στα νέα δεδομένα είναι υπόθεση όλων και θα ήταν μέγιστη αδικία αν στο τέλος της ημέρας η μεγάλη πλειοψηφία των λιγότερο ευνοημένων πολιτών που σηκώνουν το μεγάλο βάρος της κρίσης κληθούν να φορτωθούν άλλο τόσο συνεπεία νέας κατάρρευσης.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X