O Ναπολέων Βοναπάρτης είχε κάποτε πει ότι «στην πολιτική, όπως και στον πόλεμο, η χαμένη στιγμή δεν ξανάρχεται πλέον». Το θυμήθηκα όταν την Παρασκευή, από το βήμα της Βουλής, η Άννα Θεολόγου μίλησε για διερεύνηση της σχέσης της εταιρείας Logicom με τη Δήμητρα Επενδυτική για να διαφανούν, όπως είπε, τα πολιτικά πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από την ετεροβαρή συμφωνία ως προς το συμφέρον του φορολογούμενου.
Η κ. Θεολόγου δεν έκανε αναφορά στο οποιοδήποτε όνομα παρόλο που είχε ανά χείρας μια δέσμη κόλλες με στοιχεία όπως είπε τις οποίες και κατέθεσε. Μάλιστα, κάλεσε τα ΜΜΕ να διερευνήσουν τα στοιχεία των μετόχων της Logicom, καθώς πρόκειται για δημόσια εταιρεία ώστε να βοηθήσουν στο έργο της δικαιοσύνης. Παρόμοιας υφής ήταν και οι καταγγελίες του Γιώργου Περδίκη, ο οποίος διερωτήθηκε από του βήματος της Βουλής, απευθυνόμενος προς τους συναδέλφους του, του κυβερνητικού στρατοπέδου: «πότε θα μιλήσουν για αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες 15 μέρες και πότε θα αναδείξουμε τις σχέσεις πολιτικών αρχηγών και βουλευτών με εταιρείες οι οποίες μετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας (βλ. Δήμητρα) που είναι ο κύριος μέτοχος της Ελληνικής Τράπεζας. Πότε θα μιλήσουμε για τις ύποπτες συνεδριάσεις που γίνονταν μεταξύ στελεχών αυτής της εταιρείας και στελεχών της Κυβέρνησης;».
Ούτε ο πολιτικός αρχηγός των Οικολόγων, μας είπε το όποιο όνομα. Από την άλλη ο αρχηγός του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου προχώρησε στην αποκάλυψη, ότι στέλεχος του Συνεργατισμού είχε 714 λογαριασμούς σε 15 διαφορετικά Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα με δάνεια αξίας προφανώς κάποιων εκατομμυρίων. Ούτε στην προκειμένη περίπτωση αναφέρθηκε κάποιο όνομα. Έχουμε δηλαδή δύο πολιτικούς αρχηγούς και μια ανεξάρτητη βουλευτή να καταγγέλλουν από του βήματος της Βουλής, άκρως επιλήψιμες έως και εγκληματικές ενέργειες εις βάρος του Συνεργατισμού και των φορολογουμένων αλλά να μην τολμούν να αναφερθούν σε ονόματα. Αυτοί που περιβάλλονται μάλιστα με ασυλία, περπατούν σε κρίσιμες και ιστορικές όπως ελέχθη στο Κοινοβούλιο στιγμές και ρίχνουν πίσω τους τυράκια για να σπεύσουν τα ποντίκια να τσιμπήσουν. Αυτό, κυρία μου και κύριοι, λέγεται λαϊκισμός και είναι ανεπίτρεπτο να γίνεται μέσα στον ναό της δημοκρατίας που καταντά χαμαιτυπείο με τέτοιες συμπεριφορές.
Μετά από ένα τέτοιο οικονομικό σκάνδαλο κακοδιαχείρισης θα έπρεπε οι λέξεις σας να είναι μετρημένες, ιδιαίτερα την ημέρα που οι πολίτες έτρεχαν στις Συνεργατικές να σηκώσουν άρον-άρον τα όσα χρήματα είχαν λόγω ανεύθυνων δηλώσεων την προηγούμενη μέρα στην Επιτροπή Ελέγχου του εκπροσώπου της Κεντρικής Τράπεζας. Συμπαθέστατη κυρία Θεολόγου έχετε δίκαιο όταν λέτε ότι τα ΜΜΕ μπορούν να συμβάλουν στην αποκάλυψη στοιχείων εταιρειών εμπλεκόμενων στο ντιλ κυβέρνησης-Ελληνικής για τον Συνεργατισμό, με τρόπους αδιαφανείς. Ωστόσο, όταν εσείς δεν χρησιμοποιείτε τη δύναμη που σας έδωσαν οι ψηφοφόροι σας, οι εντολείς σας, περιβάλλοντάς σας με την πανοπλία της ασυλίας ώστε να αποκαλύψετε τα ονόματα των πολιτικών που βρήκατε είτε στα σκοτεινά είτε στα φανερά μονοπάτια της κοινοβουλευτικής σας έρευνας, γιατί οποιοσδήποτε δημοσιογράφος να σπεύσει να μπει στη σπηλιά του τέρατος και μάλιστα χωρίς πανοπλία; Κάποιοι εξ ημών μπορεί να είμαστε ρομαντικοί και να πιστεύουμε ακόμα ότι μπορεί να καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι αλλά δεν ήμαστε και βλάκες. Δοκιμάσαμε και δοκιμαστήκαμε και την εποχή του Χρηματιστηρίου αλλά χάσαμε. Δοκιμάσαμε και την εποχή της «Ήλιος». Και πάλι χάσαμε τραγικά.
Δοκιμάσαμε και την εποχή του Κουρέματος που όχι μόνο χάσαμε δημοσιογραφικό μόχθο, χάσαμε και χρήματα. Προσωπικά δοκίμασα και στο μέγα ανθρωπιστικό ζήτημα των αγνοουμένων. Αγνοηθήκαμε. Έχει αποδειχθεί δυστυχώς ότι όταν τα χρήματα είναι πολλά σαρώνουν στο πέρασμά τους κι όσοι επιχειρήσουν να μπουν μπροστά χωρίς πανοπλία εξουδετερώνονται. Ο βρετανός πρωθυπουργός Χάρολντ Μακμίλλαν, είχε πει ότι «στην πολιτική, ο ίσιος δρόμος είναι αδιάβατος». Εύχομαι, για να έχει έστω και κάποιο μέλλον αυτός ο τόπος, να βρεθούν κάποιοι εξ υμών κυρία μου, που να κατορθώσουν να τον βαδίσουν.
