ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Νωθρή ανθρωπότητα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ είχε πει ότι το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με αυτή τη φράση. Τα πάντα στη ζωή, θεωρώ, ότι προχωράνε σωστά όταν απονέμεται δικαιοσύνη. Όταν οποιοσδήποτε από εμάς νιώθει ότι αδικείται πολλές φορές επιλέγει να τραβήξει τον δικό του δρόμο, που κάποτε δεν είναι δίκαιος.

Εναπόκειται, λοιπόν, στον καθένα να χαράξει την προσωπική του πολιτική και να ζήσει όσα χρόνια του αναλογούν με ήσυχη τη συνείδησή του. Να μην αδικήσει, ακόμα και αν αδικηθεί. Δεν ξέρω αν πρέπει να ακολουθήσει το ευαγγελικό να στρέψει και το άλλο μάγουλο, σίγουρα όμως όχι το βιβλικό οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμό αντί οφθαλμού. Η ύπαρξη δικαιοσύνης κατ’ αρχήν σε ατομικό επίπεδο σε κάνει πολιτισμένο, δεν σε κάνει πολιτισμένο ούτε η παρακολούθηση μιας καλής παράστασης ούτε η ακρόαση κλασικής μουσικής, άλλωστε και ο Σαουδάραβας δημοσιογράφος, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες διαμελίστηκε με την υπόκρουση κλασικής μουσικής.

Η ανάπτυξη αισθήματος της δικαιοσύνης σε βαθύ ατομικό επίπεδο σε κάνει να αναζητείς την ισορροπία του σύμπαντος κόσμου. Φυσικά, οι ανθρώπινες αδυναμίες πολλές φορές θολώνουν το τοπίο μπροστά σου και δεν σε αφήνουν να δεις καθαρά, αλλά εκεί φαίνονται οι αξίες που έχεις αναπτύξει παρακολουθώντας Μπρεχτ και διαβάζοντας Σοφοκλή, σε βοηθούν να ξεκαθαρίσεις το πεδίο σου και να προχωρήσεις πέραν από τα μικροσυμφέροντά σου.

Καμία κοινωνία δεν θεωρώ ότι έχει φτάσει στο επίπεδο της δικαιοσύνης, και ξέρετε γιατί; Διότι επιτρέπει σε μία ελίτ να είναι υπεράνω του δίκαιου, διότι επιτρέπει στην ελίτ να διάγει βίο τρυφηλό και να φαίνεται φυσιολογικό ότι μερικοί τρώνε σολομό και άλλοι σαρδέλες. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Θα σκεφτεί, όμως, κάποιος ότι δεν γίνεται να είναι όλοι στην κορυφή της πυραμίδας, και ότι κάποιοι θα είναι στη βάση, κάποιοι θα κοιμούνται στα πούπουλα και κάποιοι στις παλέτσες. Φυσικά και κάποιοι θα ηγούνται και άλλοι θα ακολουθούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η βάση θα έχει χίλια μύρια κύματα απόσταση από την κορυφή. Διότι στο ενδιάμεσο στάδιο το χάος θα έχει πια τόσο χώρο για να εισχωρεί το μέτριο και η κουτοπονηριά. Όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από την κάστα της βάσης θα κολυμπούν στο πέλαγος της μετριότητας και της φρεναπάτης ότι μπορούν να γίνουν και εκείνοι κορυφή. Φευ! Και εδώ είναι που κατακλυζόμαστε από το μέτριο, γιατί δεν έχει την ουσία της κορυφής, που είναι η ηθική και η πνευματική εξύψωση.

Μα και την κορυφή ποιος τη φτιάχνει; Οι κοινωνίες την ορίζουν είναι η απάντηση, διότι μάθαμε να μην αποδίδουμε δικαιοσύνη, να μη ζητάμε δικαιοσύνη και να αρκούμαστε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, στα ψίχουλα και στο κατ’ επίφαση δίκαιο. Μάθαμε να λέμε, έτσι είναι ο κόσμος, και δεν αντιδράμε σε τίποτα. Αδυνατούμε, λοιπόν, οι άνθρωποι να οργανώσουμε τις κοινωνίες μας με δίκαιο τρόπο και να μιλάμε ο ένας με τον άλλο επί ίσοις όροις. Οι περισσότερο ευαίσθητοι γράφουν ποίηση, μα πού είναι οι λέξεις που συνταράσσουν το μέσα μας; Πού είναι το θέατρο που θα σε κάνει να νιώσεις αγανάκτηση; Η εποχή μας έχει ανάγκη από δικαιοσύνη για να γίνει πολιτισμένη. Έχουμε περάσει σε εποχή μη ανακατατάξεων, σε εποχές αργές και μη επαναστατικές, που ελάχιστοι εμπνέονται από αίσθημα δικαιοσύνης.

Κάποτε τραγουδούσαν στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι και «I don’t want to be a soldier» και σήμερα οι Ροχίνγκιας κάνουν διαδρομές θανάτου, η Συρία έγινε αισχρό πολεμικό τοπίο και εμείς θέλουμε συμφωνίες αερίου. Εποχές νωθρές ζούμε και γαλουχούμαστε όλοι στην αδράνεια και στη μη διατάραξη των κοινωνικών συναθροίσεων στην Ευρώπη από τους εξτρεμιστές. Ζούμε σε εποχές μη δικαιοσύνης, οπότε και ο πολιτισμός πάει περίπατο. Αρκούμαστε απ’ όσα γράφτηκαν για τις θηριωδίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ού αιώνα, αλλά κουβέντα για τα δεινά του σήμερα και εμείς περιμένουμε τη μέρα που θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί.Φευ!

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Απόστολος Κουρουπάκης: Τελευταία Ενημέρωση