Του Απόστολου Τομαρά
Η συνέντευξη του υπουργού Υγείας Γιώργου Παμπορίδη στην «Κ» τάραξε τα νερά στον χώρο της Υγείας. Οι αντιδράσεις των γιατρών εν μέρει κρίνονται δικαιολογημένες, όμως σε κάποια φάση εισήλθαν στη σφαίρα της υπερβολής.
Δεν μπορείς π.χ. να ζητείς την κεφαλή του υπουργού επί πίνακι επειδή δεν μάσησε τα λόγια του ή να του αποδίδεις ευθύνες που εκ των πραγμάτων δεν έχει ή δεν δικαιολογούνται από τον χρόνο που βρίσκεται στον υπουργικό θώκο.
Τρία ήταν τα βασικά σημεία της συνέντευξης Παμπορίδη. Πρώτον, ότι φοροφυγάδες μεγαλογιατροί και μαύρο χρήμα, δηλαδή ιδιωτικά συμφέροντα, πολεμούν το Γενικό Σχέδιο Υγείας. Ας δούμε την ιστορία του ΓεΣΥ και ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε ένα λογικό συμπέρασμα γιατί πενήντα χρόνια η Κύπρος προσπαθεί να εισαγάγει ένα κοινωνικό ευεργέτημα και δεν το καταφέρνει.
Να μην ξεκινήσουμε από το 1965 όταν άρχισαν οι μελέτες για ένα Σχέδιο Υγείας. Να πάμε αρχές δεκαετίας του ’90, όταν είχε διαμορφωθεί ένα γενικό πλαίσιο. Από τότε μέχρι να γίνει νόμος του κράτους χρειάστηκαν δέκα χρόνια. Από την ψήφιση μέχρι να πιάσει δουλειά ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας (ΟΥΑ) πέρασαν έξι χρόνια. Και από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει άλλα δέκα χρόνια.
Υπάρχει πολίτης σε αυτόν τον τόπο που να πιστεύει ότι η καθυστέρηση 26 χρόνων είναι αθώα; Δεν υποστηρίζω ότι η πλειοψηφία του ιατρικού κόσμου πολεμά το ΓεΣΥ. Πιστεύω, όμως, ότι μία μερίδα του, να το πω κομψά, δεν το βλέπει με καλό μάτι.
Αυτό, εξάλλου, είπε και ο υπουργός Υγείας. Κάποια συμφέροντα, τα οποία θα πληγούν από το ΓεΣΥ, αντιδρούν. Έχει καταντήσει ανέκδοτο. Όταν κάποιοι θέλουν να κουκουλωθεί κάτι, διατάσσουν μία έρευνα.
Στην περίπτωση του ΓεΣΥ διαλογιζόμαστε ακατάπαυστα χρόνια πολλά. Το ότι μπορούν να υπάρχουν φοροφυγάδες μεγαλογιατροί δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλήξει κάποιος σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Όπως υπάρχουν και σε άλλα ελεύθερα επαγγέλματα. Ο πρόεδρος του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου είπε μία σωστή κουβέντα. Αν υπάρχουν φοροφυγάδες, είναι δουλειά του κράτους να τους τσακώσει. Δεν είναι όλοι οι γιατροί φοροφυγάδες.
Ο Πέτρος Αγαθαγγέλου, όμως, θα έπρεπε να σηκώσει το γάντι που τους έριξε ο υπουργός και να καλέσει τον γενικό εισαγγελέα να παρέμβει. Το δεύτερο σημαντικό που είπε ο κ. Παμπορίδης και εξόργισε τους γιατρούς ήταν για συντεχνιακά συμφέροντα, εννοώντας στον χώρο της δημόσιας Υγείας, που δεν επιθυμούν να απολέσουν προνόμιά τους.
Συμφέροντα υπάρχουν και σε άλλους κλάδους του Δημοσίου. Και εκεί υπάρχουν προνομιούχοι που δεν επιθυμούν να διαταραχθεί η συμφεροντολογική τους νηνεμία. Το τρίτο που είπε ο κ. Παμπορίδης είναι μία πικρή αλήθεια πολλών χρόνων.
Το ΓεΣΥ μόνο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να το βάλει στις ράγες. Το ειδικό βάρος που έχει μπορεί να σπάσει τα κατεστημένα που έχουν δημιουργηθεί. Ο υπουργός Υγείας δεν είπε τίποτε περισσότερο από αυτό που λέγεται για χρόνια. Η μόνη διαφορά είναι ότι το είπε δυνατά.
Η αξία της συγκεκριμένης συνέντευξης δεν ήταν τα περί φοροδιαφυγής μαύρου χρήματος κ.τ.λ. Η αξία έγκειται στο γεγονός ότι ένας υπουργός δεν έβαλε μπροστά την καρέκλα του και δεν υπολόγισε τις επιπτώσεις, ακόμα και όταν δύο φορές κάλεσε τον ΠτΔ να πάρει πάνω του το όλο θέμα.
Τα υπόλοιπα τα οποία του καταλογίζονται νομίζω ότι είναι πολύ μικρά μπροστά στην ανάγκη εφαρμογής του ΓεΣΥ και δεν μπορούν να ακυρώσουν μία προσπάθεια ετών.
tomarasa@kathimerini.com.cy
