Του Απόστολου Τομαρά
Από την ημέρα που το γεωτρύπανο της κοινοπραξίας Total-Eni έφθασε στην κυπριακή ΑΟΖ, κάποιος που έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί τις ειδήσεις των οκτώ στην Ελλάδα, αναρωτιέται αν ζει στην Κύπρο ή βρίσκεται σε κατάσταση εικονικής πραγματικότητας, κάπου αλλού. Ας αφήσουμε για αργότερα τη γενική θεώρηση που επικρατεί στον ελλαδικό μιντιακό χώρο, ότι το «Κυπριακό δεν πουλάει».
Το τελευταίο διάστημα, η ελλαδική TV επιδεικνύει ένα απίστευτο ενδιαφέρον για τα ενεργειακά πράγματα της περιοχής, όσο και αν αυτό προκαλεί έκπληξη. Η γεώτρηση στο τεμάχιο 11, το τελευταίο διάστημα έχει γίνει το αγαπημένο θέμα των τηλεοπτικών δελτίων. Την περασμένη Τετάρτη, πρώτη μέρα της εδώ παρουσίας του γεωτρύπανου, η έλευση του ήταν πρώτο θέμα σε όλα τα ελλαδικά δελτία. Η αρχική ευφορία, ότι επιτέλους η επικαιρότητα κατέρριψε τη σαχλή δικαιολογία ετών, των «κατοικούντων εν Αθήναις» ότι η Κύπρος είναι μακριά, κράτησε όσο διαρκούν οι τίτλοι ειδήσεων.
Παρακολουθώντας προσεχτικά το συγκεκριμένο θέμα στην πηγή του, και όχι εκ του μακρόθεν, διερωτήθηκα που συμβαίνουν όλα όσα έβλεπα και άκουγα. Αν δεν γνώριζα, θα είχα την αίσθηση ότι στην περιοχή της Κύπρου βρίσκεται, προ των πυλών ένας νέος Αττίλας. Ότι στην περιοχή έχουν μαζευτεί στρατιωτικές δυνάμεις όλων των χωρών. Εικόνα που απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Το τρυπάνι ήλθε και δεν άνοιξε μύτη και οι στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στην περιοχή δεν έχουν καμία σχέση με τη γεώτρηση. Για την ιστορία, αν αυτό λέει κάτι, η Τουρκία τα τελευταία δυο χρόνια κάθε εβδομάδα δεσμεύει, παράνομα, συγκεκριμένη περιοχή όπου η Κύπρος έχει δικαιοδοσία Οικονομικής Εκμετάλλευσης, όχι όμως κυριαρχικά δικαιώματα. Η έκδοση NAVTEX ή NOTAM, έστω κατά παράβαση των κανόνων δέσμευσης περιοχών δεν συνιστά ότι η περιοχή βρίσκεται στο χείλος του πολέμου. Αποτελεί πρόκληση, όχι όμως και πόλεμος.
Τα γαλλικά πολεμικά πλοία, για όσους δεν το γνωρίζουν, έχουν μόνιμη παρουσία από τότε που ο Λίβανος βυθίστηκε στο χάος. Το ελληνικό πολεμικό πλοίο δεν επιτηρεί την κυπριακή ΑΟΖ αλλά τις ακτές του Λιβάνου, στο πλαίσιο της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών που περιλαμβάνει πολεμικά πλοία από τη Γερμανία, το Μπαγκλαντές, τις Φιλιππίνες και άλλες χώρες. Η παρουσία του αμερικανικού αεροπλανοφόρου, στην περιοχή είναι σχεδόν τακτική και έχει να κάνει με τις εχθροπραξίες στη Συρία. Όπως σχεδόν μόνιμη είναι και η παρουσία ρωσικών πολεμικών πλοίων.
Στην περιοχή, έρχεται κάθε τόσο και λιγάκι το γαλλικό αεροπλανοφόρο το Σιάρλ ντε Γκώλ. Ευτυχώς που η παρουσία του δεν συνέπεσε με την έναρξη των εργασιών στο τεμάχιο 11. Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, όταν νέος στο επάγγελμα, άκουγα ένα από τα «ιερά τέρατα» της ελλαδικής δημοσιογραφίας να αποδίδει την δημοσιογραφική αδιαφορία απέναντι στο εθνικό πρόβλημα στον παράγοντα ότι δεν πουλάει. Λες και το κυπριακό είναι ένα χαλασμένο προϊόν στο πάγκο. Τώρα, προφανώς, τα ενεργειακά πουλάνε και ενδιαφέρουν άμεσα τον μέσο τηλεθεατή στην Ελλάδα να ενημερωθεί με πάσα λεπτομέρεια τι γίνεται στο τεμάχιο 11 της κυπριακής ΑΟΖ. Για τα τηλεοπτικά δελτία των 8, κάθε βράδυ ξεσπά ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος, πρώτα στο Αιγαίο και τελευταία στην περιοχή της Κύπρου, η διάρκεια του οποίου είναι διάρκειας 15 λεπτών.
Τα όσα συμβαίνουν με τον «πόλεμο» που έχει κηρυχτεί κάθε βράδυ στις 8μμ, μου θύμισαν την ταινία «Edge of Tomorrow 2» όπου ο πρωταγωνιστής κατά περίεργο τρόπο ζει συνεχώς την ίδια μέρα. Στην περιοχή της Κύπρου υπάρχουν προκλήσεις από πλευράς Τουρκίας, υπάρχουν απειλές, δεν γίνεται όμως πόλεμος. Το κλίμα έντασης είναι βούτυρο στις επιδιώξεις των Τούρκων, είτε στο Αιγαίο είτε στην Κύπρο, ειδικά αυτή την περίοδο που Ελλάδα και Κύπρος βουλιάζουν από τουρίστες. Αυτούς προφανώς κάποιοι τους έχουν ξεχάσει.
