Του Απόστολου Τομαρά
Υπάρχουν κάποια θέματα που τη σήμερον ημέρα δεν προσφέρονται για παντός είδους «κανιβαλισμό». Από αυτή τη θεώρηση δεν εξαιρείται και ο τύπος. Διανύουμε αισίως την 13η ημέρα, του μετά «Καλυψώς» κοιτάσματος εποχή, και αν μπορεί να ειπωθεί κάτι με σχετική βεβαιότητα είναι πως, η «Σουπιά» (ονομασία του γεωτρητικού στόχου στο τεμάχιο 3) δεν θα «δει» το γεωτρύπανο SAIPEM 12000 της ιταλικής ΕΝΙ, το οποίο μέχρι τη σήμερον συνεχίζει τις χειμερινές «διακοπές» του, 38 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Λάρνακας.
Η μεγάλη εικόνα των όσων αφήνει πίσω της η τουρκική προκλητικότητα, δεν είναι οι εργασίες σε ένα τεμάχιο όπου παρεμπιπτόντως οι προσδοκίες ήταν χαμηλές. Τα όσα συμβαίνουν μέσα στην ΑΟΖ, αυτή την περίοδο, θα πρέπει να γίνουν μάθημα σε όλους αυτούς που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν με επιτυχία τους ενεργειακούς σχεδιασμούς.
Το μεγάλο στοίχημα δεν ήταν στο τεμάχιο 3. Είναι αλλού. Η Τουρκία όπως φάνηκε αναβάθμισε τις μεθόδους που εφαρμόζει στην περιοχή. Το γεγονός ότι για πρώτη φορά κατάφερε να ματαιώσει εργασίες, έστω και σε ένα οικόπεδο που φαίνεται να είναι τζούφιο, είναι σοβαρότατη εξέλιξη και ανεξάρτητα αν φύγει ή μείνει το γεωτρύπανο, οι πολιτικές και διπλωματικές προσπάθειες θα πρέπει να ενταθούν. Την επόμενη φορά το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι η γεώτρηση, αλλά η προετοιμασία και εδώ όλοι οι ιθύνοντες, υπηρεσιακοί και πολιτικοί θα πρέπει να χαράξουν στρατηγική στη βάση των πιο ακραίων σεναρίων, κάτι που δεν συνέβη με τη «Σουπιά».
Πέρα από τον καθημερινό πόλεμο εντυπώσεων, δια του τύπου ο ενεργειακός σχεδιασμός που υπάρχει δεν έχει αλλάξει. Και εδώ δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή απόκλιση. Ό,τι και να λέει η πλευρά της Τουρκίας η Κυπριακή Δημοκρατία έχει το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος της. Επίσης, έχει συμμάχους που έχουν αποδείξει την στήριξη τους επί της θαλάσσης, και ας μην είναι ευρέως γνωστό. Η συμπεριφορά του μικρού παιδιού που αδικείται και κλαίει, δεν αποδίδει. Εδώ θέλει χοντρό παρασκήνιο, κυρίως πολιτικό και διπλωματικό. Τα τελευταία χρόνια ο φυσικός πλούτος χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός πίεσης, προς επίλυση του πολιτικού προβλήματος.
Η εξέλιξη των πραγμάτων είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει πολιτικές πιέσεις στην κυβέρνηση και εδώ το ΦΑ θα είναι ο μοχλός πίεσης. Η ΕΝΙ αν και κρατική, δεν παύει να είναι μια εταιρεία με συμφέροντα σε όλο τον κόσμο. Και αν την ωθήσουμε να ζυγίσει τα συμφέροντα της το σίγουρο είναι ότι, δεν θα είμαστε η επιλογή της. Η εταιρεία είναι στην κυπριακή ΑΟΖ γιατί εκτιμά ότι θα έχει κέρδος, και επάνω σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κτισθεί η σχέση της, με την Κυπριακή Δημοκρατία. Τα όσα συμβαίνουν εδώ, δεν είναι ένα άγνωστο περιβάλλον για εταιρείες του είδους, οι οποίες έχουν τον τρόπο και τα μέσα να επιλύουν ανάλογα προβλήματα.
Το πιο βασικό όμως, αφορά εμάς τους ίδιους. Να ξεπεράσουμε την ανωριμότητα που δείχνουμε κάθε φορά που καλούμαστε να διαχειριστούμε μεγάλα και ευαίσθητα γεγονότα. Και δυστυχώς η προϊστορία δεν είναι υπέρ μας. Εδώ και 13 μέρες στην περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ δεν διεξάγεται πόλεμος, ούτε πρόκειται να διεξαχθεί. Υπάρχει μια τεταμένη κατάσταση που δεν είναι τωρινή.
Οι Τούρκοι προκαλούν με τον ίδιο τρόπο κάθε μέρα εδώ και 45 χρόνια. Το μόνο που δεν χρειάζεται η Κύπρος και η οικονομία της στην παρούσα φάση, είναι η δημιουργία ενός πολεμικού κλίματος στην περιοχή της. Η στάση των κομμάτων ήταν υπεύθυνη. Σε ευαίσθητα θέματα πρέπει και υπάρχει ομοθυμία. Για το εθνικό μας σπορ, το ξεκατίνιασμα έχουμε χρόνο και θέματα, ουκ ολίγα.
