Του Απόστολου Τομαρά
Παρακολουθώντας από μακριά τα όσα διαδραματίσθηκαν στη Θεσσαλονίκη, περισσότερη έκπληξη μου προκάλεσαν οι αντιδράσεις, που ακολούθησαν, παρά τα καθεαυτό γεγονός. Η έκπληξη για τον κουμπουροφόρο Ιβάν Σαββίδη είναι ο ορισμός της απόλυτης υποκρισίας.
Λες και η Ελλάδα των παραγόντων είναι κοινωνία αγγέλων. Λες και πρώτη φορά παράγοντες του ποδοσφαίρου, στην προκειμένη περίπτωση, συμπεριφέρονται με τους νόμους του ζωικού βασιλείου. Η υποκρισία, της υποκρισίας για μια κοινωνία η οποία έχει καταντήσει να έχει μνήμη χρυσόψαρου. Κουμπουροφόροι στο ποδόσφαιρο υπήρχαν και πριν τον Ιβάν Σαββίδη, όπως υπάρχουν και σε άλλους χώρους «προσφοράς» στα κοινά. Ο Σαββίδης δεν είναι τίποτα περισσότερο από το είδωλο, της βαθιάς κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα και που δεν πρόκειται να αποτελέσει παρελθόν μετά την «έξοδο» της χώρας από τα «προγράμματα στήριξης».
Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας προϋπήρχε των μνημονίων, όσο και αν κάποιοι αντιδρούν με περιστατικά τύπου Σαββίδη, λες και είδαν μπροστά τους εξωγήινο. Το φαινόμενο Σαββίδη δεν διαφέρει ποσώς από τα φαινόμενα Κοσκωτάδων ή του καπετάν Γιώργη, αν αναφερόμαστε στο ποδόσφαιρο. Ο Σαββίδης ακολούθησε την πεπατημένη της «Μεγάλης Αλλαγής».
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν πληγώνει την πρώτη φορά Αριστερά, τα χνάρια των Πανελλήνιων «Σοσιαλιστών» να κάνουν τα δικά τους τζάκια. Και σε αυτό το σημείο είναι που ελέγχεται ο παρούσα πολιτική ηγεσία της χώρας.. Ό,τι και αν λένε, όσο βαθιά και να βάλουν το μαχαίρι, όσες διακοπές πρωταθλήματος και να αποφασίσουν, το πρόβλημα που υπάρχει ξεπερνά τους πάντες. Στην Ελλάδα τα κατεστημένα έχουν βαθιές ρίζες που δεν ξεριζώνονται με ημίμετρα εκτόνωσης της κοινής γνώμης. Τρανταχτό παράδειγμα οι μεταρρυθμίσεις ελέω μνημονίων. Γονάτισε μια χώρα οικονομικά αλλά τα παντός είδους κατεστημένα, ζουν και βασιλεύουν.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πολιτική θέληση για σύγκρουση. Η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν ήταν πρώτη φορά Αριστερά. Ήταν ο καπιταλισμός στην πιο σκληρή μορφή του. Όμως όταν συνέβη το Χέιζελ, πέταξε εκτός Ευρώπης την ποδοσφαιρική Αγγλία. Στη Γηραιά Αλβιώνα των χούλιγκαν, δεν ανοίγει μύτη όχι να μπουν στον αγωνιστικό χώρο.
Τους δε παράγοντες ιστορικών σωματείων, δεν τους γνωρίζει ούτε η μάνα τους. Στην Ελλάδα οι φίρμες δεν είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι παίκτες, αλλά οι Ιβάν, οι καπετάν Γιώργηδες, οι Μαρινάκηδες και τόσοι άλλοι. Αυτό λέγεται υγιές ποδοσφαιρικό οικοδόμημα; Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πράξει ό,τι η δεξιά Σιδηρά Κυρία. Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να κάνουμε κουμάντο στα του οίκου μας ας το κάνουν οι «Κουτόφραγκοι», που μπορούν. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο διασυρμό.
