Του Απόστολου Τομαρά
Το 2003 παραμονή των δημοψηφισμάτων για το σχέδιο Ανάν με ευθύνη της πλευράς του ΟΧΙ, ο πληθυσμός χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα: Αυτούς που απέρριπταν το σχέδιο του τότε Γενικού Γραμματέα των Η.Ε και τους υπόλοιπους που το επικροτούσαν. Οι μεν πρώτοι, χαρακτηρίστηκαν πατριώτες οι δε άλλοι, να το πω κομψά, μη πατριώτες. Από τότε πέρασε μια 15ετία, το σχέδιο Ανάν ξεθώριασε όχι όμως και το διχαστικό κλίμα.
Η πειθώ του ΟΧΙ, εν πολλοίς στηρίχθηκε σε πατριωτικές κορώνες για τα δίκαια της φυλής. Τότε δηλαδή, η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία του τόπου αντί να αξιολογήσει με προσοχή, νηφαλιότητα, και σε βάθος χρόνου τα συμφέροντα των πολιτών επέλεξε να εξουδετερώσει το ΝΑΙ βάζοντας ταμπέλες αμφισβήτησης των πατριωτικών συναισθημάτων μιας μερίδας πολιτών. Ανάλογα περιστατικά, ενδεχομένως να εμφανίσθηκαν και σε άλλες περιόδους από το 1974 και εντεύθεν.
Κατά κύριο λόγο μια μερίδα πολιτικών χρησιμοποίησαν τα πατριωτικά συναισθήματα των πολιτών προς ίδιον όφελος, αγνοώντας παντελώς τις συνέπειες με την δημιουργία μιας στρεβλής αντίληψης και έκφρασης του πατριωτισμού. Αυτό το οποίο συνέβη προχθές, με το μπιφτέκι γαλοπούλα που η ονομασία του συμπαθέστατου πτηνού εις την Αγγλικήν, εκλήφθηκε ως η χώρα παραγωγής δεν είναι για γέλια αλλά για κλάματα. Η έκρηξη κάποιου χρήστη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά της εταιρείας που είχε τοποθετήσει στα ράφια της την «Τουρκάλα» γαλοπούλα δεν έχει προηγούμενο.
Πέρα από το χαβαλέ που ακολούθησε και το χλευασμό που υπέστη ο μαινόμενος πολίτης, το συγκεκριμένο περιστατικό αποκάλυψε μέχρι που φθάνει ο πατριωτισμός μας, κάτι που πρέπει να προκαλεί ανησυχία. Αντιδρούμε οργισμένα στα μικρά και ασήμαντα και σφυρίζουμε αδιάφορα για τα μεγάλα και σημαντικά. Ενοχλεί η παρουσία τουρκικών προϊόντων στην αγορά μας, δεν μας ενοχλεί όμως ότι υπάρχει κίνδυνος να καταστεί ένα κομμάτι της Κύπρου τουρκική επαρχία.
Προκαλεί οργή γιατί η γαλοπούλα στα αγγλικά ονομάζεται turkey και δεν φαίνεται να μας ανησυχεί ότι υπάρχει ο κίνδυνος τα σύνορα της Τουρκίας να φθάσουν έως τον Άγιο Δομέτιο π.χ. Τα πατριωτικά αισθήματα του καθενός δεν τίθενται σε αμφισβήτηση, επειδή η γαλοπούλα και η Τουρκία εις την Αγγλικήν έχουν την ίδια ονομασία. Όπως επίσης δεν τίθενται σε αμφισβήτηση τα αισθήματα εκείνων, των «πατριωτών» που ψήφισαν ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, όχι με γνώμονα το καλό της πατρίδας αλλά για τα μικρά και ασήμαντα προσωπικά τους συμφέροντα.
Αυτό το οποίο κακίζεται είναι η επίκληση των πατριωτικών συναισθημάτων για να έχουν λόγο ύπαρξης στα δημόσια πράγματα του τόπου. Είναι οι ίδιοι που είχαν προνομιακή θέση στο πάρτι με τις τ/κ περιουσίες, είναι οι ίδιοι που έχτισαν καριέρες και χοντρούς λογαριασμούς και είναι οι ίδιοι που δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης στα κοινά εάν δεν υπήρχε το κυπριακό. Είναι οι ίδιοι που όταν ανακαλύφθηκε το φαγοπότι τους, είχαν το θράσος να επικαλεσθούν τον πατριωτικό τους βίο.
Είναι οι ίδιοι που ακόμα και σήμερα είναι διατεθειμένοι να σφραγίσουν την διχοτόμηση για να μην πέσουν στα αζήτητα. Κατά τ' άλλα μας ενοχλεί που φθάσαμε στο σημείο το εύρος του πατριωτισμού μας να εξαρτάται από μια «Τουρκάλα» γαλοπούλα.
