ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Οι καλοκαιρινές θύμισες της Κύπρου

Του Απόστολου Τομαρά

Του Απόστολου Τομαρά

tomarasa@kathimerini.com.cy

Πέρασαν σαράντα τρία χρόνια από τα τραγικά γεγονότα του 1974 και ο πόνος και η θλίψη που άφησαν πίσω τους αργά αλλά σταθερά αφομοιώνονται, σβήνουν στο διάβα του χρόνου.

Μετά από σαράντα τρία χρόνια μας έμειναν μόνο τα καλοκαίρια, οι σειρήνες και τα μνημόσυνα ανήμερα της εισβολής για να μας γυρίζουν την μνήμη πίσω. Χαμένοι το υπόλοιπο διάστημα μέσα στον μικρόκοσμό μας ο χρόνος ακόμα και σε μια τραγωδία αυτού του μεγέθους αποδεικνύεται αμείλικτος. Μετά από σαράντα τρία χρόνια το δράμα ενός τόπου κατάντησε ένα καλοκαιρινό event.

Εξαίρεση του κανόνα αποτελούν όλοι αυτοί που έχασαν ζωές, αγαπημένα πρόσωπα και παρέμειναν στη ζωή με την προσδοκία του θαύματος. Μοναδικές εξαιρέσεις που μπορούν να διαταράξουν την νηνεμία μνήμης, οι συχνές τα τελευταία χρόνια τελετές επιστροφής λειψάνων στην Ελλάδα. Φέτος το καλοκαίρι ξεκίνησε πρόωρα. Για τρίτη φορά τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Κύπρος θα αποχαιρετήσει άλλους 17 Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν μαχόμενοι τον Ιούλη του 1974.

Η Παρασκευή 26 Μαΐου 2017 θα είναι μια μέρα όπως οι μέρες της εισβολής: Χρειάσθηκαν 43 χρόνια για να επιστρέψουν στην πατρίδα άλλοι 17 Έλληνες στρατιώτες. Οι 10 από αυτούς ήταν εγκλωβισμένοι στο Κιόνελι σε κοντινή περιοχή με το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Θαμμένοι σε δυο ομαδικούς τάφους για 43 χρόνια. Άλλοι τρείς ΕΛΔΥΚάριοι βρέθηκαν στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας όπως τρία μέλη του Noratlas 4 και ένας της ακταιωρού «Φαέθων» που βυθίστηκε από τους βομβαρδισμούς των Τούρκων στην Τυλληρία.

Την Παρασκευή 26 Μαΐου 2017 63 συγγενείς των 17 Ελλήνων στρατιωτών θα βρεθούν στην Λευκωσία για να συνοδεύσουν τους αγαπημένους τους πίσω στην πατρίδα. Την Παρασκευή 26 Μαΐου 2017 η κυπριακή και η ελληνική πολιτεία θα τιμήσει τους νεκρούς. Ωστόσο την ώρα του αποχαιρετισμού στην ατμόσφαιρα θα πλανάται και πάλι ένα τεράστιο ερωτηματικό. Γιατί χρειάσθηκαν 43 χρόνια αναμονής; Γιατί η πολιτεία στο κομμάτι που της αναλογούσε καθυστέρησε τόσο πολύ;

Γιατί αφέθηκαν οικογένειες να ζουν για χρόνια το ίδιο δράμα; Όποιες απαντήσεις και αν δοθούν δεν πρόκειται να αποτελέσουν βάλσαμο στις ρημαγμένες ψυχές. Όταν τα φώτα θα σβήσουν και οι πένθιμες μουσικές κοπάσουν οι 63 οικογένειες θα συνεχίσουν τον ανηφορικό τους δρόμο. Για αυτούς η μνήμη δεν ανακαλείται κάθε καλοκαίρι.

Έμαθαν να ζουν με την μνήμη ως ελάχιστη τιμή στα όσα πρόσφεραν στην πατρίδα. Είτε αυτή λέγεται μητέρα, είτε κόρη.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Τομαρά

Απόστολος Τομαράς: Τελευταία Ενημέρωση

X