Του Δημήτρη Δημητρίου
ΑΜΕΡΩΤΑ
Είμαι φύσει αισιόδοξος, από τους ανθρώπους που ακολουθούν ως δόγμα το «κάθε εμπόδιο για καλό». Δεν πιστεύω σε «ματιάσματα» ούτε και αποδίδω τα πάντα στην τύχη. Τύχη χρειάζεται, αλλά για να υπάρξει αποτέλεσμα, χρειάζεται στρατηγική, υπομονή και να ξέρεις τι θέλεις. Το 2015 είχαμε πολλές κακές συγκυρίες που θα επηρεάσουν σίγουρα το μέλλον μας. Ο πόλεμος στη Συρία, το προσφυγικό, η τρομοκρατία του ISIS, η μη συντονισμένη αντίδραση της Ευρώπης, είναι ζητήματα που θα έχουν κυρίαρχη βαρύτητα στην εξίσωση για την επόμενη μέρα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην Κύπρο, αλλά για το μέλλον της Ευρώπης που παρά τις αλλαγές στις δομές και στον τρόπο λήψης των αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση βγάζει αδυναμίες συντονισμού που ξεκινούν από τις διαφορετικές προτεραιότητες των μελών της. Στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ισραήλ, για παράδειγμα, ο ρόλος της χρειάζεται να είναι καίριος, με καλά αντανακλαστικά και ευελιξία στην αντίδρασή της όταν τα γεγονότα τρέχουν με ταχύτητες πολύ πιο γοργές από τις δικές της.
Χωρίς να θέλω να ομφαλοσκοπώ, πιστεύω πως σε αυτή την ισορροπία ο ρόλος της Κύπρου είναι σημαντικότερος από ποτέ. Στη μεγάλη εικόνα των γεωπολιτικών και διπλωματικών εξελίξεων, η χρονική συγκυρία έρχεται να δέσει με όλα τα άλλα. Έχουμε, πιστεύω, αποδείξει τη σοβαρότητά μας και τη σταθερότητά μας, έχουμε πείσει πως μπορούμε να είμαστε έμπιστοι συνομιλητές και στιβαροί παίχτες στη σκακιέρα των εξελίξεων. Το σίγουρο είναι πως το 2016 θα είναι χρονιά εξελίξεων. Και είναι κρίσιμο να ξέρουμε, για το τι θέλουμε να κάνουμε στην Κύπρο. Να πιστέψουμε στην προοπτική της λύσης και να επικρατήσει ο ορθολογισμός απέναντι στον λαϊκισμό του απορριπτισμού για τη συνέχιση πολιτικών καριέρων σε μία χώρα που επικρατούν τα πάρτι της διαπλοκής και που θα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση.
Έχουμε χρέος στους επόμενους μήνες να αντιτάξουμε την ελπίδα απέναντι στον φόβο. Το σίγουρο είναι πως όποια και αν είναι η κατάληξη στις συνομιλίες χρειάζεται να κοιτάξουμε και όλα τα υπόλοιπα. Σε ένα διάτρητο πολιτικό σύστημα, με την αξιοπιστία του στα Τάρταρα, όπου η κοινωνία «καίει», και δικαίως, τα χλωρά μαζί με τα ξερά, χρειάζονται εκ βάθρων αλλαγές. Να το ρίξουμε όλο το σαθρό οικοδόμημα. Να αφήσουμε τις κολόνες και να το κτίσουμε από την αρχή. Με συμφωνημένη στρατηγική από όλους τους παίκτες της πολιτικής, για υλοποίηση της συμφωνίας ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά. Συμφωνημένη στρατηγική, στην παιδεία, στον τουρισμό, στις υπηρεσίες, στην υγεία.
Τολμώ να ελπίζω. Δεν ζω σε παράλληλο σύμπαν ούτε μου αρέσει να ωραιοποιώ καταστάσεις. Τολμώ να ελπίζω, γιατί πιστεύω πως ο ορθολογισμός θα επικρατήσει. Σε ένα ψηφιακό περιβάλλον που τίποτα δεν μένει κρυφό, η πολιτική αλαζονεία, η μεροληψία και η εκ παραθύρου πολιτική πεθαίνει. Αργοπεθαίνει αλλά πεθαίνει. Τολμώ να ελπίζω πως τα μυαλά μας και η θέλησή μας για να τα καταφέρουμε θα συμπαρασύρει το αργόστροφο πολιτικό προσωπικό. Όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό θα μείνουν πίσω. Έτσι γίνεται πάντα, ακόμα και στις πιο απλές διαδικασίες, όπως στον χορό. Από τον καλαματιανό μέχρι το συρτάκι.
Τολμώ να ελπίζω γιατί καθημερινά συναντώ συμπολίτες μας, νέους αλλά και μεγαλύτερους, που δεν τα βάζουν κάτω, που δεν τα παρατούν. Που σκέφτονται συνεχώς πως θα τα καταφέρουν και έχουν αποβάλει από τη ροή της σκέψης τους την τεθλασμένη οδό. Λειτουργούν νομότυπα, σκέφτονται δημιουργικά. Δεν απογοητεύονται, δεν τα βάζουν κάτω. Διερευνούν, αναζητούν, ρωτούν. Πιστεύουν στη δύναμη της ομάδας και έχουν απορρίψει τις μονοπρόσωπες προσπάθειες. Τολμώ να ελπίζω γιατί το βλέπω στα μάτια των ανθρώπων που είναι γεμάτα σιγουριά πως ναι, θα τα καταφέρουμε. Ευτυχές και δημιουργικό το νέο έτος. Για όλους.
