Ποια Κύπρο θέλουμε

Σήμερα και την άλλη Κυριακή αποφασίζουμε για τη χώρα μας. Για ποια Κύπρο θέλουμε να ζούμε, να μεγαλώσουμε, εμείς και τα παιδιά μας. Είναι η ευθύνη όλων μας απέναντι στην ιστορία, απέναντι στον τόπο μας. Πολλοί από μας θέλουν να υποβαθμίζουν συνεχώς την επιρροή, το αποτέλεσμα και τον αντίκτυπο που έχει η ψήφος τους. Λένε, εγώ θα αλλάξω τα πράγματα; Η δικιά μου η ψήφος κάνει τη διαφορά; Και αν μην πάω να ψηφίσω τι έγινε; Και όμως, ο καθένας από μας διαμορφώνει το μέλλον, αποφασίζει για όλους. Είναι με αντίστοιχη ελαφρότητα όπως την πιο πάνω που επιλέξαμε στο παρελθόν προέδρους που αργότερα το μετανιώσαμε. Και αυτοί που δεν τους ψήφισαν, αλλά και αυτοί που τους ψήφισαν.

Δεν υπάρχουν μέρες που οι αποφάσεις αυτών που βρίσκονται στο πηδάλιο της χώρας δεν μας επηρεάζουν. Ό,τι απόφαση και αν πάρουν επιδρά στις ζωές μας. Ιδιαίτερα στο περιβάλλον που σήμερα είμαστε, με τις ισορροπίες που έχουμε χρειάζεται να είμαστε διπλά και τριπλά προσεκτικοί. Και οι ηγέτες, αλλά κυρίως εμείς, όταν τους επιλέγουμε. Γιατί ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει (σιορ). Όσο θαυματουργή και αν είναι η επικοινωνία, ο πυρήνας, η ψυχή ενός εκάστου δεν αλλάζει. Και είναι αυτή η στιγμή που χρειάζεται να δούμε αυτόν τον πυρήνα.

Τα τελευταία πέντε χρόνια περάσαμε δύσκολα. Ζήσαμε, όλοι μας, μπόλικη ιστορία μαζεμένη. Ένας κύκλος που σε κανονικές συνθήκες μπορεί να χρειαζόταν είκοσι χρόνια, εδώ τον κάναμε σε τέσσερα. Σήμερα χρειάζεται να δούμε ακριβώς το πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε. Να συγκρίνουμε το πού ήμασταν πριν πέντε χρόνια, πού καταφέραμε να φτάσουμε σήμερα, αλλά και το σημαντικότερο, πού θέλουμε να πάμε σε πέντε χρόνια από σήμερα. Σε ποια Κύπρο θέλουμε να ζούμε το 2023. Πώς θα γίνουμε όλοι μας περήφανοι για τον τόπο μας και με ποιον τρόπο θα έχουμε την αξιοπρέπεια που πρέπει να έχουμε.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε για πειράματα ούτε για πισωγυρίσματα. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε περαιτέρω ανάπτυξη στα γερά θεμέλια που κτίσαμε. Την ασφάλεια που σήμερα αρκετοί νιώθουμε, που δεν είχαμε πριν από πέντε χρόνια, να τη διαφυλάξουμε. Την πορεία σταθερότητας που σήμερα έχουμε να την ισχυροποιήσουμε. Τις προοπτικές της χώρας μας, του σπιτιού μας, της επιχείρησής μας, της εργασίας μας, να τις αναζητούμε και να την απαιτήσουμε στη βάση της λογικής, του νοικοκυρέματος και της σταθερής πορείας. Η αύξηση της απασχόλησης δεν μπορεί να γίνει μέσα από συνθήματα ούτε με μαγικά ραβδιά. Με σύνεση και πίστη στις δυνατότητές μας θα γίνει. Με συγκροτημένο σχεδιασμό, με προσέλκυση επενδύσεων θα γίνει με δημιουργία θέσεων εργασίας που θα προσφέρουν υψηλή αξία και αντάξια αμοιβή. Να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας. Αυτό χρειάζεται. Στους τομείς που μπορούν να προσθέσουν αξία. Στις υπηρεσίες, στον τουρισμό, στις μεταφορές, στη ναυτιλία. Στον πρωτογενή τομέα, στην υγεία, στην εκπαίδευση. Να τελειώσουμε μια και καλή με την Κύπρο της μιζέριας και της ανειλικρίνειας. Με την Κύπρο του ταξίματος και την Κύπρο των παραισθήσεων. Σήμερα έχουμε όλοι ευθύνη, σήμερα έχουμε όλοι τις τύχες μας στα χέρια μας.

Και κάτι τελευταίο. Όλα αυτά που περιγράφω πιο πάνω έχουν ταβάνι. Και θα έχουν ταβάνι, το οποίο θα χαμηλώνει συνεχώς, αν δεν καταφέρουμε να φέρουμε στον τόπο μας την απελευθέρωση και την επανένωση. Αν δεν καταφέρουν να πραγματοποιήσουμε την πιο ριζοσπαστική μεταρρύθμιση, την επίλυση του Κυπριακού, θα παραμείνουμε μια μη φυσιολογική χώρα. Και ας μη γελιόμαστε. Οι ηγέτες πάντα θα υπάρχουν. Και ο ρόλος τους είναι πρωταγωνιστικός. Σήμερα, στον τόπο μας χρειαζόμαστε ηγέτη που να τολμά. Και έχουμε ηγέτη ακόμα και για την πιο ριζοσπαστική μεταρρύθμιση. Καλή ψήφο σε όλους.