ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στον αστερισμό των κοινωνικών δικτύων

Του Δημήτρη Δημητρίου

Του Δημήτρη Δημητρίου

twitter

«Το διαδίκτυο είναι ένας χώρος που δεν κάνει διακρίσεις. Είναι πολύ δημοκρατικό. Δίνει σε όλους μας τον ίδιο αριθμό χαρακτήρων, τον ίδιο αριθμό δημοσιεύσεων. Την πρώτη μέρα κανέναν μας δεν ακολουθεί κανένας. Ο τρόπος που ο κάθε ένας αξιοποιεί ή εκμεταλλεύεται τα εργαλεία του διαδικτύου είναι προσωπική του υπόθεση».

Η πολιτική προπαγάνδα αξιοποιούσε πάντοτε τα εργαλεία που είχε στη διάθεσή της. Όταν για παράδειγμα, στην Κύπρο τη δεκαετία του ’80 οι εφημερίδες ήταν το κυρίαρχο μέσο, τα μηνύματα διοχετεύονταν μέσω αυτών. Ας μην ξεχνάμε πως τότε είχαμε μια κρατική τηλεόραση και ένα κρατικό ραδιόφωνο. Το 1983, μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, το εκφραστικό όργανο του ΔΗΚΟ, η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», παρουσίασε τον Γλαύκο Κληρίδη ως πράκτορα των Ναζί. Η σκευωρία αυτή ήταν ίσως το πιο άνανδρο κτύπημα κατά του Κληρίδη. Το αποτέλεσμα γνωστό, η εφημερίδα απολογήθηκε σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, ενώ το ΔΗΚΟ και ο Σπύρος Κυπριανού ποτέ δεν το έπραξαν.

Σήμερα τα εργαλεία είναι πολλαπλάσια. Το ίντερνετ είναι ένας απέραντος κόσμος που ο κάθε ένας από μας μπορεί να κατασκευάζει σκευωρίες και ψέματα. Για τους πιο προχωρημένους υπάρχουν και εργαλεία που αυτά τα ψέματα μπορούν να γίνουν πιο εύκολα πιστευτά. Πολλαπλές κοινοποιήσεις, χιλιάδες likes, σχόλια και άλλα. Οι λογαριασμοί είτε είναι ψεύτικοι είτε είναι από ανθρώπους που προσπαθούν να προσομοιάσουν σε μηχανές. Με πολλαπλούς λογαριασμούς, μια να υποδύονται έναν Γιώργο και μετά από ένα λεπτό έναν Ανδρέα. «Στρατιώτες δογμάτων» χωρίς κρίση με μοναδικό στόχο να γίνει πιο πιστευτό το ψέμα που αμόλησαν.

Ήδη τα πρώτα δείγματα αυτής της νέας στρατηγικής κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους και στον κυπριακό ιντερνετικό τόπο. Πολλοί θα αναρωτηθείτε γιατί μιλώ για πρώτα δείγματα και για δειλή εμφάνιση δεδομένου πως νιώθουμε ότι μας έχουν κατακλύσει. Χαλκευμένα βίντεο, προκλητικές αναρτήσεις από πολιτικούς αντιπάλους που δεν έγιναν ποτέ, διασυρμός ανθρώπων και συνόλων γιατί τόλμησαν να εκφράσουν την άποψή τους, διαδικτυακό μπούλινγκ πολιτικών που στο τέλος της μέρας έκαναν το προφανές. Να εκφράζονται. Πολύ φοβάμαι πως το τι ζούμε σήμερα είναι παρωνυχίδα σε σχέση με το τι θα ζήσουμε όσο πλησιάζουμε στον Φλεβάρη. Μακάρι να διαψευστώ.

Το διαδίκτυο είναι ένας χώρος που δεν κάνει διακρίσεις. Είναι πολύ δημοκρατικό. Δίνει σε όλους μας τον ίδιο αριθμό χαρακτήρων, τον ίδιο αριθμό δημοσιεύσεων. Την πρώτη μέρα κανέναν μας δεν ακολουθεί κανένας. Ο τρόπος που ο καθένας αξιοποιεί ή εκμεταλλεύεται τα εργαλεία του διαδικτύου είναι προσωπική του υπόθεση. Το τι ο καθένας από μας πιστεύει ή τι θέλει ο καθένας να πιστέψει είναι επίσης δική του υπόθεση. Αν δεν του κάνουν οι αριθμοί όσων των ακολουθούν μπορεί να βάλει την πιστωτική του κάρτα και να αγοράσει περισσότερους. Τζάμπα πράγμα. Αν πάλι νιώθει πως τα μηνύματά του, τα δικά του, δεν έχουν απήχηση, δεν παίρνουν πολλά likes και shares, πάλι μπορεί να αγοράσει. Και στο τέλος, αν βλέπει πως ο πολιτικός του αντίπαλος συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι μπορεί να τον διαβάλει. Μπορεί να ετοιμάσει μια fake δημοσίευση, να κόψει και να ράψει ένα βίντεο όπως τον βολεύει.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία υπάρχουν πολλά ζητήματα. Ένα, κατά τη γνώμη μου, σημαντικό είναι πως ο καθένας από μας είναι εκτεθειμένος. Και όσο πιο εύκολα χάβει ή θέλει να χάψει τέτοιες ψευδείς ειδήσεις τόσο πιο έντονα μένει εκτεθειμένος. Πόσω δε μάλλον αν όσοι χάβουν είναι πολιτικά πρόσωπα. Το πιο σημαντικό ζήτημα όμως είναι άλλο: Τα likes, τα shares, τα σχόλια και όλες οι άλλες επιλογές των social media δεν πάνε στην κάλπη. Στην κάλπη πάνε πραγματικοί άνθρωποι με δύο πόδια, δύο χέρια και με αριθμό ταυτότητας.


ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ | twitter: @dmdemetriou

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Δημήτρη Δημητρίου

Δημήτρης Μ Δημητρίου: Τελευταία Ενημέρωση

X