Του Δημήτρη Δημητρίου
Το καινούριο πλαίσιο δεν εξαρτάται αποκλειστικά στις εξετάσεις, επιβραβεύει την πείρα, τα ακαδημαϊκά προσόντα και όχι μόνο την αρχαιότητα. Εξάλλου για εμάς οι εξετάσεις δεν αποτελούσαν ποτέ τον τρόπο ανάδειξης των αρίστων, αδιαμφισβήτητα όμως μπορούν να ξεχωρίσουν τους μέτριους.
Οι στόχοι και τα ζητήματα στην παιδεία δεν ξεκινούν ούτε τελειώνουν με την ψήφιση του νομοσχεδίου και των κανονισμών για υλοποίηση των εξετάσεων και την κατάταξη των υποψήφιων εκπαιδευτικών στον νέο κατάλογο των διορίσιμων στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι όμως μια διαδικασία που προκάλεσε και προκαλεί αναστάτωση μεταξύ των εκπαιδευτικών, είτε πέρασαν είτε όχι το κατώφλι των σχολείων μας.
Χρειάζεται λοιπόν από όλους μας να σταματήσει η αμετροέπεια λόγων και πράξεων στο αγαθό της παιδείας. Δεν μπορεί στην πατρίδα μας ο πολιτικός κόσμος να αντιμετωπίζει κοντόφθαλμα τα ζητήματα της εκπαίδευσης χωρίς να λαμβάνει υπόψη την μοίρα των «επιβατών» στο σκάφος της παιδείας.
Οι χιλιάδες των μαθητών που επηρεάζονται σήμερα αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα στις πολιτικές και τις επιλογές μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει τα ζητήματα που απασχολούν το «πλήρωμα» να μην εξετάζονται με σοβαρότητα αφού οι λειτουργοί της εκπαίδευσης που είναι ευχαριστημένοι με το καθεστώς εργοδότησης αποδίδουν καλύτερα και στην τάξη.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η πολιτική βάζει τρικλοποδιά στην εκπαίδευση. Από τους μύδρους που κάποιοι εξαπέλυσαν εναντίον της εξέλιξης της δημόσιας ιατρικής σχολής χωρίς να υπολογίζουν τους 100 και πλέον φοιτητές που τα τελευταία πέντε χρόνια εμπιστεύτηκαν εκεί την κατάρτισή τους στο λειτούργημα του ιατρού, τον πολυετή διάλογο για τη λειτουργία των δημοσίων σχολείων και τις εξετάσεις εισδοχής στα δημόσια σχολεία, το μπλέξιμο με τις εγκυκλίους για τη μνήμη ιστορικών γεγονότων όπως το Ενωτικό Δημοψήφισμα που παρά την ευρύτερη πολιτική κρίση είχε στο επίκεντρό του την παιδεία και τη διελκυστίνδα των κομμάτων για την πολιτική και συνδικαλιστική πίτα του σχολείου.
Το σύστημα διορισμού στη δημόσια εκπαίδευση με τη σταδιακή κατάργηση της υφιστάμενης επετηρίδας χρειάζεται να γίνει σε συνδυασμό με τρόπους δίκαιης κατάταξης όσων τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν στο καθεστώς του αντικαταστάτη, του συμβασιούχου ή όσων έχουν συμπληρώσει πέραν των τριάντα μηνών στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού αλλά και όσοι διδάσκουν στα κρατικά φροντιστήρια.
Οι εξετάσεις για τον κατάλογο διορίσιμων που προγραμματίζονται για το φθινόπωρο πρέπει να γίνουν το πρώτο εκείνο βήμα που θα δώσει στους νέους το μήνυμα για μια θεμελιώδη μεταρρύθμιση στα θέματα της παιδείας. Το καινούργιο πλαίσιο δεν εξαρτάται αποκλειστικά στις εξετάσεις, επιβραβεύει την πείρα, τα ακαδημαϊκά προσόντα και όχι μόνο την αρχαιότητα. Εξάλλου για εμάς οι εξετάσεις δεν αποτελούσαν ποτέ τον τρόπο ανάδειξης των αρίστων, αδιαμφισβήτητα όμως μπορούν να ξεχωρίσουν τους μέτριους.
Η πολιτική πρέπει να αντικρίζει την παιδεία ως εθνικό πλούτο και όχι την ίδια ώρα που εκφωνούνται διαπρύσιοι λόγοι υπέρ της μεταρρύθμισης κάποιοι να κλείνουν πονηρά το μάτι σε συνδικαλιστικά κατεστημένα και την παραπαιδεία. Το έτος 2027 αποτελεί ένα βάθος χρόνου δυσθεώρητο για τους πλείστους νέους απόφοιτους. Πολλές από τις ρυθμίσεις και ισορροπίες που λήφθηκαν υπόψη στην ψήφιση σίγουρα απειλούν να χαθεί η μεταρρύθμιση κάπου στην πορεία των επόμενων ετών, με εκλογές και πονηρές προεκλογικές δεσμεύσεις να καραδοκούν.
Πρόθεσή μου είναι να επαναφέρουμε το ζήτημα ώστε να διασφαλίσουμε ότι η ουσία της μεταρρύθμισης θα παραμείνει έξω από τον οξύ πολιτικό διάλογο και δεν θα θυσιαστεί η παιδεία στον βωμό της κάλπης. Μια τέτοια στάση χρειάζεται να είναι η προτεραιότητά μας σε όλα τα θέματα που αφορούν την πρόοδο και την ευημερία των πολιτών, πόσω μάλλον αυτά που είναι αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία μας.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ | twitter: @dmdemetriou
