ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το τραμ το τελευταίο

Του Δημήτρη Δημητρίου

Του Δημήτρη Δημητρίου

twitter

Ζούμε σε μια χώρα που δεν έχει επιλογές στον τρόπο μετακίνησης. Χωρίς αξιόπιστα λεωφορεία, χωρίς ποδηλατόδρομους, χωρίς τραμ ή τρένο. Ζούμε σε μια χώρα που χωρίς αυτοκίνητο δεν πας πουθενά. Καταφέραμε να κάνουμε τη χώρα μια απέραντη λεωφόρο.

Το επίπεδο μιας χώρας κρίνεται, λένε, από την ποιότητα της παιδείας και της υγείας. Από το πώς προσφέρει τα αγαθά αυτά που η αξία, ιδιαίτερα της υγείας, είναι ανεκτίμητη. Σε αυτά τα δύο, προσωπικά προσθέτω και το επίπεδο των δημόσιων μεταφορών. Δεν θέλω να είμαι μηδενιστής. Δεν μου αρέσει. Αλλά στον τομέα των μεταφορών δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είμαστε στον πάτο.

Ποτέ ως χώρα δεν ασχοληθήκαμε για να αντιμετωπίσουμε συνολικά και με προοπτική το ζήτημα των μεταφορών. Των μαζικών και δημόσιων μεταφορών εννοώ. Γιατί για τις ατομικές και ιδιωτικές μεταφορές έχουμε όλοι τα αυτοκίνητά μας. Αναγκαζόμαστε να έχουμε όλοι από ένα γιατί απλούστατα δεν έχουμε άλλες επιλογές. Δεν υπάρχει και κανείς δεν ζήτησε ποτέ να γίνει πολιτική μεταφορών. Να βάλουμε κάτω όλες τις επιλογές, να δούμε πώς θέλουμε και τι μπορούμε να κάνουμε μέχρι το 2030. Να αναπτύσσαμε παράλληλα και ταυτόχρονα τους αυτοκινητόδρομους, με τις άλλες επιλογές.

Το τεράστιο λάθος είναι πως έχουμε ως δεδομένο πως δεν έχουμε και δεν θα αποκτήσουμε ποτέ δημόσιες συγκοινωνίες. Με αυτό ως δεδομένο, πάει όλο στραβά. Αναγκαζόμαστε να σχεδιάζουμε και να κατασκευάζουμε δρόμους τεσσάρων λωρίδων για να χωράει τον σημερινό αριθμό αυτοκινήτων αλλά και αυτόν που θα προκύψει με την προσθήκη περισσότερων στο μέλλον. Γεμίσαμε την Κύπρο με νησίδες γιατί έτσι μάθαμε και έτσι μας βολεύει. Κατασκευάζουμε δρόμους χωρίς πράσινο, με στενά πεζοδρόμια, με διακεκομμένους ποδηλατόδρομους. Κατασκευάζουμε δρόμους, βάζουμε πρώτα τα αυτοκίνητα και μετά όλα τα άλλα. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Χρειάζεται να πάμε ανάποδα. Να λειτουργήσουμε δημιουργικά. Παρά να συνεχίσουμε την πεπατημένη με τις εξαγγελίες, τους σχεδιασμούς και τις κατασκευές δρόμων ας πρωτοτυπήσουμε. Ας εξαγγείλουμε πώς θα κατασκευάσουμε το τραμ. Πώς θα πιστέψουμε και θα δουλέψουμε για να έχουμε αξιόπιστο και σωστά εφαρμόσιμο δίκτυο λεωφορείων. Και πώς τα εκατομμύρια που δίνουμε κάθε χρόνο δεν θα τα δίνουμε για να κόβουν βόλτες χωρίς επιβάτες.

Ο σχεδιασμός του τραμ της Λευκωσίας έχει γίνει εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Το κόστος για το κράτος είναι πολύ μικρότερο από το κόστος βελτίωσης ενός δρόμου σε μια λεωφόρο στη Λευκωσία. Προφανώς όμως, δεν είναι μόνο εκεί που κολλάει το θέμα. Τα οφέλη από τη λειτουργία του τραμ στη Λευκωσία είναι πολλά περισσότερα. Και σίγουρα δεν έχουν να κάνουν μόνο με οικονομικούς όρους. Έχουν να κάνουν με την ποιότητα της ζωής μας και με τις συνήθειές μας. Χρειάζεται λοιπόν να ανεβάσουμε την προώθηση του έργου αυτού σε σειρά προτεραιότητας. Ας καθυστερήσουμε δύο δρόμους και ας το δοκιμάσουμε.

Ένα άλλο μεγάλο στοίχημα για τις δημόσιες μεταφορές είναι τα λεωφορεία. Ακόμα ένα βαλτωμένο και σκουριασμένο κεφάλαιο της δημόσιας ζωής της χώρας μας. Χρειάζεται να κινηθούμε, ως κράτος, με προνοητικότητα και διορατικότητα και να καταφέρουμε να φτιάξουμε διαδρομές με αξιοπιστία που να λειτουργούν ως πραγματική επιλογή για τους πολίτες. Το 2020 λήγουν οι αποτυχημένες, εκ τους αποτελέσματος, συμβάσεις. Ο σχεδιασμός των νέων συμβάσεων θα ξεκινήσει άμεσα, αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη. Χρειάζεται να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία αλλά και την τεχνογνωσία παικτών εκτός Κύπρου για να το καταφέρουμε.

Ζούμε σε μια χώρα που δεν έχει επιλογές στον τρόπο μετακίνησης. Χωρίς αξιόπιστα λεωφορεία, χωρίς ποδηλατόδρομους, χωρίς τραμ ή τρένο. Ζούμε σε μια χώρα που χωρίς αυτοκίνητο δεν πας πουθενά. Καταφέραμε να κάνουμε τη χώρα μια απέραντη λεωφόρο για να χωρούν μέσα τα αμάξια. Χωρίς αισθητική, χωρίς δέντρα, σχεδόν χωρίς πεζοδρόμια. Το πρώτο που μας νοιάζει είναι πόσες θέσεις στάθμευσης θα φτιάξουμε, πόσα σημεία επαναστροφής και πώς θα γλυτώσουμε από τους ποδηλατόδρομους. Δυστυχώς.

Χρειαζόμαστε πολιτική μεταφορών. Σε βάθος χρόνου, με επιλογές για τους πολίτες. Με προβλέψεις που θα μειώνουν τα αυτοκίνητα και τις θέσεις πάρκινγκ. Ίσως βοηθήσει λίγο και την ποιότητα της ζωής μας. Ίσως. Αν δεν δοκιμάσουμε, αν δεν τολμήσουμε δεν θα μάθουμε ποτέ.

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ | twitter: @dmdemetriou

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Δημήτρη Δημητρίου

Δημήτρης Μ Δημητρίου: Τελευταία Ενημέρωση

X