Να μας λείπει το βύσσινο

Δεν φτάνει που κοντεύουμε να πάθουμε θερμοπληξία από τη ζέστη έχουμε και τις φαεινές ιδέες του Προέδρου της Δημοκρατίας να ταλαιπωρούν ακόμη περισσότερο τον ήδη ταλαιπωρημένο μας εγκέφαλο. Σε ποια φαεινή ιδέα αναφέρομαι; Μα σε ποια άλλη εκτός από την πρόταση για επαναλειτουργία του Εθνικού Συμβουλίου με τις τρεις προϋποθέσεις που εμπνεύστηκε, ο επίσης θερμόπληκτος (υποθέτω) εγκέφαλος του Προέδρου μας. Πρώτη και καλύτερη το πρωτόκολλο εμπιστευτικότητας το οποίο πρέπει να τηρούν όλα τα μέλη του προκειμένου να αποφευχθούν τα ευτράπελα με τις διαρροές. Οι άλλες δύο αφορούν στη σύσταση (ένας εκπρόσωπος για κάθε κόμμα και όχι δύο) καθώς και στην ατζέντα των συνεδριών, η οποία θα περιορίζεται, λέει, σε συγκεκριμένα θέματα και όχι σε εφ’ όλης της ύλης συζήτηση του Κυπριακού, προκειμένου (εδώ γελάμε) να καταστεί το Εθνικό Συμβούλιο πιο παραγωγικό (εδώ πλαντάζουμε στο γέλιο).

Αυτό ήταν το πρόβλημα δηλαδή με το Εθνικό Συμβούλιο και τόσα χρόνια το μόνο που μας πρόσφερε ήταν έναν διαρκή πονοκέφαλο από τις ανούσιες αντιπαραθέσεις και κοκορομαχίες των αρχηγών; Το ότι δεν είχαν δεσμευτεί με πρωτόκολλα εμπιστευτικότητας και το ότι δεν περιοριζόταν η συζήτηση σε συγκεκριμένα θέματα του Κυπριακού; Μα είμαστε σοβαροί; Λυπάμαι που θέτω τόσο κυνικά το ερώτημα αλλά πλέον έχει παρατραβήξει αυτή η σαπουνόπερα που λέγεται Εθνικό Συμβούλιο. Ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης αυτού του σώματος και τι εποικοδομητικό μας έχει προσφέρει; Απολύτως τίποτα! Και ο λόγος που δεν μας έχει προσφέρει απολύτως τίποτα το εποικοδομητικό, δεν είναι επειδή δεν υπήρχαν αυτές οι τρεις φαεινές προϋποθέσεις αλλά επειδή οι κομματικοί αρχηγοί ανέκαθεν το αντιμετώπιζαν σαν ένα ακόμα βήμα για να προτάξουν τις θέσεις τους και να καπηλευτούν ο καθένας με τον δικό του ανόητο τρόπο το Κυπριακό. Όλα αυτά τα περί ενότητας έχουν αποδειχθεί ως πρώτης τάξεως ανοησίες τις οποίες ούτε η εποχή, ούτε και η κλονισμένη μας εμπιστοσύνη, ούτε τα κλονισμένα μας νεύρα, επιτρέπουν πλέον να τις ακούμε τζάμπα και βερεσέ. Η ενότητα δεν επιτυγχάνεται με πρωτόκολλα εμπιστευτικότητας και με άλλες ανούσιες προϋποθέσεις. Και αν θέλουμε πραγματικά να είμαστε σοβαροί σε ό,τι αφορά την πρόοδο του Κυπριακού πρέπει επιτέλους να αποδεχτούμε ότι ενότητα σε ό,τι αφορά τη λύση του δεν υπάρχει μεταξύ των κομμάτων. Και ο λόγος που δεν υπάρχει, δεν είναι γιατί δεν αναβαθμίστηκε το Εθνικό Συμβούλιο αλλά γιατί πολύ απλά και ξάστερα υπάρχουν αυτοί που θέλουν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και αυτοί που δεν τη θέλουν. Και δεν πρόκειται να συμφωνήσουν επειδή θα δεσμευτούν με ένα πρωτόκολλο εμπιστευτικότητας. Ούτε επειδή θα κλειστούν σ’ ένα δωμάτιο με ένα οβάλ τραπέζι και κάμποσους καφέδες για να λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, παριστάνοντας πώς τάχα μου προσπαθούν να καταλήξουν σε ένα εποικοδομητικό αποτέλεσμα. Σε κανένα αποτέλεσμα δεν πρόκειται να καταλήξουν για τον απλούστατο λόγο ότι έχουν διαμετρικά αντίθετες πολιτικές θέσεις σχετικά με το εθνικό μας θέμα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μας πονοκεφαλιάζουν περί ενότητας και άλλων μεγαλόστομων φανφαρών. Κι αν πραγματικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να κάνει κάτι αποτελεσματικό και χρήσιμο για μας τους ταλαίπωρους πολίτες είναι να καταργήσει εντελώς αυτό το τάχα μου συμβουλευτικό σώμα που λέγεται Εθνικό, για να μας απαλλάξει μια και καλή από τις αντιπαραθέσεις που προκύπτουν μετά από κάθε συνεδρία του και από τις μικροπολιτικές μπούρδες που εξαπολύονται μπροστά από τα μικρόφωνα προκειμένου να κερδίσει ο κάθε κομματάρχης τις εντυπώσεις χωρίς να νοιάζεται για καμία ενότητα αλλά μόνο για τα δικά του ποσοστά. Άρα για να τελειώνουμε με αυτό το θέμα. Εφόσον ενημερώνονται οι κομματάρχες για τις συνομιλίες και εφόσον έχουν πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα και εφόσον στο τέλος θα κληθούμε εμείς να αποφασίσουμε μέσω δημοψηφίσματος για το ποια λύση θέλουμε, γιατί πρέπει να μας ζαλίζουν τον εγκέφαλο με άκυρα Εθνικά Συμβούλια; Να μας λείπει το βύσσινο.