Της Ελένης Ξένου
Το θέμα δεν είναι το ότι ανοίγει το στόμα του και τι εξαπολύει ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας. Δόξα τω Θεώ τα παραδείγματα που αποδεικνύουν τις ρατσιστικές αντιλήψεις του Μακαριότατου είναι αμέτρητα. Όπως και τα παραδείγματα που καταδεικνύουν πως ο συγκεκριμένος το μόνο ταλέντο που διαθέτει είναι να καμουφλάρει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες κάτω από το πέπλο (ή ράσο για να ακριβολογούμε) της τάχα μου θρησκευτικότητας.
Τα ράσα δεν κάνουν όμως τον παπά, αυτή είναι μια παμπάλαια θυμοσοφία και στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι. Αν λοιπόν ο Μακαριότατος ξύπνησε μια καλή πρωία και αποφάσισε να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του βλέψεις στη δημιουργία σχολείων, υποστηρίζοντας πως υπάρχει τάχα μου ανάγκη για εκπαιδευτικά ιδρύματα που να βγάζουν «σωστούς» ανθρώπους, αυτό δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί ως μία ακόμα φαιδρότητα του συγκεκριμένου, ο οποίος είναι και πάλι εκτός τόπου και χρόνου και κυρίως εκτός νόμου.
Πρώτον, διότι δεδομένων των δικών του ρατσιστικών παραληρημάτων είναι ο τελευταίος που δικαιούται να κρίνει ποιος είναι «σωστός» άνθρωπος και ποιος όχι και δεύτερον, διότι αυτά ακριβώς τα ρατσιστικά του παραληρήματα αποτελούν αμάχητα τεκμήρια της απουσίας στον ίδιο οποιουδήποτε υπόβαθρου ουσιαστικής παιδείας. Άρα το πρόβλημα δεν είναι το κατά πόσο ξύπνησε μια μέρα ο Μακαριότατος και αποφάσισε, βγαίνοντας από τα τζακούζι του, να τα βάλει ξανά με τους ομοφυλόφιλους, αποκαλώντας τους «φρούτα» και χαρακτηρίζοντας την ομοφυλοφιλία ως «εκτροπή». Ούτε το ότι μ’ αυτή τη στάση υπογραμμίζει και πάλι το πόσο κατάφορα ασεβής είναι απέναντι στις διεθνείς, ευρωπαϊκές και εθνικές συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το πρόβλημα είναι αλλού. Πού; Στη στάση που τηρεί το επίσημο κράτος απέναντι στα παραληρήματα του Μακαριότατου. Διότι εδώ δεν πρόκειται απλώς για έναν γραφικό ο οποίος αποφάσισε να κατεβεί μια μέρα στην υπό ανέγερση πλατεία Ελευθερίας και να λέει τα δικά του. Πρόκειται μεν για ένα γραφικό, ο οποίος όμως κατέχει τη θέση του Προκαθήμενου της Εκκλησίας και γι’ αυτό ακριβώς το κράτος οφείλει να διαχωρίσει τη θέση του, όταν αυτός εξαπολύει ρατσιστικούς μονολόγους.
Αν αυτή είναι η επίσημη θέση της Εκκλησίας της Κύπρου διά στόματος του Προκαθήμενου της, τότε το κράτος, και δη το Υπουργείο Παιδείας, οφείλει να αντιδράσει και να υπερασπιστεί τους νόμους και τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, διαχωρίζοντας τη θέση του από τη θέση μιας Εκκλησίας που στοχοποιεί τους ανθρώπους, παραβιάζοντας τη νομοθεσία. Τι είναι αυτό λοιπόν που κάνει τον κύριο υπουργό Παιδείας να κρατά σιγή ιχθύος;
Δεν νομίζει ότι έχει χρέος και καθήκον ως υπουργός Παιδείας να προασπιστεί τον σεβασμό απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα; Δεν νομίζει ότι οφείλει να καταστήσει σαφές μέσω έστω μιας ανακοίνωσης (αν και θα έπρεπε να λάβει πολύ πιο δραστικά μέτρα από μια απλή ανακοίνωση) ότι το Υπουργείο Παιδείας θεωρεί απαράδεκτη και καταδικαστέα τη θέση της Εκκλησίας εφόσον αυτή καλλιεργεί τον ρατσισμό, την απόρριψη και την μη ανοχή στο διαφορετικό;
Τι νομίζει ότι πετυχαίνει ο κ. Καδής με τη σιωπή του; Και πώς νομίζει ότι ένας νοήμων άνθρωπος ερμηνεύει αυτή τη σιωπή; Ως ένδειξη ανωτερότητας; Όχι κ. Καδή! Ένας νοήμων άνθρωπος εκλαμβάνει τη σιωπή σας, στη χειρότερη των περιπτώσεων, σαν συνενοχή και στην καλύτερη σαν δειλία να τα βάλετε με τους μηχανισμούς της Εκκλησίας ακόμα και όταν αυτή η Εκκλησία δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν θέλετε κ. Καδή να αρθείτε στο ύψος της ευθύνης που έχετε ως υπουργός Παιδείας τότε οφείλετε να βγείτε από τη βολική θέση της σιωπής και να μας αποδείξετε ότι μπορούμε να ελπίσουμε σε μια καλύτερη παιδεία. Μια παιδεία δηλαδή που θα μαθαίνει στα νέα παιδιά να μη σιωπούν απέναντι στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιώματα αλλά να προασπίζονται το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Αλλά πώς να ελπίσουμε σε μια τέτοια παιδεία όταν εσείς πρώτος επιλέγετε να σιωπήσετε κ. Καδή; Πώς;
