Ο συγκλονισμένος κ. Νικόλας Παπαδόπουλος

Ακόμα κι αν έχουμε συνηθίσει τον λαϊκισμό ως μέρος της καριερίστικης προσέγγισης που διατηρούν κάποιοι πολιτικοί στο εθνικό μας θέμα, είναι ωστόσο δύσκολο να τον καταπιούμε, όταν πρόκειται για τον τομέα της δημόσιας υγείας. Η δημόσια υγεία δεν συγχωρεί αερολογίες που εξαπολύονται προκειμένου κάποιοι να χτίζουν την προεκλογική τους καμπάνια εις βάρος ανθρώπων, που καθημερινά ταλαιπωρούνται στα δημόσια νοσοκομεία.

Όταν λοιπόν ένας πολιτικός έρχεται για να «εκμεταλλευτεί» τη δυσμενή θέση αυτών των ανθρώπων έχοντας την αλαζονική πεποίθηση πως μ’ αυτή την «τακτική» θα ανεβάσει τα ποσοστά του, τότε το μόνο που πετυχαίνει είναι να αποκαλύπτει με τον χειρότερο τρόπο πόσο σκάρτη είναι η πάστα από την οποία είναι φτιαγμένος. Και ειδικά όταν τολμά με την ίδια αλαζονεία που τον χαρακτηρίζει – αλαζονεία η οποία δεν προέρχεται από κάποιο σπουδαίο μορφωτικό υπόβαθρο (με την ευρεία έννοια της παιδείας) ή έστω από μια πολιτική πορεία που να αποδεικνύει την ακεραιότητα των πράξεών του, αλλά από ένα προφανώς «κακομάθημα» ανατροφής – να τα βάζει με τον υπουργό Υγείας, τότε καταντά επικίνδυνα φαιδρός.

Ο λόγος για τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο, ο οποίος αποφάσισε να ευαισθητοποιηθεί για τον τομέα της δημόσιας υγείας και έκανε περιοδεία στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, διαπιστώνοντας πως «οι ασθενείς και τα νοσοκομεία αφέθηκαν στο έλεος του Θεού». Και αφού ο συγκλονισμένος κ. Νικόλας Παπαδόπουλος εξέφρασε τον θυμό και την απογοήτευσή του, έσπευσε να απαιτήσει από τον υπουργό Υγείας «να αναφέρει τις προτάσεις του για το πώς θα βελτιωθεί αυτή η κατάσταση, παρά να καθυβρίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους». Πιο λαϊκιστής πεθαίνεις! Και για να δέσει το βύσσινο έσπευσε και ο κ. Άθως Αντωνιάδης να συνεχίσει την «κιτρινίλα» στο τουίτερ επιχειρώντας να υποβιβάσει την πολιτική αξία του υπουργού Υγείας με τον ισχυρισμό ότι αυτός μιλά ως εκπρόσωπος της Πινδάρου αντί της Υγείας.

Είναι εμφανές σε όποιον διαθέτει δύο (όχι περισσότερα) δράμια νου, πως η στάση τόσο του κ. Παπαδόπουλου όσο και του κ. Αντωνιάδη δεν εκπορεύεται από την αληθινή τους έγνοια για την «κατάντια» της δημόσιας υγείας, αλλά από το απωθημένο τους να «εκδικηθούν» τον κ. Παμπορίδη για το «ατόπημά» του να μιλήσει για Ιούδες του ΓΕΣΥ και να ξεμπροστιάσει στην κοινή γνώμη την ατολμία όσων δεν είχαν το τσαγανό να παλέψουν με τα κατεστημένα για το καλό του κόσμου. Τότε, προσπαθώντας να εξαιρέσουν τους εαυτούς τους από τους «Ιούδες» οι συγκεκριμένοι κύριοι τόλμησαν να ζητήσουν την παραίτηση του κ. Παμπορίδη, μια κίνηση η οποία τους καθιστούσε ακόμη πιο φαιδρούς, δεδομένου ότι ο υπουργός Υγείας είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου όχι με ψευτοπατριωτισμούς και ψευτομαγκιές (πάγια τακτική του κ. Παπαδόπουλου) αλλά με πράξεις οι οποίες αποδείκνυαν τη στόφα ενός πολιτικού που δεν μετρά το πολιτικό κόστος, και που δεν δίστασε να τα βάλει με θεούς και δαίμονες (ακόμα και από το κυβερνών κόμμα προερχόμενους) προκειμένου να πετύχει αυτό το οποίο οι υπόλοιποι εδώ και χρόνια το είχαν καταχωνιασμένο στα συρτάρια, δηλαδή την μεταρρύθμιση του τομέα της δημόσιας υγείας.

Και το λιγότερο που θα έπρεπε ο κ. Παπαδόπουλος να κάνει είναι να συμμαζέψει τον αλαζονικό εαυτό του αλλά και τους υποτελείς του, όταν απέναντι τους βρίσκεται ο κ. Παμπορίδης, ο μοναδικός πολιτικός της νέας γενιάς ο οποίος απέδειξε με πράξεις την πολιτική του ακεραιότητα και τη μαγκιά του να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον κόντρα σε όλα τα κατεστημένα μυαλά. Ο κ. Παπαδόπουλος λοιπόν καλά θα κάνει να συνειδητοποιήσει πως οι όψιμοι συγκλονισμοί του για τον τομέα της δημόσιας υγείας αλλά και το κακομάθημα του να «ζητά τα ρέστα» από ένα πολιτικό του οποίου την στόφα δεν πλησιάζει όσους επικοινωνιολόγους κι αν επιστρατεύσει, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να τον ξεμπροστιάζουν πολύ περισσότερο από ό,τι οι υπαινιγμοί για «Ιούδες». Κι αυτό γιατί φανερώνουν πως στερείται της ευφυΐας να διακρίνει ποιας ποιότητας και ποιας ευφυΐας πολιτικούς χρειάζεται ο τόπος.