ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Όλα τα ’χε η Μαριωρή εκτός από κροκόδειλους

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Το ακούσαμε κι αυτό. Πως το πάρκο κροκοδείλων θα βοηθήσει στην τουριστική ανάπτυξη της ακριτικής περιοχής και της χώρας γενικότερα. Το θέμα μάλιστα έφθασε μέχρι την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής χωρίς καν να έχει υποβληθεί ακόμα αίτηση από την επίμαχη εταιρεία για τη δημιουργία του πάρκου.

Επειδή όμως, όπως μας είπαν οι αρμόδιοι βουλευτές, το θέμα απασχολεί έντονα τους κατοίκους δεν θα ήταν δυνατόν να μην το συζητήσει η Επιτροπή και να μη ζητήσει να ενημερωθεί για τις προθέσεις του ιδιοκτήτη. Μάλιστα. Ομολογουμένως σε τόση πρόληψη δεν μας έχουν συνηθίσει οι βουλευτές μας. Να προλαβαίνουν τα γεγονότα συζητώντας τις προθέσεις ακόμα και όταν δεν είναι αυτοί που τελικά θα λάβουν την σχετική απόφαση (!).

Αφού λοιπόν ακούσαμε για τον ιό του Δυτικού Νείλου ο οποίος μεταφέρεται από το κροκόδειλο στο κουνούπι και από το κουνούπι στον άνθρωπο και αφού επίσης ενημερωθήκαμε ότι οι κροκόδειλοι θα χρειάζονται πέρα από 80 τόνους νερού ημερησίως και αφού μάθαμε πώς τα άτομα άνω των 50 με προβλήματα υγείας έχουν αυξημένο κίνδυνο να μολυνθούν, διαπιστώσαμε κοινή συναινέσει πως ένα τέτοιο πάρκο ελλοχεύει πολλούς κινδύνους ασφάλειας και υγείας τους οποίους δεν είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε.

Πόσω μάλλον αν αποφασίσουν να δραπετεύσουν οι κροκόδειλοι και τότε όχι μόνο τουριστική ανάπτυξη δεν θα δούμε μπροστά μας αλλά θα γυρεύουμε τους τουρίστες με το καντήλι. Και ενώ ο δημόσιος διάλογος περί του καυτού αυτού θέματος καλά κρατεί (όλα τα ’χε η Μαριωρή οι κροκόδειλοι της έλειψαν) κανείς δεν βρήκε σκόπιμο να εστιάσει στην πιο ουσιαστική παράμετρο, η οποία προφανώς δεν αφορά τον ιό του Δυτικού Νείλου αλλά τον ιό που έχει προσλάβει τα δικά μας εγκεφαλικά κύτταρα εδώ και καιρό και για τον οποίο ακόμα δεν έχει βρεθεί κανένα αντίδοτο (και δεν προβλέπεται να βρεθεί). Πού αναφέρομαι; Ότι στον βωμό της τάχα μου τουριστικής ανάπτυξης είμαστε πανέτοιμοι να θυσιάσουμε όχι μόνο το ίδιο το φυσικό μας τοπίο αλλά και τον όποιο πολιτισμικό χαρακτήρα έχει απομείνει σ’ αυτό το νησί. Βάσει ποιας λογικής ένα πάρκο κροκοδείλων θα βοηθήσει στην τουριστική ανάπτυξη; Κι αν δεχτώ ότι υπάρχουν αμπάλατοι ανά το παγκόσμιοι οι οποίοι θα ταξιδέψουν προκειμένου να δουν ένα κροκόδειλο από κοντά τότε γιατί να μην πάνε στην Αφρική ή στην Αυστραλία όπου μπορούν να τους συναντήσουν στο φυσικό τους περιβάλλον; Πώς ακριβώς συνάδει ο κροκόδειλος με το περιβάλλον μας; Και γιατί αυτό να αποτελεί τόση μεγάλη αναγκαιότητα ώστε να συζητείται εδώ και μέρες και μάλιστα προληπτικά λες και πρόκειται για θέμα υψίστης σημασίας; Χωρίς καν να θίγεται το πιο ουσιαστικό.

Πώς αλλού μας τρώει κι αλλού ξυνόμαστε. Και εκεί που μας τρώει είναι το πώς θα συνεχίσουμε αμέριμνοι να καταστρέφουμε αυτό τον τόπο με το πρόσχημα της ανάπτυξης. Έχετε πραγματικά συνειδητοποιήσει τα «εγκλήματα» που διαπράττονται (εδώ και χρόνια) με το άλλοθι της τουριστικής ανάπτυξης; Αν όχι μπορώ να σας τα συνοψίσω σε μια παράγραφο: Μια πλήρης οικοδομική αναρχία, μια ανελέητη καταστροφή του περιβάλλοντος, μια επαναλαμβανόμενη αισθητική δυσαρμονία και μια εντελώς λανθάνουσα αντίληψη περί του τι πραγματικά μας αναπτύσσει σαν χώρα που σέβεται τον εαυτό της και την ιστορία της. Δεν έχουμε πλέον καμία ταυτότητα και κανένα χαρακτήρα και αυτό διαφαίνεται καθημερινά μέσα από τις αλλοπρόσαλλες και σπασμωδικές μας κινήσεις για ανάπτυξη.

Ο ένας θέλει να κάνει λέει την Αγία Νάπα Μόντε Κάρλο, ο άλλος θέλει να φέρει κροκόδειλους, ο επόμενος χτίζει ανεξέλεγκτα πάνω στις σπηλιές της Πέγειας με την ευλογία όλων των αρμοδίων, οι άλλοι επιμένουν να θεωρούν τις παραθαλάσσιες περιοχές τσιφλίκι του κάθε ανίδεου μουχτάρη και οι παράλλοι χειροκροτούν την ανέγερση πύργων λες και πρόκειται για πολιτισμικό επίτευγμα. Είμαστε αβάσταχτα θλιβεροί. Και ανίκανοι πλέον να αντιληφθούμε πως η έλλειψη αισθητικής παιδείας και η απουσία κουλτούρας και πολιτισμού είναι πολύ πιο επικίνδυνες και από αυτόν ακόμα τον ιό του Δυτικού Νείλου.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X