Της Ελένης Ξένου
Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο ίδιος ο Γενικός Εισαγγελέας : πως ουδείς εφάρμοσε την νομοθεσία, διότι όλοι βολεύονταν με το να έχουν κομματικούς στην Δημόσια Υπηρεσία. Το θέμα ανέκυψε με την γνωστή πλέον υπόθεση Σάβιας Ορφανίδου, η οποία έχει καταντήσει ένα από τα πιο τραγελαφικά σίριαλ της πολιτικής μας σκηνής. Στην συζήτηση ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Γενικός Εισαγγελέας, το θέμα ήταν η διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας εναντίον δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι κατείχαν ή συμμετέχουν σε κομματικά όργανα χωρίς την άδεια από την αρμόδια Αρχή. Ο κ. Κληρίδης είπε λοιπόν πως “δεν φταίει ούτε ο νόμος, ούτε οι πρόνοιές του. Ο νόμος είναι ξεκάθαρος”.
Ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Ένα το κρατούμενο. Και αυτό το νόμο τον παραβίαζαν εδώ και χρόνια όλα τα κόμματα προκειμένου να βολέψουν τους δικούς τους στην Δημόσια Υπηρεσία. Δεύτερο το κρατούμενο. “Κομματικοποιήσαμε τα πάντα διότι αυτό βόλευε τα κόμματα”, συνέχισε ο Γενικός Εισαγγελέας καταλήγοντας πως “τώρα ερχόμαστε να χρησιμοποιούμε την δική μας ανοχή, την δική μας εθελοτυφλία, την δική μας αδράνεια να μην εφαρμόσουμε την νομοθεσία και να πούμε “μα είναι άδικο”.
Ένας νοήμων πολίτης μπορεί κάλλιστα να ισχυριστεί ότι ο Γενικός Εισαγγελέας δεν μας αποκάλυψε κάτι το οποίο δεν γνώριζε και ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας. Κι αν θέλουμε να το προεκτείνουμε μπορούμε επίσης να ισχυριστούμε πως όχι μόνο το γνωρίζαμε αλλά συμμετείχαμε όλοι σ’ αυτό το πανηγύρι της κομματοκρατίας και του βολέματος. Δεν ξέρω πού ακριβώς χάθηκε η μπάλα αλλά δυστυχώς το βόλεμα σ’ αυτή την χώρα από ένα σημείο και μετά έχει αναχθεί σε υπέρτατη αξία. Να βολέψουμε το γιο μας, την κόρη μας, τους εαυτούς μας, να εξασφαλίσουμε μια θέση, να κρατήσουμε αυτή την θέση, να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να μην μετακινηθεί ο ποπός μας από την εν λόγω θέση γιατί έτσι είναι το σύστημα και ποιοι είμαστε στο κάτω κάτω εμείς για να το αλλάξουμε.
Είναι η γνωστή “νοοτροπία” που υπαγορεύει την πεποίθηση πως όταν όλοι κάνουν την παρανομία, τότε παύει να είναι παρανομία. Κάτι που ακόμα και αυτός ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών επικαλείται σαν επιχείρημα προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Λέχθηκαν πολλά ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου όπου βέβαια έσπευσαν οι κύριοι βουλευτές να συμφωνήσουν με τον Γενικό Εισαγγελέα θεωρώντας πως βγάζουν την ουρά τους απέξω και πως το θέμα επικεντρώνεται μόνο στην υπόθεση Σάβιας και στο χειρισμό που αυτή έτυχε από τον αρμόδιο Υπουργό. Λες και πρόκειται για ένα ντέρμπι στο οποίο κάποιος θα βγει νικητής και κάποιος ηττημένος. Ηττημένοι είμαστε όλοι εμείς. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Και διερωτώμαι αν οι κύριοι βουλευτές έχουν επίγνωση πως αυτή η φαρσοκωμωδία με αφορμή την υπόθεση Σάβιας, τους καθιστά όλους συνένοχους στην δημιουργία ενός βαθειά κομματικού κράτους όπου η ύψιστη αξία είναι το ποιος θα βολέψει ποιον προκειμένου να εξαργυρωθεί το βόλεμα ποικιλοτρόπως. Και βέβαια πρώτοι υπεύθυνοι είμαστε οι ίδιοι εμείς, οι πολίτες οι οποίοι όταν πρόκειται να βγει το σκάνδαλο στην φόρα σπεύδουμε να καταδικάσουμε τους κομματάρχες για ρουσφέτι, για αναξιοκρατία κ.τλ., κ.τ.λ. αλλά όταν τυγχάνει να μας αφορά άμεσα το συγκεκριμένο ρουσφέτι γιατί μόνο έτσι θα βρει δουλειά ο γιος μας ή ο αδελφός μας, σφυρίζουμε αδιάφορα.
Ας αναλάβουμε επιτέλους τη ευθύνη που μας αναλογεί διότι αν θέλουν τα κόμματα να αλληλοκοροϊδεύονται παίζοντας όλα μαζί και ταυτόχρονα τους Πόντιους Πιλάτους, εμείς οφείλουμε πλέον, σε μια μετά την κρίση εποχή, να μην πέφτουμε σ’ αυτή την παγίδα συναινώντας στην μη εφαρμογή της νομοθεσίας προκειμένου να βολέψουμε το τομάρι μας. Αλλιώς, ας μην έχουμε παράπονο που αλωνίζουν Υπουργοί όπως τον κ. Γεωργιάδη ή που στρουθοκαμηλίζουν οι κομματάρχες εις βάρος της νοημοσύνης μας. Άν έχουμε νοημοσύνη ας την χρησιμοποιήσουμε επιτέλους.
