Της Ελένης Ξένου
Μετά τα φάρμακα, ήρθαν τα καύσιμα. Ως νέα μονάδα μέτρησης του πατριωτισμού μας. Και της συνείδησής μας. Και της ηθικής μας. Και κυρίως της αβάσταχτης ελαφρότητας με την οποία σπεύδουμε να «νομιμοποιήσουμε» το κατοχικό καθεστώς για να γλυτώσουμε κάποιες ψωροδεκάρες. Τέτοιοι είμαστε, σύμφωνα με το προχθεσινό πρωτοσέλιδο του «Φ», ο οποίος αρέσκεται να μετρά τον πατριωτισμό και την ηθική μας και να μας υποδεικνύει το πόσο έχει αλλοτριωθεί η κρίση και η αντίληψή μας και κυρίως η εθνική μας συνείδηση.
Γι’ αυτό και παραθέτοντας ένα πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ με τίτλο «Τα καύσιμα της παρανομίας», μας ενημερώνει ότι πλέον «όχι μόνο ιδιώτες αλλά και γραφεία ταξί και φορτηγά και εμπορικά στέλνουν ομαδικά τον στόλο τους στα κατεχόμενα για να γεμίσουν καύσιμα από τα ψευδοπρατήρια», κρούοντας έτσι τον κώδωνα του κινδύνου της αύξησης των εθνικά ασυνείδητων. Και βέβαια υπογραμμίζοντας εμμέσως πλην σαφώς πως όποιος δεν θεωρεί αυτή την πρακτική καταδικαστέα ώστε να στιγματίσει δαχτυλοδείχνοντας τους «ανήθικους παρανομούντες» ανήκει στην κατηγορία των βαθιά αλλοτριωμένων οι οποίοι ελαφρά τη καρδία «νομιμοποιούν» το έγκλημα της κατοχής και ως εκ τούτου καταχωρούνται στη λίστα των μη πατριωτών.
Διότι τι άλλο μπορεί να υποδεικνύει το εν λόγω πρωτοσέλιδο όταν συνοδεύεται από την υπογράμμιση πως παρότι ο Κανονισμός της Πράσινης γραμμής δεν απαγορεύει την προμήθεια καυσίμων από τα Κατεχόμενα, εν τούτοις η αποδοχή αυτής της πρακτικής ως «κάτι φυσιολογικό» αποδεικνύει την αλλοτρίωση της κυπριακής κοινωνίας και Πολιτείας.
Έχω κουραστεί πραγματικά μ’ αυτές τις απλοποιημένες ερμηνείες της έννοιας του πατριωτισμού, όπως επίσης και με τις μονάδες μέτρησης του που κατά καιρούς εμφανίζουν οι εκ του «ασφαλούς πατριώτες» σπεύδοντας να στιγματίσουν ανθρώπους και σύνολα βάσει των δικών τους πεποιθήσεων και όχι βέβαια κάποιου ειδικού προνομίου που τους καθιστά άμεμπτους πατριώτες.
Όπως επίσης έχω κουραστεί να μετριέται ο πατριωτισμός του καθενός μας αποκλειστικά και μόνο από τη στάση του σε σχέση με τους απέναντι και όχι σε σχέση με τους όποιους από εδώ χρησιμοποιούν τον πατριωτισμό ως πρόσχημα προκειμένου να εξακολουθήσουν τα οργανωμένα συμφέροντα να λειτουργούν εις βάρος της υγείας και της τσέπης του πολίτη αυτής της χώρας. Διότι σύμφωνα με αυτή τη «λογική» και την «ηθική ακεραιότητα» των εκ του ασφαλούς «πατριωτών», δεν είναι πατριώτης όποιος αγοράζει π.χ. φάρμακα από τα Κατεχόμενα όπου είναι πολύ πιο φτηνά, ασχέτως αν το ίδιο το κράτος από εδώ τον έχει εξαναγκάσει, εφόσον δεν του παρέχει κανένα υγιές σύστημα δημόσιας υγείας επειδή εδώ και χρόνια υποκλίνεται στα οργανωμένα συμφέροντα που αντιτάσσονται σ’ αυτό, να προσπαθεί να διασώσει την υγεία και την τσέπη του.
Όπως επίσης δεν είναι σύμφωνα με τη δική τους λογική πατριώτης όποιος έχει απευθυνθεί στην επιτροπή αποζημιώσεων των Κατεχομένων γιατί είχε ανάγκη να σπουδάσει τα παιδιά του και γιατί πλέον αντιλήφθηκε πως ο πατριωτισμός των πολιτικών που παρίσταναν τους θεματοφύλακες των συμφερόντων του, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα πρόσχημα προκειμένου να χτίσουν τις καριέρες τους εις βάρος της δικής του συνείδησης και εις εύνοια των οργανωμένων συμφερόντων που πλουτίζουν εδώ και χρόνια εις βάρος της δικής του τσέπης. Και υποθέτω πως όλοι αυτοί οι εκ του ασφαλούς «πατριώτες» αν ήξεραν πως η γειτόνισσά μου πηγαινοέρχεται στα Κατεχόμενα γιατί εκεί πια ζει ο γιος της αφού έχει παντρευτεί Τουρκοκύπρια και αφού εκεί μεγαλώνει το εγγονάκι της, θα την έβγαζαν κι αυτήν πρωτοσέλιδο αφού η όλη της οικογενειακή πλέον ζωή υπογραμμίζει την εθνική μας αλλοτρίωση.
Ας είμαστε λοιπόν λιγάκι πιο υποψιασμένοι για το ποιος πλέον είναι σε θέση να παραδίδει μαθήματα πατριωτισμού και να βγάζει τις μονάδες μέτρησής του, στο σεργιάνι. Διότι η ζημιά που προκαλούν όλοι αυτοί οι αβίαστοι διαχωρισμοί των πατριωτών και των μη πατριωτών από τους κατά καιρούς εκ του «ασφαλούς πατριώτες» είναι πολύ πιο μεγάλη και πολύ πιο σοβαρή από την προμήθεια καυσίμων από τα Κατεχόμενα.
