ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ζω σε μια υπερδύναμη

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Διαβάζοντας κανείς την κοινή πρόταση του Ενδιάμεσου χώρου σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων έρχεται αντιμέτωπος με μια βαθειά υπαρξιακή κρίση. Αρχίζει καταρχάς να διερωτάται γιατί τόσα χρόνια δεν είχε συνειδητοποιήσει πως αυτή η χώρα στην οποία ζει είναι μια υπερδύναμη. Διότι εκείνο το οποίο πίστευε μέχρι τώρα ήταν πως ζούσε σε μια μικρή, υπό κατοχή, χώρα, την οποία άγουν και φέρουν τα εκάστοτε γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών κρατών και η οποία δεν είχε ποτέ τη διαπραγματευτική δύναμη να «επιβάλει» τους όρους της στη διεθνή σκακιέρα.

Η μέχρι τώρα ιστορία, και όταν λέμε ιστορία δεν εννοούμε μόνο εκείνη την οποία μας βολεύει να θεωρούμε ως επίσημη αλλά και όλες τις αποσιωπημένες αλήθειες της, αυτό του υποδείκνυε και του αποδείκνυε. Πως δεν ζούσε σε μια υπερδύναμη και πως κάθε φορά που εκείνος ο οποίος την κυβερνούσε δεν διέθετε αυτή την επίγνωση, τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Όταν λοιπόν έχοντας αυτά βιωμένα στο πετσί του έρχεται σήμερα αντιμέτωπος με την κοινή πρόταση των Τριών Φωστήρων του Ενδιάμεσου τότε αμέσως του προκαλείται μια βαθιά υπαρξιακή κρίση του τύπου «ποιος ήμουν τελικά, ποιος είμαι σήμερα και πού στο καλό πάω;»

Κλονίζεται από τη διαπίστωση ότι δεν είχε καταφέρει να δει το προφανές και ότι αυτό το προφανές έρχονται τώρα να του το τρίψουν στα μούτρα οι Τρεις Ενδιάμεσοι. Πως δηλαδή δεν ήταν αρκετά πατριώτης για να θεωρήσει αυτή τη χώρα ως υπερδύναμη και προφανώς δεν ήταν επίσης και αρκετά πατριώτες όσοι πολιτικοί μέχρι τώρα διαπραγματεύονταν για πάρτι του εφόσον κανείς δεν σκέφτηκε να στριμώξει τόσο πολύ την άλλη πλευρά. Δεν είχε λοιπόν συνειδητοποιήσει πως αυτή η υπερδύναμη στην οποία ζει μπορεί αύριο να πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να θέσει όρους που θα έθετε οποιαδήποτε υπερδύναμη και όχι μια μικρή χώρα ριγμένη στο πέλαγος.

Αυτή η χώρα λοιπόν, όπως έμαθε μετά από την κοινή πρόταση των Τριών, μπορεί να απαιτήσει την πλήρη αποχώρηση του συνόλου των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων πριν από την έναρξη της εφαρμογής της λύσης. Όπως επίσης μπορεί, ως υπερδύναμη που είναι ή έστω πολύ πιο ισχυρή από τη γειτονικά ανίσχυρη Τουρκία, να απαιτήσει όπως τα επεμβατικά και εγγυητικά δικαιώματα να καταργηθούν πριν από την παραπομπή της όποιας λύσης σε δημοψήφισμα. Και το ίδιο θα πρέπει να απαιτήσει να ισχύσει και για τη Συνθήκη Συμμαχίας του 1960. Όλα αυτά μαζί με άλλους 10 όρους, μπορεί κάλλιστα αυτή η χώρα στην οποία ζει να πάει αύριο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να τα απαιτήσει κι αν η άλλη πλευρά δεν τα δεχτεί τότε, αυτή η χώρα στην οποία ζει δικαιούται να αποχωρήσει από τη διαπραγμάτευση και αυτή η αποχώρηση θα σημαίνει μόνο νίκη. Νίκη στην περηφάνια του, νίκη που διεκδίκησε τα δίκαια του, νίκη που εξακολουθεί να πιστεύει ότι κάθε σπίτι είναι και κάστρο, νίκη που επέδειξε τον πατριωτισμό του και δεν υπαναχώρησε στις ορέξεις του «εχθρού», νίκη που έχει τη μαγκιά να συμπεριφέρομαι ως υπερδύναμη έστω κι αν αυτή η συμπεριφορά οδηγεί κάθε φορά και στη συντήρηση του υφιστάμενου στάτους κβο.

Και όταν οι διαπραγματεύσεις ναυαγήσουν διότι η άλλη πλευρά θα απορρίψει τους όρους των Τριών Ενδιάμεσων , πρέπει να είναι βέβαιος πως το ναυάγιο αυτό θα το χρεωθεί εκείνη και ως εκ τούτου θα τιμωρηθεί με την τιμωρία να συνεχίσει να κατέχει το 40% ή αν προτιμά μπορεί εναλλακτικά να διαλέξει την τιμωρία της οριστικής διχοτόμησης. Αυτό είναι δευτερεύον στην όλη υπόθεση διότι εκείνο που προέχει είναι να ξεπεράσει τη βαθιά του υπαρξιακή κρίση και να ταχθεί υπέρ της συνέχισης του ενδιάμεσου πατριωτικού αγώνα, μέχρις ότου ο ένας εκ των Τριών Φωστήρων, καθίσει στην καρέκλα της προεδρίας μιας διχοτομημένης μεν, περήφανης δε, υπερδύναμης ώστε επιτέλους να χρισθεί ως πριγκηπάρχης.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X