Ένα συμπέρασμα που βγήκε αβίαστα από τις φωτογραφίες που μαζεύτηκαν από τη διαδικτυακή εκστρατεία για την ανάδειξη της καθημερινής μάχης των πεζων, είναι η τεράστια ευθύνη που έχουν οι αρμόδιες Δημοτικές Αρχές και κρατικές υπηρεσίες για τη γιγάντωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στις μετακινήσεις τους στο αστικό δίκτυο.
Η έλλειψη υποδομών σε όλο το αστικό δίκτυο της Κύπρου αποθαρρύνει τους πολίτες από κάθε σκέψη να κινηθούν πεζοί και τους εγκλωβίζει στα αυτοκίνητα για τις μετακινήσεις τους. Επιπλέον στερεί από συνανθρώπους μας νε αναπηρίες βασικές ελευθερίες και τους καταδικάζει στην αποχή από την κοινωνική ζωή και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.
Είναι αδιανόητο να μην υπάρχουν πρόνοιες για τους κάδους σκουπιδιών ή ανακύκλωσης, με αποτέλεσμα κάδοι κάθε χρώματος και μεγέθους να βρίσκονται στα πεζοδρόμια με ότι αυτό συνεπάγεται στα θέματα αισθητικής, καθαριότητας και φυσικά της ελευθερίας της μετακίνησης. Η ανυπαρξία χώρων για τους κάδους δημιουργεί επιπλέον προβλήματα σε κάθε αποκομιδή σκυβάλων ή ανακύκλωσης αφού οι κάδοι αφήνονται πρόχειρα είτε μέσα στο δρόμο είτε φυσικά σε χώρους που εμποδίζουν τους πεζούς.
Είναι αστείο να συζητάμε δέκα χρόνια και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ μετά την υπογραφή της σύμβασης για ΜΜΜ, την ανυπαρξία στάσεων για τους επιβάτες των λεωφορείων. Πώς περιμένει κανείς να μπουν στον κόπο οι πολίτες να περπατήσουν προς το σημείο που περνάει λεωφορείο κάθε μια ώρα και να περιμένουν στο κρύο, τις λάσπες και τη βροχή για να φτάσουν κάποτε στον προορισμό τους;
Είναι εγκληματικό να μην έχει εκπονηθεί ποτέ ένα σχέδιο δημιουργίας διαβάσεων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Κύπρου. Και είναι απορίας άξιο γιατί μεγάλος αριθμός υφιστάμενων διαβάσεων δεν έχει τον κατάλληλο φωτισμό. Μια διάβαση πεζών χρειάζεται πέντε με επτά γραμμές μπογιάς στην άσφαλτο, δύο πινακίδες και δύο στύλους για φωτισμό. Δεν χωράει στο μυαλό ο λόγος που δεν γίνονται διαβάσεις παντού, ειδικά σε παρόδους κεντρικών δρόμων ή πυκνοκατοικημένες γειτονιές. Η ύπαρξη διαβάσεων πέραν από την πρακτική χρήση θα επηρεάσει σιγά σιγά και την νοοτροπία της αυξημένης ταχύτητας που έχει επικρατήσει στις κατοικημένες περιοχές.
Είναι τριτοκοσμικό να μην υπάρχουν πεζοδρόμια σε κεντρικούς δρόμους των πόλεων όπου κυκλοφορούν δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινά, ανάμεσα στα οποία καλούνται να ισορροπήσουν οι πολίτες. Η εναλλαγή δικαιοδοσίας Δήμων και Τμήματος Δημόσιων Έργων ανάλογα με το δρόμο πρέπει να σταματήσει επιτέλους να γίνεται το δάχτυλο που κρύβονται όλοι από πίσω. Θα περίμενε κανείς οι Δημοτικές αρχές στην όποιων τα όρια βρίσκονται οι κεντρικές λεωφόροι, να ασκούσαν λίγη περισσότερη πίεση στο κεντρικό κράτος για την ασφάλεια των πολιτών. Ακόμα χειρότερη εντύπωση κάνει η μη ύπαρξη βασικών υποδομών για πεζούς σε γειτονιές με χιλιάδες κατοίκους, σχολεία, νηπιαγωγεία, καφετέριες, καταστήματα κτλ.
Αυτά τα ολίγα δεν είναι ευθύνη της κακής νοοτροπίας των πολιτών ή της ανυπαρξίας οδικής συνείδησης ή του ανθρώπινου παράγοντα. Σε αυτά η επίρρηψη ευθυνών από τους αρμόδιους στον πολίτη δεν εφαρμόζεται. Τα προαναφερθέντα προβλήματα αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του κράτους και των αρχών του που αδυνατούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους που αποτελεί και λόγο ύπαρξης τους.
Σκοπός της διαδικτυακής πρωτοβουλίας "Μάχη των πεζών" είναι να τεθούν επί τάπητος τα πιο πάνω σοβαρά θέματα αν γίνει αποδεκτό το αίτημα για συναντήσεις με τους Δημάρχους των περιοχών οπου εντοπίστηκαν το μεγαλύτερο πρόβλημα με βάση τις φωτογραφίες που μαζεύτηκαν. Για να γίνει πλέον εμφανής η μεγάλη ευθύνη των αρμοδίων και να απαιτηθεί η άμεση λήψη μέτρων και η δέσμευση για μακροχρόνια στοχευμένη στρατηγική.
