ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το ευρωπαϊκό «οχυρό»

Του Κώστα Ιορδανίδη

Του Κώστα Ιορδανίδη

cior@otenet.gr

Η προεξαγγελθείσα πρόθεση της Γερμανίδος καγκελαρίου Aγκελα Μέρκελ να φέρει το θέμα της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου, προκειμένου –μεταξύ άλλων– να εξεταστεί το ενδεχόμενο «διακοπής ή ακυρώσεως των ενταξιακών διαπραγματεύσεων» αυτής της χώρας με την Ε.Ε., είναι δηλωτική συγχύσεως, απώλειας ψυχραιμίας, εκτός και εάν πρόκειται για προεκλογικό ελιγμό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ η πολιτική της κ. Μέρκελ διαμορφώνεται εν ονόματι ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, στην ουσία αποκόπτει την Ε.Ε. από τη μόνη χώρα διά της οποίας η «ενωμένη» Ευρώπη μπορεί να διεισδύσει σε μια περιοχή ζωτικών της συμφερόντων.

Διόλου παράδοξο ότι δημιουργείται η εντύπωση πως η πολιτική του Βερολίνου αποσκοπεί στη δημιουργία «ευρωπαϊκού οχυρού», όπου οι χώρες του Νότου θα λειτουργούν ως ανάχωμα στα κύματα «εισβολέων» –ταλαίπωρων μεταναστών– που δημιούργησε η αποσταθεροποιητική πολιτική της Δύσεως στον περιβάλλοντα ισλαμικό χώρο.

Το ανησυχητικό είναι ότι αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία η παρουσία του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ αρχίζει πλέον να ατονεί, μετά την απόπειρα «εκδημοκρατισμού» του αραβικού κόσμου στη Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο. Θα ανέμενε κανείς εις την παρούσα συγκυρία η παρουσία της Ενώσεως στην περιοχή να ενισχυθεί, αλλά συμβαίνει το αντίθετο.

Είναι προφανές ότι το δημιουργούμενο κενό δεν είναι σε θέση να καλύψει η Γερμανία της κ. Μέρκελ και αυτό ακριβώς δίδει τη δυνατότητα στη Γαλλία να επιχειρήσει εκ νέου μία διείσδυση. Από την άποψη αυτή, η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στην Αθήνα σήμερα έχει ορισμένα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.

Ειδικότερα, για τις χώρες του Νότου –και φυσικά για την Ελλάδα– το «ευρωπαϊκό όραμα» της Γαλλίας είναι ελκυστικότερο από του Βερολίνου. Σε πρακτικό επίπεδο, επίσης, ο κ. Μακρόν δεν φαίνεται να συνεχίζει την αποτυχημένη πολιτική των προκατόχων στην περιφέρεια –στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη και στη συνέχεια στη Συρία– αλλά επιχειρεί να εδραιώσει την επιρροή της Γαλλίας σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην περιοχή.

Είναι ενδεικτικό ότι κατά την πρόσφατη υποθαλάσσια γεώτρηση στην Κύπρο υπήρξε διακριτή γαλλική στρατιωτική παρουσία. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, η Γαλλία έχει μεγαλύτερη αίσθηση της περιοχής, δεν ενεπλάκη σε αντιπαραγωγική αντιπαράθεση με την Τουρκία, είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της Ε.Ε. πλέον μετά το Brexit. Το ερώτημα είναι εάν μπορεί να λειτουργήσει, πράγματι, ως αντίβαρο στο Βερολίνο.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Κώστα Ιορδανίδη

Κώστας Ιορδανίδης: Τελευταία Ενημέρωση

X