ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο πόλεμος της προπαγάνδας

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Την ώρα που ξεκινούσε η διάσκεψη στο Κραν-Μοντάνα, τα τουρκικά μέσα έδιναν στη δημοσιότητα μια ενδιαφέρουσα στιχομυθία μεταξύ του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και του ομολόγου του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η είδηση ήθελε τους δύο υπουργούς Εξωτερικών να μιλούν για τον καιρό στην Αθήνα με τον κ. Τσαβούσογλου να λέει στον κ. Κοτζιά «είναι πολλή ζέστη στην Αθήνα. Γι’ αυτό πρέπει να μείνεις εδώ». Ελληνικά μέσα από την άλλη επαναλάμβαναν την εν λόγω στιχομυθία λίγο διαφοροποιημένα, καθώς ο Νίκος Κοτζιάς ανταπαντούσε στον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών πως είναι διατεθειμένος να κάτσει στην Ελβετία όσο χρειαστεί. Μία ιστορία με δύο διαφορετικούς διαλόγους που ήθελε να καταδείξει ποιος από τους δύο πολιτικούς άνδρες είναι πρόθυμος να μείνει μέχρι τέλους στην εν λόγω διάσκεψη.

Δεν ήταν όμως το μόνο περιστατικό που θέλησε να προκαλέσει εντυπώσεις και να επηρεάσει την κοινή γνώμη. Ενδεικτικό το μιντιακό παιχνίδι των τουρκικών μέσων γύρω από τις σχέσεις Αθήνας - Λευκωσίας. Λίγο η φημολογία περί κρίσης στις σχέσεις Κότζια-Αναστασιάδη κατά τη διάσκεψη στη Γενεύη, ήταν αρκετή ώστε να στηθεί εκ νέου ένα ζήτημα κρίσης στις σχέσεις Αθήνας - Λευκωσίας, παραφράζοντας, όπως όλα δείχνουν, την τοποθέτηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών.

Αίσθηση προκάλεσε ο ρόλος της Βρετανίας στην ειδησεογραφία. Από την αρχή της διάσκεψης, η Αγγλία βρισκόταν στο στόχαστρο ως ο ιθύνων νους πίσω από το «απαράδεκτο» κοινό έγγραφο και τον Μπόρις Τζόνσον να αποχωρεί καθώς δεν ικανοποιήθηκαν οι προσδοκίες του. Λίγο αργότερα δόθηκε η πληροφόρηση πως ο Μπόρις Τζόνσον έφυγε καθώς θα έπρεπε να παρευρεθεί στην ψήφο εμπιστοσύνη για τη διακυβέρνηση της Τερέζα Μέι. Η «Guardian» από την άλλη, σε ρεπορτάζ της επικαλείτο διπλωματικές πηγές, που επεσήμαναν πως η Βρετανία παρασκηνιακά, πιέζει την Τουρκία να αποδεχτεί αποχώρηση στρατιωτικών στρατευμάτων και αντ’ αυτού να αποδεχτεί μία πολυμερή δύναμη όπου ρόλο εγγυητή θα έχει είτε η Ε.Ε. είτε τα Ηνωμένα Έθνη. Από τον ρόλο του κακού, χρειάστηκαν λίγες ώρες ώστε η Βρετανία να μετατραπεί σε παίκτης κλειδί στην προσπάθεια επίτευξης λύσης.
Αίσθηση βεβαίως προκάλεσαν και οι ειδήσεις που διοχετεύονταν από τη δική μας πλευρά. Κάποια μέσα παρουσιάζονταν ιδιαίτερα αισιόδοξα για την επίτευξη λύσης κατά τη διάσκεψη, ενώ άλλα ΜΜΕ επικαλούμενα μέλη της διακυβέρνησης έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου γύρω από τα ερωτήματα που παρέθετε ο βοηθός γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Τζέφρι Φέλτμαν.

Διαφορετικές ερμηνείες, διαφορετική πληροφόρηση που οδηγούσαν λεπτό προς λεπτό σε αυτοαναίρεση, ανατροπές αλλά κυρίως σε εξυπηρέτηση κάποιων συμφερόντων. Αναμφίβολα, τα πιο πάνω περιστατικά έχουν ένα κοινό σημείο: οι ειδήσεις που διοχετεύονταν δεν ήταν αποτέλεσμα της φαντασίας των δημοσιογράφων. Προέρχονταν από συγκεκριμένα πρόσωπα και ομάδες που προφανώς είχαν ως σκοπό να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Άλλοτε βελτιώνοντας την εικόνα κάποιων πολιτικών προσώπων, χωρών, ή επιχειρώντας να προκαλέσουν αδιέξοδο και κρίση στην όλη διαδικασία.

Στην περίπτωση της ε/κ πλευράς, όπου πρόσωπα, ακόμα και από τη διαπραγματευτική ομάδα, εξαιτίας των πόθων τους ή των ανησυχιών τους, μετέδιδαν διαφοροποιημένες ειδήσεις, αυτό θα πρέπει να προβληματίσει την ίδια την κυβέρνηση και να λάβει τα αναγκαία μέτρα. Μόνο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ως θεσμός, έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να ενημερώσει τον λαό. Τα μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας θα έπρεπε να δείχνουν την ανάλογη σοβαρότητα που επιτάσσουν οι στιγμές και όχι να παίζουν το δικό τους πολιτικό παιχνίδι.

Πέραν όμως, της σοβαρότητας των διαρροών σε κρίσιμες στιγμές από κατά τα άλλα σοβαρά πρόσωπα, η διάσκεψη στο Κραν-Μοντάνα, δείχνει με τον πλέον ενδεικτικό τρόπο τη δύναμη της παραπληροφόρησης. Προπαγάνδα την οποία κάποια μέσα ακολουθούν ακούσια εμπιστευόμενα πλήρως πρόσωπα και ομάδες που εξυπηρετούν τη δική τους ατζέντα. Τίθεται συνεπώς ένα ζήτημα για τους ίδιους τους δημοσιογράφους και τα φιλτράρισμα των πηγών τους. Καλώς ή κακώς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και επηρεάζουν συνειδήσεις. Θα έπρεπε συνεπώς να είναι πιο προσεκτικά γύρω από το τι μεταδίδουν και ποιους εμπιστεύονται. Ζήτημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας είναι άλλωστε και κάποια στιγμή θα πρέπει να τεθεί επιτακτικά. Διαφορετικά όσο κατάπτυστοι θεωρούνται κάποιοι πολιτικοί για τον ρόλο που διαδραματίζουν, τόσο κατάπτυστα θα θεωρούνται ΜΜΕ και δημοσιογράφοι που έπαιξαν το δικό τους ρόλο στην προσπάθεια παραμόρφωσης της κοινής γνώμης.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X