Της Μαρίνας Οικονομίδου
Η τελευταία πενταετία ήταν ένα γερό χαστούκι για την κυπριακή κοινωνία, αλλά και για το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Οι εξελίξεις λειτούργησαν εν είδει οδοστρωτήρα που συνέθλιψε είδωλα, ιδεολογίες, διαχρονικές αρχές και αξίες.
Πολλά χαϊδεμένα παιδιά της πολιτικής, αλλά και οι «καλύτεροι τραπεζίτες» βρέθηκαν στην εξορία, πολιτικοί αξιωματούχοι οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, ενώ η φούσκα της ευμάρειας του «πετυχημένου» οικονομικού μοντέλου έχει προ πολλού σκάσει.
Οι εξελίξεις αναπόφευκτα διαφοροποίησαν την εκλογική συμπεριφορά του Κύπριου πολίτη την τελευταία πενταετία. Το εκλογικό σώμα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητικό, περισσότερο κυνικό, αντικρίζει τα πράγματα με περισσή καχυποψία, απορρίπτει εύηχα λόγια και συνθήματα. Απαιτεί πλέον πολιτικές ουσίας και πράξεις που θα βελτιώσουν την καθημερινότητά του.
Δεδομένων των παραπάνω, θα ανέμενε κανείς μία προεκλογική εκστρατεία που να ανταποκρίνεται στις αλλαγές που υπέστη το κυπριακό πολιτικό σκηνικό. Αντιπαραθέσεις μεν, με ουσία δε, πολιτική επιχειρηματολογία και όχι ανέξοδη ατακολογία. Μια προεκλογική με ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις και εμφανές το διακύβευμα των εκλογών.
Μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Με εξαίρεση κάποιες αντιπαραθέσεις που στερούνται όμως πολιτικού υποβάθρου, τα κόμματα κινούνται προεκλογικά με ανεβασμένο το χειρόφρενο, χωρίς σφυγμό και χωρίς ουσία.
Η μόνη αλλαγή που προτείνουν και διαφημίζουν στο εκλογικό σώμα είναι η παρουσία νέων πολιτικών προσώπων στα ψηφοδέλτια. Είναι όμως αυτό η λύση στο πρόβλημα;
Νέοι, που παρελαύνουν στις τηλεοράσεις έχοντας ως επιχείρημα το νεαρό της ηλικίας τους, γυναίκες που προτάσσουν το φύλο τους και οι πλείστοι να αναπαράγουν τον ίδιο ξύλινο λόγο της κυπριακής πολιτικής σκηνής του ’80. Προβάλλοντας την ανάγκη ανατροπής και απαλλαγής από το παλιό, πηγαίνουν στα καφενεία, στις λαϊκές αγορές, στα μνημόσυνα και στα σωματεία, πολιτικοποιούν το ποδόσφαιρο. Μπορούν με αυτά να πείσουν;
Μετά και από τα όσα πάθαμε την τελευταία πενταετία, ναι θέλουμε μία ανανέωση των εκπροσώπων. Μία νέα βουλή με νέα πρόσωπα και νέες ιδέες. Θέλουμε όμως αλλαγή ουσίας. Κούφια συνθήματα και ευχολόγια περί ανατροπής από πρόσωπα προερχόμενα καθαρά από τον κομματικό σωλήνα που ακολουθούν τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές πολιτκά, δεν μας λένε κάτι και πάνω από όλα, δεν μας πείθουν.
