Της Μαρίνας Οικονομίδου
Το παρασκήνιο που παίχτηκε γύρω από την εκλογή του προέδρου της Βουλής, με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να παίρνει πλέον ρόλο και λόγο υπέρ της υποψηφιότητας του Δημήτρη Συλλούρη, προκάλεσε νέα δεδομένα για το πολιτικό σκηνικό. Όχι πως δεν ήταν λίγο πολύ σε όλους μας γνωστό ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εμπλέκεται στα κομματικά δρώμενα. Αλλά πρώτη φορά έγινε κάτι τέτοιο με τόσο ξεκάθαρο και εν πολλοίς άτσαλο τρόπο. Το ζήτημα που απασχολεί είναι αν ο ΔΗΣΥ, έστω και μακροπρόθεσμα μπορεί να επωφεληθεί από μία τέτοια σύμπραξη ή αν πλέον θα εγκλωβίζεται στη λήψη των λιγότερο επώδυνων για τον ίδιο επιλογών.
Αναμφίβολα, η εκλογή του Μαρίνου Σιζόπουλου στην προεδρία της Βουλής, θα είχε αλυσιδωτά αρνητικές συνέπειες για το κυβερνών κόμμα. Πέραν του ότι ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ αποτελεί κόκκινο πανί για κυβέρνηση και κυβερνών κόμμα, μετά τις αποκαλύψεις των εγγράφων, η εκλογή του εκλεκτού ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Συμμαχίας Πολιτών θα άνοιγε επίσημα τον δρόμο για τη δημιουργία ενός σκληρού αντιπολιτευτικού μετώπου. Στη Βουλή, ο ΔΗΣΥ ενδεχομένως να έχανε τη στήριξη του Νικόλα Παπαδόπουλου σε πολλά από τα κρίσιμα κυβερνητικά νομοσχέδια, με αποτέλεσμα να πελαγώνουν οι κυβερνητικές πολιτικές. Πέραν της Βουλής, θα άνοιγε ο δρόμος για την ενίσχυση της υποψηφιότητας του προέδρου του ΔΗΚΟ για το 2018, κλείνοντας έτσι το κεφάλαιο εξουσίας για τον ΔΗΣΥ και τον Νίκο Αναστασιάδη. Κατάφερε την ίδια στιγμή να αποδυναμώσει εντελώς την υποψηφιότητα της Ελένης Θεοχάρους, καθώς η ίδια φαίνεται να έχασε τον έλεγχο του νεοσύστατου κόμματός της.
Επέλεξε και εξέλεξε τελικώς όμως ένα πολιτικό πρόσωπο, με το οποίο ο Αβέρωφ Νεοφύτου ήρθε πολλάκις σε μετωπική ρήξη, με τη βάση του κόμματός του να βλέπει στο πρόσωπό του τον εις διπλούν διασπαστή του κόμματος. Και αυτό δεν αποτελεί υπερβολή. Ο Δημήτρης Συλλούρης, στο πλευρό της προσφάτως αποχωρήσασας από τον Συναγερμό Ελένης Θεοχάρους, εξαπέλυε προεκλογικά καθημερινά, δριμεία επίθεση στο κυβερνών κόμμα και κατάφερε να το πλήξει καίρια εκλογικά. Με τη στάση του αυτή έκανε την υπέρβαση μεν, αλλά στην ουσία έπληξε την αξιοπρέπεια του κόμματος. Όχι μόνο γιατί στήριξε ένα πολιτικό πρόσωπο με το οποίο πολλές φορές ήρθε σε μετωπική ρήξη, αλλά και γιατί με αυτό τον τρόπο αναίρεσε όλα όσα έλεγε προεκλογικά για αλλαγή του πολιτικού συστήματος για επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών έναντι του πολιτικού συστήματος και στήριξη θέσεων ανεξαρτήτως του πολιτικού κόστους.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός φάνηκε να ακολουθεί ως έρμαιο το παζάρι του Νίκου Αναστασιάδη για τις Προεδρικές του 2018 και έθεσε εαυτόν στους πολιτικούς σχηματισμούς των συνδιαλλαγών με κλειστές πόρτες και των πολιτικών μεταλλάξεων.
Το ζήτημα της εικόνας που βγάζει η στήριξη του Δημήτρη Συλλούρη από τον ΔΗΣΥ, ωστόσο, είναι το τελευταίο που πρέπει να απασχολεί το κόμμα. Η μείωση των ποσοστών και των εδρών αναπόφευκτα εγκλωβίζει το κόμμα σε μία συνεχιζόμενη κατάσταση οδυνηρών υπερβάσεων. Γιατί έστω και αν η Κίνηση Αλληλεγγύης συμπαραταχθεί σε όλα τα μεγάλα ζητήματα με τον ΔΗΣΥ, αυτό δεν αρκεί για την υλοποίηση των πολιτικών σχεδιασμών της διακυβέρνησης Αναστασιάδη. Θα πρέπει το επόμενο διάστημα να αντιμετωπίσει την ψυχροπολεμική σχέση που δημιουργήθηκε με τον ενδιάμεσο χώρο, μετά και από το σταύρωμα του Μαρίνου Σιζόπουλου. Αν δεν καταφέρει να κάνει τις ανάλογες συγκλίσεις και συνεργασίες, η όποια προσπάθεια για μεταρρύθμιση και ανασυγκρότηση του κράτους πέφτει στο κενό. Και η υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη για το 2018, χάνει πλέον αρκετή από τη δυναμική της.
