Της Μαρίνας Οικονομίδου
Προ ημερών η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή προχώρησε σε δημόσια απολογία απέναντι στους Τουρκοκυπρίους για τις μαζικές σφαγές τη 14η Αυγούστου του 1974 στα χωριά Αλόα, Μάραθα, Σανταλάρης και Τόχνη.
Στο πλαίσιο των επιθέσεων που δέχθηκε επιστρατεύθηκε και το ότι η ίδια εξυπηρετεί την πολιτική της ατζέντα ώστε να αποτελέσει την εκλεκτή του ΑΚΕΛ για τις προεδρικές του 2018. Αν κάτι τέτοιο ισχύει ή όχι είναι ένα ζήτημα ξεχωριστό και ουδόλως μας αφορά. Άλλωστε, η κα Μαρκουλλή έχει δείξει από τη μέχρι τώρα πορεία της πως δεν χρειάζεται ούτε συνηγόρους για να την υπερασπιστούν ούτε οπαδικό κοινό.
Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει, ωστόσο, αν όχι να μας ταρακουνήσει, ως μία πολιτισμένη κατά τα άλλα κοινωνία, είναι το τι ακολούθησε των δηλώσεων της πρώην υπουργού Εξωτερικών. Σχόλια εμποτισμένα με φανατισμό, ύβρεις και χυδαιότητες. Σχόλια χωρίς επιχειρήματα, χωρίς καμία διάθεση διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων και επιχειρημάτων. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να υποστηρίζει την άποψή του. Και να διαφωνεί εκεί που θεωρεί πως πρέπει να διαφωνήσει, αλλά να είναι πάνω από όλα έτοιμος να ακούσει τον αντίλογο, ενδεχομένως και να αναθεωρήσει την άποψή του.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι αλήθεια. Και ως αλήθεια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η Ευρώπη έχει περάσει δύο παγκοσμίους πολέμους. Συρράξεις με ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, αλλά κυρίως με εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους και ανεπούλωτες πληγές. Οι χώρες που συμμετείχαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους γνωρίζουν την αλήθεια για το τι έφερε ο πόλεμος. Αυτή την αλήθεια αποδέχτηκαν, συγχώρεσαν, ζήτησαν συγχώρεση και συμφιλιώθηκαν με την αλήθεια αυτή. Βάσει αυτού κατάφεραν να ενώσουν την Ε.Ε.
Οι αλήθειες είναι αλήθειες και κανείς δεν μπορεί να τις αλλάξει. Γεγονός αποτελούν τα τεράστια εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία κατά τη διάρκεια του ’74, με νεκρούς, τραυματίεςν αγνοούμενους, βιασθείσες. Γεγονός και αλήθεια αποτελεί ότι πολλοί έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και πως οι πληγές τους ακόμα μένουν ανοικτές. Αλήθεια αποτελεί και το ότι Τ/κ εξτρεμιστές προχώρησαν σε αρκετά αποτρόπαια εγκλήματα.
Αλήθεια, ωστόσο, αποτελεί ωστόσο πως 126 Τ/κ, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, από τα χωριά Μάραθα, Σανταλάρης και Αλόα, όπως και 84 Τ/κ άοπλοι αιχμάλωτοι από την Τόχνη, σφαγιάστηκαν από εξτρεμιστές Ε/κ τον Αύγουστου του 1974.
Όταν εδώ και τόσα χρόνια καταδικάζουμε διεθνώς τα αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχθησαν από τον τουρκικό στρατό και τους Τ/κ σε βάρος αθώων αμάχων Ε/κ, τότε δεν μπορούμε να στρέφουμε το βλέμμα αλλού και να σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά στα εγκλήματα που διέπραξαν Ε/κ εξτρεμιστές σε βάρος αμάχων Τ/κ.
Όταν καταφέρουμε να αποδεχθούμε πως η αλήθεια δεν είναι ύφασμα που το φέρνουμε στα μέτρα μας όπως μας συμφέρει, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με αυτή. Οι μέχρι τώρα αντιδράσεις, βέβαια, μας δείχνουν δυστυχώς πως γι' αυτή την αλήθεια, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά.
