ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στο τρενάκι του τρόμου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Πώς ο αμερικανικός λαός από τον Μπαράκ Ομπάμα που θεωρείται κατά γενική ομολογία, ένας από τους πλέον πετυχημένους Αμερικανούς Προέδρους επέλεξε να εκλέξει έναν άνθρωπο όπως τον Ντόναλτ Τραμπ και όλα όσα πρεσβεύει, είναι ένα ζήτημα που προβληματίζει και εγείρει ερωτήματα.
Τον Απρίλιο του 2010, ο Αμερικανός φιλόσοφος και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι, είχε λίγο πολύ προβλέψει την εκλογή Τραμπ.

«Αν βρεθεί κάποιος που είναι χαρισματικός και ευθύς, τότε η χώρα θα έχει μεγάλο πρόβλημα, εξαιτίας της αγωνίας, της απογοήτευσης του δικαιολογημένου θυμού αλλά και της απουσίας μιας λογικής απάντησης σε όλα όσα του συμβαίνουν. […] Θα μας πουν ότι οι λευκοί είναι μία καταδιωκόμενη μειονότητα, ότι θα πρέπει να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας για την τιμή του έθνους. Ο στρατός θα δοξαστεί.

Αν αυτά συμβούν τότε θα είναι χειρότερα από ό,τι στη Γερμανία. Οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη δύναμη. Η Γερμανία ήταν δυνατή, αλλά είχε πιο δυνατούς αντιπάλους. Δεν πιστεύω πως είμαστε μακριά από ένα τέτοιο σενάριο. Αν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, δεν θα είναι οι Ρεπουμπλικάνοι, αλλά οι ακροδεξιοί Ρεπουμπλικάνοι, οι τρελοί Ρεπουμπλικάνοι οι οποίοι θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές» είχε εκτιμήσει ο Αμερικανός διανοούμενος.

Πράγματι, έξι χρόνια αργότερα, οι εκτιμήσεις Τσόμσκι επαληθεύονται, καθώς ένας ασταθής λαϊκιστής, ρατσιστής μεγαλοεπιχειρηματίας, κατάφερε να επικρατήσει της εκλογικής κούρσας και να αναδειχθεί ο νέος πλανητάρχης.

Σε μία κοινωνία που αναζητεί το αντισυστημικό, ο Ντόναλτ Τραμπ βρέθηκε απομονωμένος ακόμη και από το ίδιο του το κόμμα, υποστήριξε ανορθόδοξες απόψεις και κυρίως μίλησε κατευθείαν στον θυμό που υπάρχει στο εκλογικό σώμα.

Δεν δίστασε να πει τα πράγματα που θέλει να ακούσει ένα μέρος του εκλογικού σώματος, χωρίς να λάβει υπόψη όρια ως προς τη ρητορική του. Κάπως έτσι ο Τραμπ έχοντας απέναντί του την ιδανική εκπρόσωπο του κατεστημένου, Χίλαρι Κλίντον κατάφερε να μεταβεί στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου.

Η «βαθιά Αμερική» αυτή που πιστεύει στη λευκή ανωτερότητα υπήρχε πάντοτε και αυτό δεν πρέπει να αγνοείται. Ωστόσο, το πώς μία χώρα με το μεγάλο αυτό ποσοστό μεταναστών και τις κατά τα άλλα πολιτικές ευαισθησίες, κατέληξε στην εκλογή Τραμπ είναι ένα μεγάλο ζήτημα.

Μία κοινωνία ολόκληρη, επέλεξε να δώσει το δικό της μήνυμα, να ταρακουνήσει το πολιτικό σύστημα στέλνοντας μηνύματα οργής, αποδιοργανώνοντας αγορές «συστημικά ΜΜΕ» και την υπάρχουσα ελίτ.
Η πραγματικότητα είναι πως η εκλογή Τραμπ, δεν αποτελεί ένα φαινόμενο καθαρά αμερικάνικο, αλλά τη νέα τάξη πραγμάτων, σε μία εποχή που φλέγεται.

Η άνοδος των ακροδεξιών κινημάτων παγκοσμίως, η πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια, το πρόσφατο Brexit, καταδεικνύουν πως ο κόσμος εισέρχεται σε μία νέα εποχή.

Η επικράτηση των άκρων, η δυσπιστία σε ό,τι συστημικό, η αναζήτηση απλοϊκών ερμηνειών, ο διχασμός και πόλωση, ακόμη και η θεοποίηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν πως μία νέα εποχή γεννάται.

Η επικράτηση Τραμπ, ίσως αύριο και η εκλογή Λεπέν σε μία ακόμη χώρα που πάλεψε έντονα για τη δημοκρατία, είναι φαινόμενα που θα έπρεπε να είχαν τρομάξει και να αφυπνίσουν όλους.

Η Αριστερά, η οποία έχει χάσει λίγο πολύ την ταυτότητά της και είναι έρμαιο των εξελίξεων θα πρέπει να βρει ρόλο και να αναπτύξει ρόλο μπροστά στις νέες κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις.

Η Δεξιά από την άλλη, η οποία εν πολλοίς ευθύνεται για την τροπή των πραγμάτων, θα πρέπει να αφουγκραστεί επιτέλους τις ανησυχίες του κόσμου και να δώσει ένα τέρμα στην πολιτική του φόβου.

Όσο αυτές οι δύο πολιτικές προσεγγίσεις δεν έχουν φωνή με επιχειρήματα αλλά είτε παρακολουθούν αμήχανα, είτε αρκούνται στους εκφοβισμούς, τότε όλες αυτές οι ακραίες φωνές, που σκορπούν κούφιες ελπίδες με απλοϊκά επιχειρήματα θα συνεχίσουν να εκκολάπτονται.

Και τότε, θα είναι πολύ δύσκολο να ανατραπούν και να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες των όσων έχουν προκαλέσει.

 

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X