Της Μαρίνας Οικονομίδου
Μπορεί οι δημοτικές εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη να ήταν οι εκλογές που πέρασαν εντελώς αδιάφορα, ωστόσο, ένα στιγμιότυπο που καταγράφηκε έντονα στις συνειδήσεις πολλών, ήταν η καταμέτρηση της κάλπης στον δήμο Λεμεσού. Δεν ήταν μόνο το θρίλερ που παίχτηκε μέχρι την υστάτη μεταξύ Ανδρέα Χρίστου και Νίκου Νικολαΐδη, ήταν κυρίως ο τρόπος που αντιμετώπισε την ήττα των εννέα μόλις ψήφων ο τέως δήμαρχος.
Ψύχραιμος, αμέσως μετά την καταμέτρηση της τελευταίας ψήφου προέβη σε δηλώσεις, εκφράζοντας την αποδοχή του αποτελέσματος. Μία κίνηση που κατέδειξε την ανωτερότητα του πολιτικού άνδρα που αποχωρεί αξιοπρεπώς από τη μάχη μετά την ήττα. Ακόμα και αν αυτή η ήττα είναι με μόλις εννέα ψήφους διαφορά.
Ακριβώς λόγω αυτής της μικρής διαφοράς που έκριναν την εκλογή Νικολαΐδη υπάρχει ασφαλέστατα το ενδεχόμενο ανατροπής. Και είναι σίγουρα δικαίωμα του ΑΚΕΛ να προχωρήσει στην επανακαταμέτρηση δεδομένου ότι αμφισβητεί το αποτέλεσμα.
Το κύριο ζήτημα και ερώτημα που εγείρεται είναι για ποιους λόγους το ΑΚΕΛ μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία και κατά πόσο κάτι τέτοιο αξίζει το ρίσκο. Αξίζει το ρίσκο να συρθεί ένα πρόσωπο όπως ο Ανδρέας Χρίστου σε μία δικαστική μάχη για τη δημαρχία; Αξίζει να κλείσει τον πολιτικό του κύκλο με αυτό τον τρόπο; Και αν το αποτέλεσμα καταδείξει πως είναι τελικώς ο νικητής ο Ανδρέας Χρίστου, αυτό θα το θεωρήσει νίκη το ΑΚΕΛ;
Το ΑΚΕΛ έχασε τον περασμένο Δεκέμβρη έναν από τους πιο ιστορικούς του δήμους. Και αυτή η ήττα, έστω κι αν πρόκειται για εννέα ψήφους διαφορά έγκειται ξεκάθαρα σε κακώς κείμενα που επικρατούν στο κόμμα της Αριστεράς.
Το όνομα του Ανδρέα Χρίστου, θεωρήθηκε αρκετό ούτως ώστε ο μηχανισμός να δουλέψει στο αυτόματο και στην ουσία να οδηγήσει έναν από τους πιο δραστήριους και αποτελεσματικούς δημάρχους του ΑΚΕΛ όχι μόνο στην ήττα της δημαρχίας, αλλά να κλείσουν και άτσαλα το κεφάλαιο των όποιων ευγενών φιλοδοξιών είχε για το μέλλον.
Ο άλλοτε κραταιός κομματικός μηχανισμός μπάζει πλέον νερά, ενώ τα στελέχη τα οποία ανέλαβαν τη συγκεκριμένη επαρχία σφύριζαν καθ’ όλη την προεκλογική εκστρατεία αδιάφορα, υποτιμώντας τον αντίπαλο και υπερτιμώντας τις δικές τους δυνάμεις.
Όταν ένα κόμμα δεν αντιλαμβάνεται πως έχει χάσει χιλιάδες ψηφοφόρων στην καρδιά του ΑΚΕΛ που ονομάζεται Λεμεσός, με έναν ομολογουμένως πετυχημένο δήμαρχο, τότε το πρόβλημα είναι ακόμη πιο σοβαρό.
Αναμένουμε από το ΑΚΕΛ να ερμηνεύσει σωστά το μήνυμα που έστειλαν στην κάλπη οι ψηφοφόροι του, τόσο στις βουλευτικές όσο και στις δημοτικές εκλογές. Όταν ερμηνεύσει τους λόγους της ήττας και της απομάκρυνσης μιας μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων του από την κάλπη οφείλει να βρει τους τρόπους να επανακάμψει. Το οφείλει άλλωστε στην ιστορία και στους αγώνες του.
Ακόμη και σήμερα, το κόμμα της Αριστεράς έχει ένα σημαντικότατο ρόλο να επιτελέσει. Τόσο στην κρίσιμη καμπή που βρίσκεται το Κυπριακό, αλλά και λόγω της οικονομικής κρίσης και της καταστρατήγησης των εργατικών δικαιωμάτων, το ΑΚΕΛ οφείλει να βγει μπροστά.
Το να κρύβει τα προβλήματά του κάτω από το χαλί, αμφισβητώντας εκλογικά αποτελέσματα δεν είναι ίδιον της μέχρι τώρα πορείας του. Το κόμμα οφείλει να λάβει σοβαρές και καίριες αποφάσεις όσο είναι ακόμη νωρίς. Αν για ακόμη μία φορά το κόμμα επιλέξει να κλείσει τα μάτια και τα αυτιά μπροστά στα σαφή μηνύματα της κάλπης, οι προεδρικές του 2018, θα είναι ιδιαίτερα αυστηρές μαζί του και ενδέχεται να το εγκλωβίσουν για περισσότερο καιρό στην απομόνωση. Μία απομόνωση που ενδεχομένως να αποβεί μοιραία για τον ρόλο στα ποσοστά του και στη θέση που κατέχει στην κομματική σκακιέρα.
