Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν ο Μανουέλ Βαλς, πρώην πρωθυπουργός του Φρανσουά Ολάντ, δεν κατάφερε να λάβει το χρίσμα των Σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, ανακοίνωσε πως θα στηρίξει τον Εμανουέλ Μακρόν και όχι τον επίσημο υποψήφιο του κόμματος, τον Μπενουά Αμόν. Η σύμπλευση Βαλς με τον Μακρόν είχε αναμφίβολα τη δική της πολιτική σημασία. Καταδείκνυε την απαρχή της κατάρρευσης του σοσιαλιστικού κόμματος και τη δυναμική που αποκτούσε ο ανεξάρτητος Μακρόν. Τόσο από τη μερίδα των απογοητευμένων ψηφοφόρων, αλλά και από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα που είχε τα κατάλληλα αντανακλαστικά για να αντιληφθεί το κύμα της αλλαγής.
Πολιτικές αιμορραγίες που έχουν τη δική τους σημειολογία, είχαμε και στο κυπριακό πολιτικό σκηνικό. Αίσθηση προκάλεσε το 1996, η απόφαση του τότε δηκοϊκού Αλέξη Γαλανού να κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος, αρνούμενος να στηρίξει την επιλογή του ΔΗΚΟ Γιώργο Ιακώβου. Στον δεύτερο γύρο συνέπλευσε με τον Γλαύκο Κληρίδη, συνέβαλε στην επανεκλογή του, διχάζοντας έτσι το και Δημοκρατικό Κόμμα.
Αίσθηση προκάλεσε και κατά το πρόσφατο παρελθόν η στάση που τήρησε ο Νικόλας Παπαδόπουλος κατά τις προεδρικές εκλογές του 2013. Έστω και ανεπίσημα, στήριξε την υποψηφιότητα Γιώργου Λιλλήκα, ενισχύοντας σημαντικά τον πρόεδρο της Συμμαχίας Πολιτών και πλήττοντας την εικόνα του τέως προέδρου του ΔΗΚΟ Μάριου Καρογιάν.
Κίνηση με καθαρά πολιτική σημασία, αποτελεί και η απόφαση πρωτοκλασάτων στελεχών της Συμμαχίας Πολιτών να αποχωρήσουν από το Κίνημα εις ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στην υποψηφιότητα του Γιώργου Λιλλήκα. Κατέδειξε πως η Συμμαχία Πολιτών είναι διχασμένη σε εκείνους που στηρίζουν τις πολιτικές Γιώργου Λιλλήκα και εκείνους που διαφωνούν ιδεολογικά μαζί του. Αν μάλιστα η νεοϊδρυθείσα πλατφόρμα στηρίξει τον Νικόλα Παπαδόπουλο στις επικείμενες εκλογές, θα έχει κι αυτό τη δική του πολιτική ανάγνωση και επιπλέον δυναμική για τον Νικόλα Παπαδόπουλο.
Οι πολιτικές μετακινήσεις είχαν ανέκαθεν το δικό τους πολιτικό ενδιαφέρον. Μπορούσαν να προκαλέσουν σημαντική αιμορραγία σε ένα κόμμα. Να πλήξουν έναν υποψήφιο ανεπανόρθωτα και να ενισχύσουν σημαντικά κάποιον άλλο. Το πλήγμα μπορεί να είναι καθαρά επικοινωνιακό ή να έχει και ουσία. Απαραίτητος παράγοντας για να έχει πολιτική ουσία, παίζει και το πρόσωπο που μετακινείται. Αν αποτελεί τον εκπρόσωπο ενός συγκεκριμένου ακροατηρίου ενός κόμματος ή έστω πυρήνα, αναπόφευκτα θα πάρει μαζί του και άλλους. Αν εκπροσωπεί τον εαυτό του, τότε η όποια κίνησή του περιορίζεται στον επικοινωνιακό του χαρακτήρα. Στην πρώτη περίπτωση, το πρόσωπο καταφέρνει να προκαλέσει φθορά σε έναν υποψήφιο και να δημιουργήσει δυναμική στον άλλο, στη δεύτερη περίπτωση δίδει απλώς την εικόνα μιας ενδεχόμενης αιμορραγίας.
Το τελευταίο διάστημα, για παράδειγμα, έγιναν πολλά τέτοια εγχειρήματα. Αφήνουμε κατά μέρος την προσπάθεια του ΔΗΚΟ να πλήξει το ΑΚΕΛ, βάζοντας ως υποψήφιο τον Ανδρέα Φάντη και τον Γιώργο Λιλλήκα με τον Κυριάκο Τυρίμο, τον οποίο στη συνέχεια «έκλεψε» ο Νικόλας Παπαδόπουλος.
Ας σταθούμε στην περιβόητη μετακίνηση της Ιωάννας Συγκρασίτη για παράδειγμα. Χαιρετίζουμε τα πολιτικά πρόσωπα που έχουν την τόλμη να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτή του κόμματός τους και να αποχωρήσουν για λόγους αρχής. Ένα όμως είναι αυτό, άλλο η προέκταση που πήρε η μετακίνηση της κας Συγκρασίτη από τον Δημοκρατικό Συναγερμό στο επιτελείο του Νικόλα Παπαδόπουλου.
Εκτός από την πολύ καλά οργανωμένη συνάντηση που θα ανακοίνωνε τη στήριξή της προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ακολούθησαν οι ειδοποιήσεις του μεγάλου αυτού γεγονότος, μία σειρά συνεντεύξεων για τους λόγους που στηρίζει τον κ. Παπαδόπουλο και όχι τον κ. Αναστασιάδη και οι πηχυαίοι τίτλοι περί ηχηρών μεταγραφών να δίνουν και να παίρνουν και να περνά το μήνυμα εν πολλοίς πως πρόκειται για μια σπουδαία μεταγραφή.
Η κα Συγκρασίτη υπήρξε μέλος του πολιτικού γραφείου του ΔΗΣΥ, προηγουμένως κοινοβουλευτική συνεργάτιδα του κόμματος και από εκεί διορίστηκε στη βουλή. Η όποια πολιτική πορεία της ήταν για πολλούς άγνωστη μέχρι που αποφάσισε αιφνιδίως να καταθέσει τη διαφωνία της με τη στάση του κόμματος στο Κυπριακό και να αποχωρήσει.
Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε την αξία της μετακίνησής της και σε καμία περίπτωση να αμφισβητούμε τα κίνητρά της, είναι όσο να ναι πρόκληση στη νοημοσύνη μας όλο αυτό που επικοινωνιακά επιχειρείται. Ας μάθουμε όλοι συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ, να φιλτράρουμε τις ειδήσεις και να αποφεύγουμε την παγίδα να κάνουμε την τρίχα τριχιά.
