Της Μαρίνας Οικονομίδου
Ήταν λίγο πριν από την εκλογική μάχη του 2013, όταν ο Δημοκρατικός Συναγερμός, υπό την ηγεσία του νυν Προέδρου και τότε υποψηφίου για την προεδρία της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη διοργάνωσε στη Λεμεσό την έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Εκείνη τη μέρα, οι ηγέτες της Ευρώπης που προέρχονταν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μεταξύ αυτών και η Άγκελα Μέρκελ, έδωσαν το παρών τους και εξέφρασαν τη στήριξή τους στον οικοδεσπότη και υποψήφιο για την προεδρία Νίκο Αναστασιάδη.
Η κάθοδος των μυρίων Ευρωπαίων είχε τη δική της σημειολογία για τον προεκλογικό του τότε προέδρου του Συναγερμού. Ο Νίκος Αναστασιάδης, σε αντίθεση με τον διεθνώς «απομονωμένο» Δημήτρη Χριστόφια, είχε τις κατάλληλες γνωριμίες και διασυνδέσεις που θα βοηθούσαν – εάν εκλέγετο – να βγει η κυπριακή οικονομία από το τέλμα στο οποίο βρισκόταν.
Αναμφίβολα, αυτή η κίνηση προσέδωσε το απαιτούμενο πολιτικό κύρος στον Νίκο Αναστασιάδη, αλλά και πόντους στο ηγετικό του προφίλ. Προφίλ που έπεισε την κυπριακή κοινωνία για την πυγμή του και να τον έστεψε νικητή στην εκλογική μάχη. Αυτή η εικόνα, του ηγέτη που έχει κύρος διεθνώς, έπεισε πρώτα και κύρια τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος, λίγες μέρες μετά την εκλογή του και σίγουρος για τη θετική στάση που θα κρατούσαν απέναντί του οι Ευρωπαίοι φίλοι του, αποφάσισε να πάει στο Eurogroup και να διαχειριστεί προσωπικά το μέλλον της κυπριακής οικονομίας. Χρειάστηκε να περάσουν κάποιες ώρες σκληρής διαπραγμάτευσης για να αντιληφθεί πως οι φίλοι και ομοϊδεάτες του με τους οποίους λίγους μήνες προηγουμένως εναγκαλιζόταν και φωτογραφιζόταν, του έβαλαν το «πιστόλι στον κρόταφο» και τον ανάγκασαν να αποδεχτεί το κούρεμα καταθέσεων.
Όπως όλα δείχνουν, δεν πτοείται και στο ίδιο πλαίσιο φαίνεται να κινείται και σε αυτή την εκλογική μάχη. Όπως μας προϊδέασε στην εξαγγελία του, θα ακολουθήσουν συναντήσεις με Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την Κύπρο και τη γεωστρατηγική της θέση. Καθόλου τυχαίοι και οι πανηγυρισμοί του Νίκου Αναστασιάδη όσο και του επιτελείου του μετά την καταδίκη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την εμμονή της Τουρκίας για εγγυήσεις στην Κύπρο. Θεωρήθηκε μία τεράστια προσωπική νίκη του Νίκου Αναστασιάδη.
Δεν είναι όμως μόνο ο Νίκος Αναστασιάδης που επιδιώκει λίγη από τη λάμψη των Βρυξελλών. Την αίγλη του Προέδρου ζήλεψε και ο Νικόλας Παπαδόπουλος ο οποίος επιδιώκει να προσδώσει πόντους στο ηγετικό του προφίλ με παρόμοιο τρόπο. Είναι γι’ αυτό που μετέβη στις Βρυξέλλες, επιδιώκοντας και λαμβάνοντας τελικά τη στήριξη του επικεφαλής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Φωτογραφήθηκε στη συνέχεια με ηγέτες που ανήκουν στην ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών. Το αν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, που ανέκαθεν ακολουθούσαν φιλοτουρκική στάση, θα τον στηρίξουν να επιβάλει τη Νέα Στρατηγική που θα προκαλέσει κόστος στην Τουρκία – εάν και εφόσον εκλεγεί – ή αν και ο Νικόλας Παπαδόπουλος υποστεί την ίδια ψυχρολουσία με τον Νίκο Αναστασιάδη επί κουρέματος, θα ήταν ενδιαφέρον να το δούμε και να το μάθουμε.
Κινήσεις, επαφές και φωτογραφήσεις εντυπωσιασμού που στην τελική είναι χωρίς ουσία και χωρίς βάθος, αλλά δείχνουν τον αρχοντοχωριατισμό που περιβάλλει την πολιτική ζωή του τόπου. Και είναι ένα πράγμα αν οι πολιτικοί μας αρχηγοί, θαμπώνονται και πραγματικά πιστεύουν πως με τη γοητεία και το κύρος τους πείθουν όλους αυτούς τους ηγέτες να στηρίξουν τη θέση τους και την πολιτική τους. Το ζήτημα είναι πως η κοινωνία έχει καεί τόσες φορές, με τους φίλους και τους εταίρους, που πλέον φυσά και το γιαούρτι. Σίγουρα δεν πείθεται από όλες αυτές τις φιέστες εντυπωσιασμού λίγο πριν από την εκλογική μάχη. Έχει πλέον ωριμάσει και αναμένει, κινήσεις ουσίας.
