ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Εσωκομματικές χωρίς νέα πρόσωπα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Το 2003 ήταν ίσως η χειρότερη χρονιά για τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Όχι μόνο επειδή ο Γλαύκος Κληρίδης έχασε τις εκλογές καθώς η κυπριακή κοινωνία γύρισε την πλάτη του στο αίτημα ανανέωσης της θητείας του για λίγους μήνες, αλλά γιατί η Δεξιά παράταξη είχε μπει σε μία άνευ προηγουμένου εσωκομματική κρίση. Η κρίση βεβαίως υπέβοσκε καιρό πριν και είχε να κάνει κυρίως με ιδεολογικές διαφορές που ενυπήρχαν εντός του κόμματος και ενισχύθηκαν κατά την περίοδο του Σχεδίου Ανάν.

Κάπως έτσι, μία σειρά πρωτοκλασάτων στελεχών που πρωταγωνιστούσαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000 μετά από ένα σκληρό μπρα ντε φερ με την τότε ηγεσία, καρατομήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και δημιούργησαν δική τους κίνηση.

Η εσωκομματική κρίση που κορυφώθηκε το 2004, είχε προκαλέσει σοβαρά τραύματα στον ΔΗΣΥ, με τις πληγές να μην έχουν επουλωθεί ακόμα. Μόνο έτσι εξηγείται η φοβία που παρουσιάζει το κόμμα στις όποιες εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες. Θυμίζουμε, πως η τελευταία φορά που δύο πρωτοκλασάτα στελέχη διασταύρωσαν τα ξίφη τους για την προεδρία του κόμματος ήταν το 2003 μεταξύ Νίκου Αναστασιάδη και Ιωάννη Κασουλίδη. Και για πολύ καιρό τα συναγερμικά στελέχη χωρίζονταν σε Κασουλιδικούς και οπαδούς του Αναστασιάδη.

Από το 2003, μέχρι και σήμερα, το κόμμα ακολουθεί κατά γράμμα το καταστατικό προχωρώντας σε εκλογικά συνέδρια, αλλά χωρίς να υπάρχει ο αναμενόμενος ανταγωνισμός σε θέσεις στην ανώτατη πυραμίδα.

Χαρακτηριστικό ότι όταν το 2013, ο Τάσος Μητσόπουλος είχε προσπαθήσει να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος απέναντι από τον Αβέρωφ Νεοφύτου, κινητοποιήθηκε όλος ο κομματικός μηχανισμός αλλά και το Προεδρικό για να τον μεταπείσουν.

Η ίδια αναστάτωση επικράτησε και εκείνο το 48ωρο που ο Χάρης Γεωργιάδης, γνωστός για τις βλέψεις του για την προεδρία του κόμματος, αρνήθηκε να επαναδιοριστεί στο υπουργείο οικονομικών.

Σήμερα το κόμμα μπαίνει βάσει καταστατικού στη διαδικασία εσωκομματικών εκλογών ανακοινώνοντας την ημερομηνία διεξαγωγής του. Όμως πρόκειται να αλλάξει κάτι; Θα γίνουν τομές; Κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να αλλάξει από την ανώτατη πυραμίδα. Συνεπώς τι νέο θα αναμένουμε; Κανένας δεν αμφισβητεί τον Πρόεδρο του κόμματος όπως και κανένας δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τον αναπληρωτή πρόεδρο του κόμματος που επαναδιεκδικεί.

Άλλοι λένε πως κανένας δε μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεσία ενός κόμματος μετά από νίκη, άλλοι θέτουν ζήτημα αβρότητας. Το μεγάλο θέμα είναι πως ο ΔΗΣΥ μετά την παρολίγον διάσπαση του 2004, απέκτησε μία άνευ προηγουμένου εσωστρέφεια, που δεν είναι ίδιον της ιδεολογίας του.

Πώς να εξηγήσουμε ότι σε ένα φιλελεύθερο και προοδευτικό κόμμα, που κατά τα άλλα υποστηρίζει την πολυφωνία και δηλώνει έτοιμο για μεγάλες αλλαγές και για εκσυγχρονισμό του κράτους, στελέχη φοβούνται να μπουν σε μία πραγματική εσωκομματική εκλογική διαδικασία;
Δυστυχώς η διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών καταδεικνύει, πως με εξαίρεση κάποιους ανανεωτικούς, ο ΔΗΣΥ δεν ενστερνίστηκε ποτέ τις θέσεις του περί φιλελευθερισμού.
Αντιθέτως πρόκειται για ένα κόμμα που όλο και περισσότερο ρέπει προς τον νεοσυντηρητισμό, φοβούμενο να κάνει αλλαγές, ακόμη και να σπάσει αυγά. Οι πιθανοί δελφίνοι συνεπώς, θα περιμένουν καρτερικά τη σειρά τους, ενίοτε και το δακτυλίδι, φοβούμενοι το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος της όποιας σύγκρουσης.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X