Της Μαρίνας Οικονομίδου
Οι τελευταίοι δύο μήνες, μετά το ενωτικό δημοψήφισμα, την επεισοδιακή αποχώρηση του Μουσταφά Ακιντζί από το τραπέζι των συνομιλιών και την επιμονή του να μην επιστρέψει, εάν δεν διορθωνόταν το «λάθος» της βουλής, υπήρξαν ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας.
Αυτοί οι δύο μήνες ήταν αρκετοί για να διαλύσουν ψευδαισθήσεις, να απομυθοποιήσουν είδωλα και να φέρουν την κατάσταση εκεί που βρίσκεται. Στην πραγματικότητα. Ο κόσμος της πολιτικής διέπεται από συμφέροντα, που εν πολλοίς χαλούν την ιδεατή κατάσταση την οποία πολλοί από μας προτιμούσαμε να βλέπουμε αγνοώντας εμπόδια και δυσκολίες.
Αυτή η διακοπή των συνομιλιών κατέδειξε ότι παρά την πραγματική επιθυμία για λύση, εξακολουθεί να υπάρχει ένα βαθύ χάσμα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, η καχυποψία που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο μπορεί εύκολα να ανακινηθεί. Αυτό το χάσμα, όμως, δεν αφορά μόνο τις δύο κοινότητες αλλά και το εσωτερικό τους με χαρακτηριστική την ευκολία όπου η ε/κ πλευρά διχάστηκε σε «μειοδότες» και «πατριώτες».
Κατέδειξε παράλληλα πως όσο μεγάλη και αν είναι η θέληση του Προέδρου Αναστασιάδη και του Τ/κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί για λύση, υπάρχουν ζητήματα που ξεπερνούν το αφήγημα που δημιουργήθηκε ότι το γινάτι των «δύο Λεμεσιανών» για λύση μπορεί να παρακάμψει κάθε εμπόδιο.
Ο Μουσταφά Ακιντζί, όσο κι αν επιθυμεί τη λύση, όσο κι αν δεν θυμίζει τους προκατόχους του Ντενκτάς και Έρογλου, είναι ο ηγέτης της τ/κ κοινότητας. Και πάνω από όλα, δεν παύει να είναι δέσμιος της πολιτικής που ακολουθεί η Άγκυρα. Και ο Νίκος Αναστασιάδης με τη σειρά του, έχει έναν προεκλογικό να ακολουθήσει. Αυτός ο προεκλογικός, θα θέσει το Κυπριακό είτε σε μεγάλο είτε με μικρό βαθμό σε ένα παιχνίδι τακτικισμών, με στόχο την ικανοποίηση συγκεκριμένων ακροατηρίων.
Με αυτά ως δεδομένα βλέπουμε πως το Κυπριακό επαναρχίζει σε ένα κακό κλίμα, με μία κοινωνία –τουλάχιστον από πλευράς των Ε/κ– έντονα διχασμένη και συναισθηματικά φορτισμένη. Θα μπορέσουν οι δύο ηγέτες να διαγράψουν όσα διαμείφθηκαν τους τελευταίους δύο μήνες; Θα μπορέσουν να προχωρήσουν σε μία λύση; Και το κυριότερο, αυτή η λύση μπορεί να γίνει αποδεκτή σε μία κοινωνία έντονα φορτισμένη ένεκα των τελευταίων εξελίξεων;
Θέλουμε να πιστεύουμε πως λύση θα βρεθεί και η κρίση θα τύχει διαχείρισης. Το σημαντικό από όλη αυτή την υπόθεση, είναι ως κοινωνία θα πρέπει να κρατήσουμε τη σοβαρότητά μας, αλλά και την ψυχραιμία μας. Η ιστορία της χώρας μας λέει πως πλήρωσε πολλές φορές την πατριδοκαπηλία.
Θέλει σύνεση, ψυχραιμία και καλά υπολογισμένες κινήσεις, με την επανέναρξη των συνομιλιών.
Σε αυτό, κύριο ρόλο θα παίξουν όσοι βρίσκονται σε θέση ευθύνης. Όχι μόνο από πλευράς της κυβέρνησης αλλά κυρίως της αντιπολίτευσης. Θέλουμε να πιστεύουμε πως η σύνεση και η λογική θα επικρατήσει και κατά τη διεξαγωγή της προεκλογικής εκστρατείας. Αν και αυτή τη φορά το Κυπριακό αποτελέσει παιχνίδι για προεκλογικές σκοπιμότητες και τακτικισμούς, πολύ φοβάμαι πως ο διχαστικός λόγος και η κινδυνολογία θα επικρατήσει, με την κοινωνία να χάνει για ακόμη μία φορά το μέτρο και να κατατάσσεται σε στρατόπεδα.
Μετά από 43 χρόνια πολλών προσπαθειών, κυρίως άκαρπων, αυτή τη φορά αναμένεται να διαφανεί αν η λύση είναι εφικτή ή όχι. Θέλουμε να εξαντλήσουμε όλες τις προσπάθειες με σύνεση, ψυχραιμία, αλλά κυρίως χωρίς ψευδαισθήσεις.
