ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μεταξύ δημοσιογράφων ειλικρίνεια

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Είμαστε που είμαστε μία κοινωνία με έμφυτη ροπή στον πανικό και τον διαχωρισμό σε στρατόπεδα, έχουμε όμως και ως δημοσιογράφοι έμφυτη ροπή στη δραματουργία αλλά και την παραποίηση της αλήθειας.

Αφορμή για μία νέα θύελλα αντιδράσεων αλλά και αναζωπύρωσης της περιρρέουσας το περιβόητο γλωσσάρι. Ένα προαιρετικό συμβουλευτικό έντυπο του Οργανισμού Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη με το οποίο επιδιώκεται να έρθουν κοντά οι δύο κοινότητες χωρίς, όπως λέχθηκε, να χρησιμοποιούνται λέξεις προσβλητικές για την άλλη κοινότητα.

Πέτυχε τον σκοπό του; Μάλλον το αντίθετο. Όσο κι αν πολεμάμε για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, το εν λόγω γλωσσάρι δεν εξυπηρετεί την αλήθεια και γι’ αυτό θα έπρεπε να το απορρίψουμε. Η κατοχή λέγεται κατοχή, οι ελεύθερες περιοχές δεν μπορούν και δεν πρέπει να ονομάζονται νότιο τμήμα της Κύπρου και το έγκλημα δεν μπορεί με κανένα τρόπο και με καμιά λέξη να ωραιοποιηθεί.

Αντίθετα, όσο αλλοιώνεται η αλήθεια τόσο οι εντάσεις μεταξύ των δύο μερών εντείνονται. Και ακριβώς επειδή η αλήθεια αλλοιώθηκε από ένα καθαρά συμβουλευτικό έντυπο, θα έπρεπε να απορριφθεί και να αγνοηθεί. Όχι να αποτελέσει το μείζον ζήτημα των ημερών, ούτε να προκαλέσει υστερία.

Όσο κι αν κατανοούμε τους λόγους που το ΔΗΚΟ το αξιοποίησε πλήρως, αδυνατούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο μέρος της δημοσιογραφίας, πήρε θέση σε όλο αυτό και προκάλεσε πανικό για παραχάραξη της ιστορίας. Ξεκαθάρισαν πως επρόκειτο για ένα καθαρά συμβουλευτικό εργαλείο των δημοσιογράφων που αν θέλουν το υιοθετούν και αν θέλουν το απορρίπτουν; Ήδη αν δεν το έχουν αντιληφθεί, κάποιες από τις λέξεις χρησιμοποιούνται εδώ και καιρό από κάποια μέσα.

Αντ’ αυτού τόσο η ένταση όσο και τα λεχθέντα έδωσαν την εντύπωση ότι επιχειρείται τουρκοποίησή μας μέσω ενός… εντύπου! Αλλοίωσαν την αλήθεια όταν μίλησαν για απαγορευμένες λέξεις και έπαιξαν με το συναίσθημα των αναγνωστών που είδαν πολιτική διχοτόμησης.

Το γλωσσάρι ούτε φέρνει την άνοιξη αλλά ούτε προωθεί τη διχοτόμηση. Ήταν μία αποτυχία του ΟΑΣΕ, αλλά κρίνεται ως μία καλή αφορμή, για όλους εμάς τους ευαισθητοποιημένους δημοσιογράφους που εξεγερθήκαμε για την ελευθερία της έκφρασης και την ανάγκη να καταγράφεται η αλήθεια, να κάνουμε μία αυτοκριτική για τον πραγματικό ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Λέμε για το απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, όμως για τον ρόλο της δημοσιογραφίας πότε θα μιλήσουμε ανοικτά; Είναι μία περίοδος δύσκολη και για τη δημοσιογραφία αλλά κυρίως για την αλήθεια. Είτε γιατί άθελά μας δεν προβλέψαμε καταστάσεις, ενημερώνοντας εγκαίρως τους πολίτες, είτε γιατί σκόπιμα γυρίσαμε το βλέμμα αλλού. Αποφεύγοντας να κάνουμε αυτό για το οποίο έχουμε άλλωστε κληθεί: να λέμε την αλήθεια. Την αλήθεια που απελευθερώνει, όσο κι αν ενοχλεί.

Και για να μη μιλάμε θεωρητικά, ας δούμε καλύτερα πώς τα ΜΜΕ λειτούργησαν σε κρίσεις στην Κύπρο. Κακώς για παράδειγμα επικρίνονται μόνο τα πολιτικά κόμματα για τα κόκκινα χαλιά που έστρωσαν στον Ανδρέα Βγενόπουλο. Τον καλοπιάναμε και πολλοί δημοσιογράφοι, γοητευμένοι από την επικοινωνιακή του δεινότητα. Και επειδή επωφελούμασταν με μερικές αποκλειστικές ειδήσεις που απλόχερα μοίραζε ο πάλαι ποτέ ισχυρός άντρας της Λαϊκής Τράπεζας, γνώστης του παιχνιδιού των δημοσίων σχέσεων. Χρειάστηκε να ξεσκεπαστεί και να αποδυναμωθεί πλήρως για να αρχίσουμε να γράφουμε εκ του ασφαλούς για τον σκοτεινό του ρόλο στην κυπριακή οικονομία.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, βεβαίως, ήταν το μικρό μέρος μιας μεγαλύτερης κρίσης που είχε να κάνει με το τραπεζικό σύστημα. Το 2013 ήταν σίγουρα μία πρωτόγνωρη κατάσταση που βρήκε πολλούς απροετοίμαστους. Ήταν όμως μόνο το πρωτόγνωρο της κατάστασης ο λόγος που τα ΜΜΕ τήρησαν σιγή ιχθύος; Ήταν και οι άρρηκτοι οικονομικοί δεσμοί των ΜΜΕ με τις τράπεζες που μάλλον εμπόδιζαν τον όποιο ζήλο τους για διερευνητική και αντικειμενική δημοσιογραφία. Στα δύσκολα και εκεί που έπρεπε να δράσουμε εγκαίρως φανήκαμε κατώτεροι των προσδοκιών μιας κοινωνίας που ζητούσε ενημέρωση και κατ’ επέκταση προστασία. Αυτός ήταν και ο λόγος που βρεθήκαμε στο στόχαστρο και σήμερα για τον Συνεργατισμό και θα ξαναβρεθούμε στο στόχαστρο στην επόμενη κρίση.

Ας δούμε, λοιπόν, το θετικό του γλωσσαριού ως δημοσιογράφοι. Θέλουμε να λέμε την αλήθεια ή θέλουμε να παίζουμε α λα καρτ με το συναίσθημα εκεί και όπου μας βολεύει; Μεταξύ δημοσιογράφων, ας υπάρξει αυτή τη φορά τουλάχιστον ειλικρίνεια.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση