Της Μαρίνας Οικονομίδου
Hταν το 2012, όταν η Κύπρος αναλάμβανε την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Δημήτρης Χριστόφιας διαβεβαίωνε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και κάποιους από τους ευρωβουλευτές που ανησυχούσαν για τον ιδεολογικό του προσανατολισμό πως δεν θα κάνει και επανάσταση. «Μην ανησυχείτε ότι ο κομμουνιστής θα κάνει ζημιά στην Ένωση, ο κομμουνιστής θα προσπαθήσει για μια καλύτερη Ένωση, με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό το λέω και θα το παλέψω στο πλαίσιο των θεσμών της Ε.Ε.» έλεγε ο Δημήτρης Χριστόφιας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η τότε κυβέρνηση δούλεψε σκληρά για να βγει ασπροπρόσωπη, ελπίζοντας πως οι ευρωπαίοι εταίροι μας θα το εκτιμήσουν και θα δώσουν ένα επιπλέον χέρι βοηθείας στο οικονομικό χάος που ερχόταν. Παρά τους ευφημισμούς για το πόσο σκληρά εργάστηκε η Κύπρος, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είδε έναν-έναν τους ευρωπαίους εταίρους να στρέφουν το βλέμμα αλλού, όταν ο ίδιος τους έπαιρνε τηλέφωνο και ζητούσε βοήθεια για την οικονομική κατάσταση στην Κύπρο. Όμως για την τότε ευρωπαϊκή αδιαφορία κάποιοι θα πουν πως έφταιγε η ξεροκεφαλιά του Χριστόφια, οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και η κωλυσιεργία ένταξης στον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Και λίγοι στην ουσία είναι εκείνοι που μπορούν να το αντικρούσουν.
Χρειαζόταν συνεπώς ένα πρόσωπο που να τύχει της εμπιστοσύνης όλων αυτών των ευρωπαίων εταίρων και που θα είναι έτοιμο να πάρει και πρωτόγνωρα μέτρα, αν χρειαστεί, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία. Κάπως έτσι ο Νίκος Αναστασιάδης διεκδικώντας ένα χρόνο αργότερα την προεδρία με το σλόγκαν η κρίση θέλει ηγέτη, φρόντισε να περάσει το μήνυμα πως η Ε.Ε. θα συμπεριφερθεί διαφορετικά σε έναν Πρόεδρο που όχι μόνο δεν θα είναι κομμουνιστής, όχι μόνο θα μοιράζεται κοινές αξίες μαζί τους, αλλά θα είναι και προσωπικός τους φίλος. Ήταν τότε, που έστρωσε κόκκινα χαλιά στη Λεμεσό και υποδέχτηκε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με τους Μέρκελ, Μπαρόσο, Ορμπάν, Κατάινεν και άλλους ομοϊδεάτες να δίνουν το παρών τους και να ενισχύουν το αφήγημα του κ. Αναστασιάδη.
Τόση επιρροή είχαμε που με την εκλογή του, ο κ. Αναστασιάδης έκρινε ορθό να πάει ο ίδιος στις Βρυξέλλες και να πείσει τους φίλους του πως η Κύπρος χρήζει μιας καλύτερης μεταχείρισης. Χρειάστηκε να περάσει ένα κρίσιμο και πολύωρο Eurogroup με τον Νίκο Αναστασιάδη να επιστρέφει με το κούρεμα καταθέσεων στο χέρι, παραδεχόμενος πως οι ευρωπαίοι εταίροι του, εκείνοι που έρχονταν πανηγυρικά στη Λεμεσό για να στηρίξουν την υποψηφιότητά του, του έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο. Ένα χρόνο περίπου αργότερα, το πιστόλι στον κρόταφο αποτελούσε παρελθόν και υποδεχόμασταν μετά βαΐων και κλάδων τον νέο φίλο μας Ζαν Κλωντ Γιούνκερ κατά τον προεκλογικό του για την προεδρία της Κομισιόν, με τη Δεξιά να διαρρέει πως θα σταθεί ως φίλος της Κύπρου για την επίλυση του Κυπριακού.
Η διάσκεψη στο Κραν Μοντάνα ήταν αρκετή για να αρχίσουν οι διαρροές από πλευράς του Προεδρικού ότι η Κομισιόν δεν βοήθησε και τον κ. Γιούνκερ στη συνέχεια να «ξεχνά» να προσκαλέσει την Κύπρο στη μίνι Σύνοδο για το μεταναστευτικό. Σήμερα υποδεχόμαστε με σημαιάκια και εισιτήρια στις Βρυξέλλες τον καλό προσωπικό φίλο του Αβέρωφ Νεοφύτου Μάνφρεντ Βέμπερ. Τόσο καλός φίλος που ο Αβέρωφ Νεοφύτου προέτρεξε να τον στηρίξει πρώτος, όπως μας ενημέρωσε ο κ. Βέμπερ. Ένα πρόσωπο που σε αντίθεση με το τι υποστήριζε ΔΗΣΥ και κυβέρνηση μέχρι σήμερα ότι είναι καλύτερο για την πλευρά μας, δεσμεύεται ότι θα διακόψει την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. εάν αναλάβει την Προεδρία της Κομισιόν. Ένας υποψήφιος που σέρνει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα σε πιο συντηρητικά «ορμπανικά» μονοπάτια ως απάντηση στην έξαρση της Ακροδεξιάς. Ο ίδιος που ενώ διακηρύττει την Ευρώπη των κοινών αρχών και αξιών έφταιγε τον «κομμουνιστή» Τσίπρα για την κατάρρευση της Ελλάδας και υποστήριζε αναφανδόν το Grexit. Αντιλαμβάνεστε.
Ας μας επιτρέψει συνεπώς ο ΔΗΣΥ και η κυβέρνηση, αν δεν συμμεριζόμαστε αυτή την φορά τον ενθουσιασμό τους για την κάθοδο των φίλων μας και αν κρατάμε μικρό καλάθι. Καήκαμε τόσες φορές που φυσάμε και το γιαούρτι, αλλά κυρίως μάθαμε πως η υποτέλεια αλλά κυρίως η κοροϊδία για να μπορούν να κτίζουν κάποιοι απ αυτούς πολιτικό προφίλ, έχει και κάποια όρια.
