ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πάνω σε γυάλινα πόδια

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Την ίδια ώρα που ανοίγει η συζήτηση για το τι Παιδεία θέλουμε, η Νομική Υπηρεσία του κράτους προτείνει στον Πρόεδρο να δώσει προεδρική χάρη σε έναν παιδεραστή και εκείνος τη δίνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Όχι γιατί ήξερε τι υπέγραφε, αλλά απλά γιατί δεν θεώρησε αναγκαίο να μελετήσει τι και για ποιον υπογράφει αποφυλάκιση. Την πολιτική ευθύνη την έχει λοιπόν ο ίδιος. Πρακτική ευθύνη όμως έχουν κυρίως οι επαρκείς –για να βρίσκονται στον Λόφο– συνεργάτες του. Που δεν μπήκαν στον κόπο να προστατεύσουν τον Πρόεδρό τους και να δικαιολογήσουν συνεπώς τους παχυλούς μισθούς τους. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, που έμεινε στην περίοδο του αντιπολιτευόμενου ΔΗΣΥ, κλείνει συνοπτικά το θέμα λέγοντας πως τα ίδια γίνονταν και επί Χριστόφια.

Ο πρώτος σε ψήφους βουλευτής Λεμεσού του ΔΗΣΥ προσπαθεί να δικαιολογήσει την κατάσταση, λέγοντας «μπράβο» στην κυβέρνηση για την προεδρική χάρη καθώς έτσι είναι η ευκαιρία να διορθώσει … το λάθος! Ασχέτως αν ούτε επί Χριστόφια ούτε επί Τάσσου έγιναν παρόμοια σκανδαλώδη λάθη. Ένας δημοσιογράφος ψέγει το όλο ζήτημα και επικρίνει τον Ευθύμιο Δίπλαρο, με τον τελευταίο όχι μόνο να μην απολογείται για τη χοντράδα του αλλά να τον απειλεί από αέρος πως θα του κινήσει αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση. Και μιλάμε για το ίδιο πολιτικό πρόσωπο που επειδή ζορίστηκε σε τηλεοπτικό πάνελ διέσυρε τις θυγατέρες του Δημήτρη Χριστόφια για να αποπροσανατολίσει.

Έλεγε δηλαδή εις γνώσιν του ψέματα και, αν οι ίδιες δεν αναλάμβαναν να θέσουν ένα τέρμα στην αμετροέπειά του για «όλα φταίει ο Χριστόφιας» στέλνοντάς τον στο δικαστήριο και αποδεικνύοντας τα ψεύδη του, θα συνέχιζε ακάθεκτος.

Για τον Ευθύμιο Δίπλαρο βεβαίως δεν αναμέναμε κάτι καλύτερο. Ξέρουμε το ποιον του ανδρός και μέχρι πού φτάνουν οι ικανότητές του. Το ανησυχητικό βέβαια είναι πως ο ίδιος άνθρωπος βρίσκεται στη βουλή με τις δικές μας μπόλικες ψήφους. Και αποφασίζει για μας. Όχι προφανώς εξαιτίας της πολιτικής του δεινότητας. Αλλά γιατί γυρίζει μνημόσυνα, γάμους, κηδείες και εξυπηρετεί το κοινό του. Και εδώ ξεκινά η δική μας αυτοκριτική, για το τι ψηφίζουμε και τι επιτρέπουμε να μπει στη βουλή. Βουλευτές των γάμων και των κηδειών, βουλευτές που λόγω ανεπάρκειας καταψηφίζουν νομοσχέδια και μετά τα υπερψηφίζουν πανηγυρικά μέσα στα μεσάνυχτα. Βουλευτές που απορρίπτουν στα τυφλά νομοσχέδια, διαβάζοντας ως τη σελίδα 63 και στη συνέχεια καταγγέλλουν με τη μεγαλύτερη ευκολία ότι παραπλανήθηκαν! Πρόσωπα που κάνουν μπάχαλο τη βουλή, ρεζιλεύουν και το σύνταγμα του κράτους και τη βουλή με αποτέλεσμα εδώ και τέσσερις μήνες να εκπροσωπούμαστε από 55 και όχι από 56 βουλευτές.

Και αν ήταν μόνο οι εκλεγμένοι θα μπορούσαμε να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη που μας αναλογεί. Είναι δυστυχώς και οι θεσμοί που αποδεικνύονται πολύ, πολύ μικροί των περιστάσεων. Μία Κεντρική διοικήτρια κλείνει εισιτήρια για νησιά όσο το τραπεζικό σύστημα κλονίζεται. Όσο τα golden boys του Συνεργατισμού αποδεικνύονται ανεπαρκή και ανίκανα. Ένας γενικός εισαγγελέας παρασυρμένος από τις συναισθηματικές του εξάρσεις και εμπάθειες να δηλώνει από αέρος τις τάσεις του για εμετό, αποφεύγοντας την όποια ουσία των όσων αδίκως ή δικαίως του καταλογίζουν, αλλά και επαρκείς απαντήσεις για ποιο λόγο η απονομή της δικαιοσύνης στο οικονομικό σκάνδαλο καθυστερεί. Και ένας γενικός ελεγκτής –παρά τη σωρεία αποκαλύψεων σκανδάλων που έκανε στο παρελθόν– να παρασύρεται από την κερκίδα και να τσακώνεται στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης με δημοσιογράφους και εκπαιδευτικούς.

Με λίγα λόγια δεν είμαστε σοβαροί. Και επειδή δεν είμαστε σοβαροί μπορούμε να πούμε πως όλη αυτή η συζήτηση για την Παιδεία είναι μάλλον ένα μεγάλο ανέκδοτο. Τα φιλοσοφικά ερωτήματα για το τι παιδεία θέλουμε, το να κουνούμε το δάκτυλο στους εκπαιδευτικούς για το πόσες ώρες εργάζονται και πόσες μέρες κάθονται αποτελεί θέατρο του παραλόγου. Γιατί ζούμε σε ένα κράτος που στηρίζεται σε γυάλινα πόδια. Με το τεκμήριο της αριστείας και της επάρκειας να παραβλέπεται σε σημείο πλέον σκανδαλώδες. Και γι’ αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα ευθυνόμαστε και θα πρέπει να ελεγχόμαστε όλοι εμείς. Και που και τα ανεχόμαστε, αλλά και που τους ψηφίζουμε.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση