ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ραντεβού με την ιστορία

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Τον Αντόνιο Γκράμσι τον ενοχλούσαν οι αδιάφοροι. Αδιάφοροι άνθρωποι, αδιάφοροι ηγέτες. Έλεγε πως «η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της Ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα».

Οι αδιάφοροι ηγέτες οφείλουν να ενοχλούν κι εμάς. Γιατί οι αδιάφοροι ηγέτες λειτουργούν με τακτικισμούς, φοβούμενοι να λάβουν θαρραλέες αποφάσεις. Φοβούνται ή ίσως δεν βλέπουν το παράθυρο ευκαιρίας που είναι ανοικτό για να γράψουν ιστορία. Σκέφτονται το προσωρινό πολιτικό κόστος με αποτέλεσμα η ιστορία να τους ξεπερνά. Αδιάφοροι ηγέτες σε αντιδιαστολή με πραγματικούς ηγέτες έτοιμους να λάβουν θαρραλέες αποφάσεις και να κάνουν το άλμα στην ιστορία. Πώς, όμως, εντοπίζονται; Πόλεμοι, πείνα, δυστυχία διχασμός αποτελούν τα στοιχεία που δημιούργησαν μία σειρά ηγετών. Ηγέτες που ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους με την ιστορία.

Στη σημερινή έκδοση της Καθημερινής φιλοξενείται ο τελευταίος Πρόεδρος του καθεστώτος Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, στον οποίο και απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης για την προσφορά του μαζί με τον Νέλσον Μαντέλα στην επικράτηση της ειρήνης στην περιοχή. Ο ίδιος, όπως λέει, αντιλήφθηκε πως το Απαρτχάιντ και συνεπώς το μοντέλο του διαχωρισμού έπρεπε να τερματιστεί και να μπει κάτω το όραμα για μία επανενωμένη Νότιο Αφρική. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο είχε πάρει την τολμηρή αλλά και ρεαλιστική – λόγω των κυρώσεων – απόφαση να δουλέψει για την κατάργησή του, απελευθερώνοντας τον Νέλσον Μαντέλα. «Όπως πολλοί λευκοί κατηγορούν εμένα για πολλές υποχωρήσεις υπάρχουν και πολλοί μαύροι που κατηγορούν τον Μαντέλα για πολλές υποχωρήσεις. Αν, λοιπόν, κατηγορούμαστε και οι δύο για πολλές υποχωρήσεις, αυτό αποτελεί απόδειξη πως έγιναν καλές διαπραγματεύσεις. Ήταν μία win-win situation», λέει στη συνέντευξή του ο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ. Παραδέχεται τις έντονες διαφωνίες και ιδεολογικές διαφορές με τον Νέλσον Μαντέλα, οι οποίες δεν εμπόδισαν ούτε πυρπόλησαν τις διαπραγματεύσεις ούτε αναχαίτισαν την προσήλωσή τους στον τελικό στόχο που ήταν η επικράτηση της ειρήνης. «Είχαμε μεγάλες ιδεολογικές διαφορές και ήμασταν πολιτικοί αντίπαλοι. Αλλά από την πρώτη συνάντηση που είχαμε, όταν ήταν ακόμη στη φυλακή, αναπτύξαμε έναν αμοιβαίο σεβασμό και έστω κι αν είχαμε μεγάλες εντάσεις πάντα βρίσκαμε τρόπο να ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Υπήρχαν στιγμές που οι διαπραγματεύσεις ήταν σε άσχημο επίπεδο, ωστόσο, οι διαπραγματευτές συνέχιζαν τις μεταξύ τους επαφές και συνεπώς και εμείς διατηρούσαμε επαφή», λέει χαρακτηριστικά και ξεκαθαρίζει πως οι ηγέτες οφείλουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες ούτως ώστε να γίνονται άλματα προόδου στις διαπραγματεύσεις. Κάπως έτσι ο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ με την τόλμη του, έβαλε τη Νότιο Αφρική σε μία νέα εποχή.

Η κάθοδος του κ. Ντε Κλερκ στην Κύπρο αλλά και οι παραδοχές του γύρω από τις δυσκολίες των διαπραγματεύσεων, τις στιγμές των μεγάλων αποφάσεων και διλημμάτων, γίνεται την ίδια στιγμή που Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί επιδίδονται σε ένα άνευ προηγουμένου παιχνίδι τακτικισμού.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιος ήταν ο λόγος που ο Μουσταφά Ακιντζί αιφνιδίασε με το πλαίσιο Γκουτιέρες. Αν ήταν δηλαδή αυτό έγινε μετά τις παραινέσεις Άγκυρας για λύση δύο κρατών, ή αν ήθελε να αποσείσει από πάνω του τις όποιες ευθύνες στασιμότητας. Το σίγουρο είναι πως η δική μας πλευρά θα μπορούσε να αξιοποιήσει πλήρως την κίνηση Ακιντζί. Εμείς τόσο καιρό ζητούσαμε να επιστρέψουμε στο τραπέζι των συνομιλιών και να αξιοποιήσουμε το πλαίσιο Γκουτιέρες. Οι υποσημειώσεις, οι διευκρινιστικές δηλώσεις οπουδήποτε αλλού, πέραν από το τραπέζι διαπραγματεύσεων, στο οποίο θα έπρεπε να βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, κάθε άλλο από πολιτική οξυδέρκεια δείχνουν.

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος απ’ όταν οι Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί διανύουν περίοδο έχθρας. Όταν όμως αυτή η προσωπική εμπάθεια ή αντιπάθεια, τους απομακρύνει από τον κύριο και κοινό στόχο που είναι η επίτευξη μιας δίκαιης λύσης του Κυπριακού, τότε έχουμε κάθε λόγο να τους κατατάσσουμε στο «νεκρό βάρος της Ιστορίας».

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X