ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στο προεκλογικό παραμύθι

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Το 1998, οι προεδρικές εκλογές είχαν αναμφίβολα σημαδευτεί από το ενιαίο αμυντικό δόγμα. Η πυραυλολογία έδινε και έπαιρνε, οι σχέσεις Ελλάδας - Κύπρου είχαν την τιμητική τους και το κεφάλαιο αγοράς των S-300 αποτελούσε το πρώτο θέμα της προεκλογικής ατζέντας. Καθόλου τυχαίο ακόμη και για τον ρεαλιστή κατά τα άλλα Γλαύκο Κληρίδη. Σε ένα ακροατήριο γεννημένο να πιστεύει στο κρυφό σχολειό και να φλερτάρει ακόμη και τη δεκαετία του ’90 με την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, το παιχνίδι με το εθνικό φρόνημα, αποτελεί αναμφίβολα το εισιτήριο για την εκλογή. Καλλιεργήθηκε συνεπώς εντέχνως στο μυαλό των πολιτών το παραμύθι πως η Κύπρος μπορεί να εκτοξεύει πυραύλους όποτε το αποφασίσει και να διώξει τους Τούρκους από την Κύπρο. Χρειάστηκε βεβαίως να επανεκλεγεί για να εγκαταλείψει το Δόγμα και να επανενταχθεί στη ρεαλιστική σχολή σκέψης.

Το 2004, είχε σημαδευτεί από τον διχασμό της κυπριακής κοινωνίας σε «ενδοτικούς» και «απορριπτικούς» εξαιτίας του Σχεδίου Ανάν και του δημοψηφίσματος. Ήταν τότε που ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο ιστορικό διάγγελμά του, με δάκρυα στα μάτια, κάλεσε τον ελληνικό κυπριακό λαό να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν και να υπερασπιστεί «το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία» του. Με πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών και το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί και που μου έχετε αναθέσει, λυπούμαι ειλικρινά, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ και να υπογράψω το Σχέδιο Ανάν όπως, τελικά, διαμορφώθηκε. Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα», είπε χαρακτηριστικά ο Τάσσος Παπαδόπουλος και η δήλωσή του μίλησε στην καρδιά των Ελληνοκυπρίων, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει θριαμβευτική νίκη, συγκεντρώνοντας 76% ενάντια στο σχέδιο Ανάν. Αυτή η συναισθηματική, εν πολλοίς, νίκη τον έκανε να επαναπαυθεί στις δάφνες του, να φερθεί με αλαζονεία στους τότε συνεργάτες του και να αποτελέσει τελικώς τη μεγάλη έκπληξη των εκλογών αποκλειόμενος από τον β΄ γύρο.

Κάπως έτσι και ο Νίκος Αναστασιάδης, παρά τη στάση του το 2004, στις προεδρικές του 2013 επέλεξε να πολεμήσει με βδελυγμία τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ για να ικανοποιήσει τα συνεργαζόμενα τότε μέρη ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ.

Κατάφερε να εκλεγεί και μετά από μία θητεία βασισμένη στο προφίλ του Προέδρου που θέλει λύση, ο Νίκος Αναστασιάδης διεκδικεί επανεκλογή σκληραίνοντας τη στάση του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εορτασμοί της ανεξαρτησίας με F-16 μιλώντας για τον εκσυγχρονισμό των ένοπλων δυνάμεων και την ανάγκη διαπραγμάτευσης από θέση ισχύος με την Ελλάδα, ασχέτως αν μόλις πριν από λίγους μήνες κτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι για κατάργηση εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων.
Και δεν είναι βέβαια μόνο ο Νίκος Αναστασιάδης. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος μετά από την πολυδιαφημιζόμενη εναλλακτική πρόταση για λύση του Κυπριακού, παρουσίασε στους πολίτες, μία νέα στρατηγική, κενή ρεαλισμού, βασισμένη στη συνθηματολογία στην ανάγκη έξαρσης του εθνικού φρονήματος και ανεπάρκειας θέσεων. Επικεντρώθηκε στην αναβάθμιση της άμυνας και της εθνικής φρουράς ως μέτρο κόστους στην Τουρκία, επιδιώκοντας την αναβίωση του ενιαίου αμυντικού δόγματος. Από την παγίδα της πυραυλολογίας και του εθνικού φρονήματος, δεν ξέφυγε και ο Σταύρος Μαλάς, όταν χαιρέτησε την παρουσία των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών.

Το παραμύθι, η επίκληση στο συναίσθημα του πολίτη και η προσπάθεια έξαρσης του εθνικού φρονήματος υπήρξε ανέκαθεν το χάπι για την εκλογή και τη συσπείρωση κομμάτων και πολιτικών προσώπων. Σε μία εποχή βαθιά διχασμένη και πληγωμένη από το εθνικό ζήτημα, ήταν λίγο πολύ λογικό. Σήμερα οι πυραυλολογίες η συνθηματολογία περί πρόκλησης κόστους στην Τουρκία και οι εξαγγελίες περί αναβάθμισης του στρατιωτικού εξοπλισμού δεδομένων των δυνατοτήτων και ικανοτήτων που έχουμε, θα έπρεπε να προσβάλλει τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Και με την ψήφο του να του δείξει πως, πλέον, το προεκλογικό παραμύθι του συναισθηματισμού και της έξαρσης της εθνικής περηφάνιας δεν πουλά.

Υ.Γ Στη μνήμη του δάσκαλου Καίσαρα Μαυράτσα και στο ελεύθερο πνεύμα του. Που είχε την τόλμη να γκρεμίσει είδωλα, μύθους και να αποτελέσει τη φωνή λογικής. Σε μία κοινωνία γεννημένη για μύθους και για την υπερβολή.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση