ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στον δρόμο της αλαζονείας

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Λένε πως η επιτυχία είναι ένας ολισθηρός δρόμος που οδηγεί συνήθως στην αλαζονεία. Μία αλαζονεία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. «Δεν πρόκειται να υποκύψουμε –και θέλω να το καταστήσω σαφές– σε εκβιασμούς του οποιουδήποτε συνδικαλιστή. Η κυβέρνηση εντέλλεται και εκλέγεται από τον λαό για να κυβερνήσει και όχι να κυβερνηθεί από συνδικαλιστές, οι οποίοι τη μια μέρα συναινούν και την επομένη αναιρούν τα όσα έχουν συμφωνήσει», τάδε έφη Πρόεδρος Αναστασιάδης το βράδυ της Τετάρτης μετά και το αδιέξοδο μεταξύ κυβέρνησης και συνδικαλιστών. Υπενθύμισε, μάλιστα, πως «έχουμε τους καλύτερα αμειβόμενους εκπαιδευτικούς, έχουμε δυστυχώς τον ολιγότερο διδακτικό χρόνο, αλλά, το χείριστο, τα χειρότερα μαθησιακά αποτελέσματα».

Είναι γεγονός πως όσο κι αν σεβόμαστε το έργο και τον ρόλο των εκπαιδευτικών, δεν μπορούμε να δείξουμε κατανόηση στον ρόλο των ηγεσιών των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Των οποίων το υπερτροφικό εγώ ενίοτε ρέπει μεταξύ τη γραφικότητα και τον λαϊκισμό. Μόνο να θυμίσουμε τον «μακροχρόνιο αγώνα» που κήρυξε ο Φίλιος Φυλακτού, τον Χάρη Χαραλάμπους, ο οποίος διερωτήθηκε αν η κυβέρνηση θα έκανε τους ίδιους «παληκαρισμούς στα σαΐνια του Ερντογάν» και φυσικά τον Παντελή Νικολαΐδη που όχι μόνο βρίζει, «φτύνει» θεσμούς και αξιωματούχους, αλλά παρακαλάει να γονατίσει την κυβέρνηση. Αντιλαμβάνεστε.

Σε αυτό τον μεταρρυθμιστικό αγώνα, λοιπόν, και με αυτούς τους αντιπάλους, ο Νίκος Αναστασιάδης θα μπορούσε να έχει όλη την κοινή γνώμη συμπαραστάτη αλλά και το σύνολο των εκπαιδευτικών. Και το έργο του, τόσο να πείσει όσο και να εφαρμόσει τη μεταρρύθμιση θα ήταν ίσως το ευκολότερο κομμάτι της διακυβέρνησής του. Αν έθετε βεβαίως ως προτεραιότητα το όραμα: μία εκ βάθρων αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, σεβόμενος το έργο των εκπαιδευτικών.

Σιγόνταρε όμως από την αρχή τον Κώστα Χαμπιαούρη στην προσβλητική του στάση απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Είναι και ο ίδιος που ενώ έκανε υποτιμητικά λόγο για μαντολίνα και θεατράκια που εν πολλοίς κρατούν πίσω τον περιβόητο εξορθολογισμό του κράτους ανέκρουσε πρύμναν, όταν είδε το κύμα αντιδράσεων. Τόση αναδίπλωση που άδειασε τους στενούς συνεργάτες του –που ακολουθούσαν κατά γράμμα τις δικές του οδηγίες– και ενέπλεξε ακόμα και τον Κώστα Καδή (!) στη διαπραγμάτευση. Έναν υπουργό, που, εκτός από την άχρωμη και άοσμη παρουσία του την πρώτη πενταετία, είναι επί θητείας του στο Υπουργείο Παιδείας που άνοιξε το όλο κεφάλαιο του εξορθολογισμού έστω κι αν πιο έξυπνος από τον διάδοχό του το κράτησε κάτω από το χαλί.

Ένα χαλί που συσσώρευσε τόσα πολλά που άρχισαν να θυμώνουν ακόμα και τους πιο καλοπροαίρετους. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να πιστέψει το αστείο του εξορθολογισμού που πλασάρεται ως το κυβερνητικό διακύβευμα. Γιατί όταν μιλάει για πολύ καλά αμειβόμενους δασκάλους και λίπος, θα πρέπει να εξηγήσει για παράδειγμα και για ποιο λόγο την ίδια στιγμή είναι αναγκαίος ο διορισμός του Βίκτωρα Παπαδόπουλου με τον διπλάσιο μισθό στο Προεδρικό.

Σε ένα Προεδρικό που, ενώ μιλάει καθημερινά με έπαρση για την ανικανότητα πολλών εκπαιδευτικών, αποδεικνύει μέρα με τη μέρα πως αποτελεί παιδική χαρά απολιτίκ προσώπων που δεν μπορούν να προστατεύσουν πολιτικά τον Πρόεδρο ακόμη και στα πιο απλά διοικητικά ζητήματα. Όπως το να ζητήσουν λεπτομέρειες από τη Νομική Υπηρεσία γύρω από το ποιος και γιατί αποφυλακίζεται με προεδρική χάρη. Αντιθέτως απαντούν εξευτελίζοντας τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας σαν να βρίσκονται ακόμη στην αντιπολίτευση.

Αναμένουμε από τον Πρόεδρο να κυβερνήσει. Και θα κυβερνήσει όχι ανοίγοντας με αλαζονεία μέτωπο με τους εκπαιδευτικούς. Αλλά αναλαμβάνοντας εντίμως ευθύνη για παράδειγμα στα όσα σκανδαλώδη ακούγονται στην ερευνητική επιτροπή για τον Συνεργατισμό. Θα κυβερνήσει όταν αρχίσει να υλοποιεί το προεκλογικό του έργο για το οποίο και επανεξελέγη. Για να πατάξει, όπως έλεγε τη διαφθορά, και να δείξει μηδενική ανοχή στο οικονομικό έγκλημα. Μύθος που καταρρέει με συνοπτικές διαδικασίες πλέον.

Προτού, λοιπόν, ασχοληθεί με τους καλά αμειβόμενους εκπαιδευτικούς που έχουν τις χειρότερες επιδόσεις, είναι καλό να ασχοληθεί με τις δικές του κυβερνητικές επιδόσεις. Για τις οποίες η αλαζονεία του 56% δεν του επιτρέπει να δει πως είναι πολύ κακές και μετατρέπουν τη δεύτερη διακυβέρνησή του, σε μία ιδιαιτέρως σκανδαλώδη πενταετία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση