Της Μαρίνας Οικονομίδου
Είχαν μεσολαβήσει λίγες μόλις μέρες από την αποκάλυψη ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έδωσε διαβατήριο σε Καμποτζιανούς δικτάτορες που ευθύνονται για φυλακίσεις, εξορίες πολιτικών προσώπων και λογοκρισία στα ΜΜΕ. Είχε μεσολαβήσει και μόλις ένα εικοσιτετράωρο από το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πολίτης» για τον Τζο Λόου όταν η εταιρεία Henley& Partners, που είχε λάβει 650.000 ευρώ από την υπόθεση του Μαλαισιανού κροίσου βρέθηκε μέσω του διευθύνοντος συμβούλου της στο Economist να μιλήσει μαζί με τον πρόεδρο του ΚΕΒΕ Χριστόδουλο Αγκαστινιώτη και τον πρόεδρο του Invest Cyprus Μιχάλη Μιχαήλ για το θέμα των πολιτογραφήσεων.
Σε ένα κανονικό κράτος και οι τρεις τους θα αξιοποιούσαν την ευκαιρία για να δώσουν απαντήσεις σε όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Θα πρότειναν για παράδειγμα οι ίδιοι, την εισαγωγή αυστηρών κριτηρίων που θα προστάτευαν, πρώτα το όνομα της χώρας τους από τον διασυρμό και στη συνέχεια το επάγγελμά τους από την πλήρη απαξίωση. Κάθε άλλο όμως. «Αν ρίχνετε το φταίξιμο στην κυβέρνηση, εγώ θέλω να ρίξω το φταίξιμο στους δημοσιογράφους γιατί εσείς θα το παρακάνετε για να πουλήσετε εφημερίδες» έλεγε ανερυθρίαστα ο Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης, κουνώντας μας και το δάκτυλο, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας που έλαβε 650.000 ευρώ από την υπόθεση Λόου έκρινε πως το θέμα δεν λύνεται ούτε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ούτε των περιοδικών. «Ας σεβόμαστε τους ανθρώπους που επένδυσαν» έλεγε, με τον Μιχάλη Μιχαήλ να σιγοντάρει και να προειδοποιεί πως μπορεί με άλλους τρόπους να κάνει κάποιος αντιπολίτευση.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, και το μέγεθος της κοροϊδίας και την απληστία των ανθρώπων, που κατά τα άλλα καίγονται για το καλό όνομα της χώρας τους. Θα μπορούσαμε να εκπλαγούμε, ενδεχομένως και να σοκαριστούμε με τη στάση του. Εκπλήσσεται όμως αυτός που ελπίζει. Αυτός που πιστεύει πως η νοοτροπία του άρπα κόλα, η πολιτική του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και της αδηφαγίας έχει εκλείψει από το 2013 και μετά. Εμείς δεν εκπλησσόμαστε και δεν περιμένουμε περισσότερα από αυτούς. Γιατί για να ντραπούν όλοι αυτοί, θα πρέπει πρώτα από όλα να ντραπεί το πολιτικό σύστημα που μας διοικεί για την κατάσταση. Και εξηγούμαστε. Όταν για παράδειγμα έβγαινε η περίπτωση του δικτάτορα της Καμπότζης, διαφαινόταν πως το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του πρώην υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων Μάριου Δημητριάδη είχε μεσολαβήσει. Ο ίδιος ο Μάριος Δημητριάδης λοιπόν θα έπρεπε για λόγους σύγκρουσης συμφερόντων να απέχει από την ψήφιση των πολιτογραφήσεων.
Όχι γιατί υπαινισσόμαστε πως γνώριζε για την εν λόγω υπόθεση και ψήφιζε συνειδητά υπέρ. Γνώριζε όμως πως το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του είναι ένα από τα κύρια δικηγορικά γραφεία που ειδικεύονται στην έκδοση κυπριακών διαβατηρίων. Το γνώριζε, λοιπόν, αλλά δεν τον ένοιαζε. Και για ποιο λόγο να συγκινηθεί ο Μάριος Δημητριάδης για ένα διαβατήριο που εξέδωσε ο πατέρας του; Θα έπρεπε πρώτα και κύρια να συγκινηθεί ο ίδιος ο πρόεδρος. Να νιώσει εκείνος λίγη ντροπή για την επιχείρηση που έστησε όσο είναι στο ανώτατο αξίωμα. Από την εκροή καταθέσεων των συμπεθέρων, το φιλέτο της πρώτης κυρίας τις διακοπές στις Σεϋχέλλες με το τζετ του Σαουδάραβα αλλά και τις δουλειές του «άλλοτε» δικηγορικού του γραφείου. Γραφείο που για τις δουλειές που αναλαμβάνει έχουμε υποστεί μεγάλο δούλεμα. Δεν θα ξεχάσουμε την Ryan Air, που ενώ ο πρόεδρος διακήρυττε πως δεν θα δεχτεί ποτέ να αναλάβει τον οποιοδήποτε πελάτη, ο οποίος μπορεί να έχει συμφέροντα από την παρουσία του στην κυβέρνηση, οι δικηγόροι του παρευρίσκονταν στη συνάντηση με τη διαπραγματευτική ομάδα του κράτους για να προσφέρουν, όπως εξηγούσαν στη συνέχεια, τυχόν βοήθεια στο νέο γραφείο που αναλάμβανε την υπόθεση.
Στο γραφείο που, όπως ο ίδιος ομολογούσε, ασχολείται κατά κύριο λόγο με υπεράκτιες εταιρείες των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία είναι Ρώσοι. Το γραφείο που εμπλέκεται και σε περιπτώσεις κυπριακών διαβατηρίων. Κυπριακά διαβατήρια με τα οποία έχει άμεση εμπλοκή και ο γαμπρός του προέδρου και αναπληρωτής πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Επιχειρηματιών Ανάπτυξης Γης και Οικοδομών Γιάννης Μισιρλής. Γιατί να ντραπεί, λοιπόν, το ΚΕΒΕ, οι όποιοι μεσάζοντες, ο Μάριος Δημητριάδης ή οποιοσδήποτε άλλος, όταν όλα καταλήγουν στην κεφαλή του ψαριού; Αυτήν επιλέξαμε συνειδητά το 2018. Αυτή τείνει να μας μετατρέψει σε περίγελο διεθνώς και πολύ φοβάμαι πως θα μας συμπαρασύρει σε ακόμα χειρότερα.
